Dit is opnieuw zo'n raar moment
Verloren, meen ik, noemt men dat
Als of je in dat zwarte gat
Jezelf ontmoet, maar niet herkent

Pas later, maar dan zonder spijt,
Bedenk je dat je bent vergeten
Wat je jezelf nog had verweten
Maar ja, er was zo weinig tijd

En ik, ik ben mezelf verloren
Vergeten, ergens onderweg
Op een station, rond half zes

Mijn naam staat onderop de fles
Als ik die ik hardop zomaar zeg
Hoop ik dat ik mezelf kan horen

ML (30-1-2001)