maandag, 1 november 2004

Wat er mis is met de digitale NRC Helaas. Ook de NRC is sinds dit weekend volledig via internet beschikbaar. Wat daar helaas aan is? De vorm waarin die editie is gegoten lijkt als twee druppels water op die van de Volkskrant. Dezelfde techniek, dezelfde werkwijze, dezelfde fouten.. Als je door de online editie bladert, ziet alles er goed uit. Je ziet de originele krantenpagina's afgebeeld. En als je op zo'n pagina een artikel aanklikt, ga je naar het volledige artikel. Tot zover niks aan de hand. Maar wat dan verschijnt is.. ..géén gewone internetpagina met de tekst en de afbeeldingen van dat artikel. Maar een foto van het krantenstuk. Bij een beetje verhaal past zo'n afbeelding niet op je scherm. Dat wordt dus scrollen en schuiven. Naast die originele versie kan je gelukkig ook nog een tekstversie kiezen. Dat is een gewone internetpagina die zich wèl aanpast aan de grootte van je scherm. Alleen mis je hier de afbeeldingen: geen foto's dus, maar ook geen infographics. Bovendien is de tekst vaak slordig gescand. Zie het voorbeeld op een aparte pagina. En dan is er nog de printversie. Die opmerkelijk genoeg vaak ongeschikt is om te printen. De printversie toont net als de originele versie een afbeelding van het artikel uit de papieren krant. Dat het anders kan bewijst De Telegraaf. De online Telegraaf is snel en navigeert lekker. En als je een artikel aanklikt krijg je gewoon een internetpagina te zien, met de tekst en alle foto's en graphics. Heel makkelijk te lezen en moeiteloos te printen. Nog een verschil: bij alledrie de online edities verschijnt als je je muis boven een artikel laat rusten, een schermpje met daarin de eerste regels van dat artikel. Handig. Maar bij de Volkskrant en de NRC werkt dat niet in Firefox. Ook het menuutje waarmee je van pagina wisselt werkt uitsluitend in de browser van monopolist Bill Gates. De Telegraaf heeft dat euvel (ook weer) niet. Bestaande 'papieren' abonnees van de NRC krijgen de online krant er gratis bij. Handig als je bijvoorbeeld op vakantie bent. Een gegeven paard kijk je niet in de bek - als iets niet goed leesbaar is sla je later thuis de papieren krant wel open. Maar wie een apart internet-abonnement neemt komt bedrogen uit. Of de functionaliteit moet nog snel drastisch verbeteren. De online edities van de Volkskrant en de NRC zijn gebaseerd op een denkfout. Namelijk dat je bij een krant op internet ook de (papieren) krant op internet moet tonen. Foto's van krantenartikelen dus. Zoals in het prille begin van de televisie een tv-avond werd gevuld door een camera op het toneel te richten. Terwijl we inmiddels toch wel weten dat het ene medium het andere niet is. Hoe ga je om met kritiek? De problemen die ik hierboven beschrijf, heb ik niet dit weekend ontdekt. Afgelopen voorjaar nam ik bij de Volkskrant een ZaterdagPlus-abonnement. Ik schreef er eerder over; tot op de dag van vandaag stuit ik op artikelen die niet beschikbaar zijn of verkeerd of onvolledig gescand. En bij de Volkskrant, waar ik mijn klachten kwijt wilde, strandde ik op een ware verdedigingslinie. Ik kreeg alleen telefonistes of secretaresses te spreken die òf toegaven nergens van af te weten maar beloofden "het door te geven", òf ik kreeg sussend te horen dat er "even een probleem was, maar ik verzeker u..." - waarna er niks verbeterde. Wat moet je dan? Ik besloot voorbeelden te blijven verzamelen en ik deed pogingen om de eindverantwoordelijke te spreken te krijgen: Rob Jan de Heer. Na flink stalken, emails blijven sturen, lukte me dat. Het was een beleefd maar onbevredigend gesprek. Het viel allemaal best mee en al die voorbeelden die ik noemde waren incidenten die echt snel voorbij zouden zijn. Niet dus, bleek al snel. Ik mailde weer voorbeelden. Maar er veranderde niks. Een kleine twee maanden geleden schreef ik maar eens een stukje op mijn log. Webwereld vroeg om een reactie en ik las: "Inderdaad hebben we onlangs met een technisch ongemak te maken gehad, maar dat was een incident." Dàt waren bekende woorden.. ;) Ik sprak de heer De Heer daar op aan, ik mailde. Ik mailde nogmaals. En nogmaals. Vroeg om een inhoudelijke reactie. Maar het leek alsof mijn mailtjes niet arriveerden. Ik nam contact op met de Ombudsman van de Volkskrant, die mijn mail forwarde aan de heer De Heer met het verzoek inhoudelijk op de punten in te gaan. Maar het bleef stil. Tot ik ruim een week geleden deze brief in mijn brievenbus vond: Schaamteloos, vind je niet? Niet ondertekend ook nog eens. Zo gaat de heer De Heer dus om met kritische vragen. De brief is van een week geleden. Ik heb, alweer via de Ombudsman, aan de heer De Heer gemaild dat ik niet akkoord ga met het beëindingen van mijn abonnement. Ik wil een goed product, dat het waard is om honderdvijftig euro per jaar voor neer te tellen. Ook op die mail heb ik niks gehoord. Vandaag maar een aangetekende brief naar het postkantoor brengen.. 12:04:58 AM     |