Kleine moeite, groot plezier  Ik keek nog even op de achterbank voordat ik de auto uitstapte. Shit... daar lag de bos bloemen nog van Eefke. Die ik ruim drie kwartier eerder thuis had afgezet. Een moment dacht ik: terugrijden? Maar dat was waanzin natuurlijk, midden in de nacht ook nog. De tulpen moesten bij mij thuis in een vaas.. Maar voor de deur twijfelde ik. Ik keek om me heen. Twee mensen maakten hun fietsen los; lekker uitgeweest.. :) Ik dacht na. En gaf toe aan mijn impuls: Màg ik jullie blijmaken met.. ik duwde de bos naar voren ..een blóemetje?! Verbazing, een moment van argwaan, "uuuuh..." Ik stak de bos nog iets uitnodigender naar voren: ìk heb er geen vaas voor - er staan al twee boeketten binnen. Dus.. Op het gezicht van de vrouw verscheen een lach van oor tot oor: "nou.. leuk!!!" Ik lachte terug. Jullie hebben er wèl een vaas voor? "Jahoor!!" Uitgelaten stapten ze op hun fietsen. Lachend op weg naar huis. Ik ging naar binnen en voelde me heerlijk. Hier! Op het werk gaf ik Eefke een royale doos aardbeien. In ruil voor de bloemen! "Dankjewel! Eten we lekker sámen op bij de lunch!" Ik sputterde niet tegen :)
11:57:19 PM  |
|
