Dit is het blad waarop ik schrijf:
Een oude tafel met vier poten
In een gedicht zo te vergroten
Dat er niets van overblijft

Dat is schrijven met witte inkt
Op een vuil en onbeschreven blad
Krassend, snelle halen, haast, zodat
Enkel het geluid van adem klinkt

De tafel wankelt en tenslotte valt
Er toch niet voldoende van te zeggen
En moet de dichter weer op zoek

Weer een bladzij in het ongeschreven boek
Om er de vinger bij te leggen:
Hoe in taal het zicht versmalt

ML (02-07-1999)