Even oriënteren in de sneeuw.
Ik zit vol met energie en klim al vast vooruit zodat ik wat mooie foto's van de groep kan maken. Als Helmut naar boven kijkt ziet hij mij al op de rotsen staan en roept "Unser junger Gems ist schon da!". Ik maak foto's van de groep en zie hoe iedereen achter Heidi de moedergans loopt. Als Heidi eenmaal ook op de rotsen staat maakt ze snel een fotootje van me en gaan we weer verder.
(Bijna) On top of the world.
Als we op het plek aankomen waar we aan touw gaan, verdelen we de groepen weer op de normale manier. Heidi en Timo bij Martijn en Jitske en Rudy bij mij. Wij nemen het groene touw ook weer mee, dus ook vandaag zijn we de Salat-Gruppe. Dit keer mogen wij wel als eerste groep de graat op. Dus krijg ik alle karabiners die over zijn en de rest van de schlinges en dan kan ik onderweg.
En vanaf dat moment wordt het meer bussiness as usual. Ik klim de eerste lengtes voor en daarna mag Rudy voorklimmen en later klimt Jitske nog een aantal lengtes voor.
Achter ons klimt de andere groep. En Helmut loopt tussen beide groepen door en controleert of een en ander wel veilig gebeurt. Totdat we de moeilijkste passages gehad hebben. Daarna klimt hij ons voorbij en klimt een stuk vooruit. Als we hem weer tegen komen. dan zijn we op een grote picknick plaats aangekomen. Hier genieten we van de meegekregen lunch-pakketten. En wachten op de andere touwgroep.
Standplaats van de Salat-Gruppe.
Touwgroep 2 ziet touwgroep 1 aan de horizon verdwijnen.
Timo in zijn eentje nog op de stand. Helmut gelooft het allemaal wel.
Even een kleine break.
Na de pauze klimmen we nog een klein stuk aan touw. totdat de graat breed genoeg wordt om niet meer aan touw te hoeven lopen. We bergen de touwen op, ik neem een touw en Timo neemt het touw van zijn touwgroep.
Op een gegeven moment hoor ik Helmut boven me roepen: "Marco komm Schnell". Als ik bij hem ben wijst hij samen met Jitske een groepje jonge springbokken aan die ons aan de overkant in de gaten aan het houden zijn.
Rudy weet ook nog op tijd boven te komen en kan ook nog snel wat foto's maken. Als de bokken verder gelopen zijn, gaan ook wij door naar de top van de Ochsenkopf
Top- / groepsfoto op de Ochsenkopf
Ook de afdaling doen we zonder touw. Helmut vind wel dat we voorzichtig moeten doen en hij laat mij voorop gaan om het pad te zoeken. Timo komt achter mij ana en ik vertel hem waar en hoe de rots te belasten is en waar we kunnen staan. Helmut helpt Heidi om naar beneden te komen.
Als op een gegeven moment het pad wat meer begaanbaar wordt, voer ik het tempo wat op. Uiteindelijk komt de sneeuwzadel weer in zicht waar we naar toe moeten. Ik besluit om een puinhelling af te skieen. De mensen achter me vinden dat toch geen goed plan. terwijl ik beneden op de zadel in de sneeuw aan het wachten ben zie ik hoe de rest horizontaal door aan het traverseren is. Zij komen een meter of twintig hoger in de sneeuw uit.
Hier krijgen we nog een oefening remmen in de sneeuw met de pickel. Helmut geeft aan dat hij de oefening doet omdat dit van hem gevraagd wordt. Maar hij vind het persoonlijk nogal gevaarlijk aangezien de punt van de pickel dichtbij je gezicht is. Daarnaast is zijn ervaring dat het remmen in de sneeuw zoals we dat afgelopen dinsdag gedaan hebben veel effectiever.
Na de oefeningen kunnen we vertrekken richting de hut. Dit keer lopen we niet dezelfde weg terug, maar maken we een rondje. Precies wat Martijn een dag van tevoren had aangegeven. Rudy maakt nog wat stennis met Heidi. Hij vindt dat zij ook een keer een touw moet dragen en dat ze ook haar deel van de last moet dragen. Martijn geeft aan dat dit onzin is en dat hij net zo lief het touw draagt. Heidi voelt zich aangesproken en propt het touw in haar rugzak.
Ik zit helemaal niet te wachten op dit soort discussie. Ik wil alleen maar eens een keer de middagsoep halen. Dus ik begin voorzichtig al met lopen.
Vergezicht onderweg
Ik blijf ver voor de groep uitlopen en hou de pas er stevig in. Als ik omkijk zie ik hoe de groep ook nu weer achter Heidi aanloopt. Maar dit keer lijkt het me ook dat Heidi er stevig de pas in heeft en de groep het zo wel best vind. Terwijl ik in mijn eigen gedachten verdrink hoor ik ineens de stem van Helmut. "Waar komt hij nu ineens weer vandaan?" bedenk ik me.
Hij geeft aan dat ik wel flink doorloop. Ik geef aan dat het voor vandaag wel weer genoeg is geweest en dat ik hoor hoe een groot glas cola mijn naam roept bij de hut. Hij kijkt me aan en glimlacht. "Bij mij is het een groot glas witbier": zegt hij lachend.
Eenmaal bij de hut aangekomen berg ik snel mijn rugtas op, trek droge kleren aan en bestel een cola voor mezelf een een witbier voor Helmut. Helaas hebben we ook vandaag de middagsoep niet gered. Het heeft vandaag echter niet veel gescheeld. En we hebben dan ook voldoende tijd tot aan het avond-eten.
We zitten als groep bij elkaar, vertellen wat moppen en ik gebruik de tijd om nog wat creatieve foto's te maken.
Het zit er bijna op. Morgen hebben we nog een halve dag waarin we het abseilen gaan oefenen. We moeten wel al onze spullen inpakken aangezien we in de middag de hut verlaten en dan naar het nabij gelegen Bielerhöhe lopen.
| Donderdag | Start Pagina | Zaterdag |