Big Brother
Altijd drukte in mijn hoofd!
Voor het eerst sinds jaren kijk ik weer naar Big Brother. En ik moet zeggen: ik geniet met volle teugen van dit psychologische schouwspel. Met verveling, frustratie, gekonkel. Geplaag en gevlei. Afgunst, angst. Saamhorigheid, eenzaamheid. Liefde en haat. De groepsprocessen vind ik fascinerend. Ontluisterend ook wel, maarja, zo zitten mensen in elkaar. Deel een groep in tweeen en bestaande vriendschappen worden verloochend. Nieuwe allianties en loyaliteiten gesmeed en gekweekt. En uiteindelijk kan je niemand vertrouwen. Joost gaat winnen, dat kan bijna niet anders. Hij is gevoelig en slim en tegelijk ook zo oprecht dat niemand hem kan verwijten een slim spel te spelen. Gisteravond kreeg hij de stoere Roel aan het praten. Een coole, rustige kraker, die in het huis hopeloos verliefd werd op het Heemsteedse kakmeisje Dido. Prachtige televisie leverde dat op. Roel was helemaal niet zo stoer meer. Als een kwispelend hondje liep hij achter Dido aan. De afgelopen dagen zagen we zijn radeloosheid nadat Dido het huis had moeten verlaten. Roel bekende aan Joost dat hij die coole rust die hij zo graag etaleert speelt. Om de innerlijke onrust te bezweren. In zijn hoofd is het altijd chaos. Of keejos, zoals Roel het op z'n engels zei. Dat klinkt cooler natuurlijk :) Even later zagen we hoe Roel een soort van vrede sloot met Ingrid. Voor het eerst hadden ze een Gesprek. Ingrid had Roel altijd ontlopen omdat ze dacht: die jongen die mag me gewoon totáál niet. En Roel dacht hetzelfde van Ingrid. Uitgesproken hadden ze dat vermoeden nooit eerder, wel uitgestraald overduidelijk. En dat bevestigde de wederzijdse vooroordelen alleen maar. Gisteravond kwam de waarheid dus toch nog aan het licht. Prachtig om daar ongeneerd naar te mogen kijken. Nog even. Want dit seizoen Big Brother nadert zijn einde. Jammer hoor.
8:52:27 AM  |
|
