Tweederangs
Wie zichzelf minderwaardig voelt, gaat zich daarnaar gedragen. Afhangende schouders, een onderdanige blik, een houding van ik ken mijn plaats. Doodzonde. 't Zijn namelijk vaak wel personen met goede ideeën en talenten. Maar ze komen nooit tot ontwikkeling. Gebrek aan eigenwaarde zorgt ervoor dat zo iemand ver beneden zijn niveau functioneert. Regionale omroepen leiden ook aan deze kwaal. In meer of mindere mate. In de Randstad wat meer, zo is mijn indruk. Dat zal wel met de nabijheid van Hilversum te maken hebben, waardoor talentvolle collega's makkelijk de overstap naar Hilversum maken. En de achterblijvende talenten met relatief veel mindere goden om zich heen zitten.. Da's niet motiverend. Wat verder weg van Hilversum, in Brabant waar ik werk, speelt het probleem iets minder. De meeste talentvolle en ervaren collega's zie ik niet snel naar Hilversum vertrekken. Tenzij iets gebeurt dat de neerwaartse spiraal bij alle regionale omroepen een enorme zet dreigt te geven. De directeuren van regionale omroepen denken erover zich los te maken van de rest van de publieke omroep: in de regio wordt dan -als het aan hen ligt- minder betaald. Je verdient minder; je vòelt je minder - dat zal het resultaat zijn op de werkvloer. Beste directeuren, waar is jullie trots? Waar liggen de grenzen? Wat zijn de kwalitatieve normen en hoe wil je de mensen vasthouden die die kwaliteit kunnen waarborgen? Waar wil je de baas van zijn: van een volwassen journalistiek medium of van een kweekvijver voor het echte werk, namelijk Hilversum? In Brabant is vandaag een actiecomité opgericht, net als bij veel andere regionale omroepen.
10:14:07 PM  |
|
