Leven en dood  Je kan het een cliché noemen. Maar: het leven is een raadsel. In het laboratorium kunnen levende organismes tot op het laatste bouwsteentje worden ontleed. Maar het leven námaken lukt niet. Zo is een boom scheikundig helemaal te begrijpen. Op een element na, dat blijft ongrijpbaar en onbegrijpbaar: de kiem van het Leven. Alleen een echt zaadje leidt tot een levende boom. Dat raadsel is wonderlijk mooi. Maar de dood, dat is een ander verhaal. Dat het leven ook echt kan verdwijnen, onherroepelijk, dat weet ik wel natuurlijk. Dat weten we allemaal. Theo van Gogh is dood, vanochtend was er nieuws over een sporter die dood neerviel, er was weer een auto met jonge mensen van de weg geraakt - ook dood. Maar als de dood dichtbij komt is de schok toch steeds levensgroot. De dood is veel te dichtbij voor collega Ineke, de chef van onze kantine. Een wijze, kortdate moeder; met haar blik kan ze je een golfje sympathie meegeven. Een moeder die je iedereen zou toewensen. En vanochtend stond haar dochter in de hal: moeder ligt op de intensive care, vertelde ze. Zomaar, na het missen van een trede op de trap. Ze probeerde niet te huilen. Het kan toch nog goedkomen..? Vanuit het ziekenhuis horen we vanmiddag dat de doktoren "nauwelijks of geen hoop" meer hebben. Ik kan aan niets anders denken.
5:43:24 PM  |
|
