Piëteit  "Het is vandaag een hele bijzondere dag. Ik kreeg een cavia van mijn opa en oma en ik kreeg nog veel hele leuke cadeautjes." Toen ik dit citaat in de krant las, kon ik wel huilen, nee ik zal eerlijk zijn: de tranen sprongen daadwerkelijk in mijn ogen. Ik dacht meteen aan Thomas, net zeven geworden, en aan het konijntje dat hij vorige week heeft gehad. Zijn konijntje, dat zich nu al alleen bij hèm veilig voelt, en dat hij zo origineel pluisje heeft genoemd. Dion had dus net een cavia van zijn opa en oma gekregen. Hij schreef het vrijdag in een schriftje, op school werd die dag zijn negende verjaardag alvast gevierd. De klas zong uit volle borst Lang zal hij leven. Maar Dion zou de volgende ochtend niet halen. Ik lees in de krant hoe deskundigen zeggen dat ze het ook niet snappen. "Het lijkt wel of dit volstrekt uit de lucht is gevallen. Zulke drama's hebben vaak een heel lange aanloop. En dan heeft ze het ook nog op zo'n bloedige manier gedaan. Het is zo gruwelijk, zo raar, zo bizar. Bijna raadselachtig." Raadsels zijn frustrerend, zeker als ze zo wezenlijk lijken. Een vrouw, zo doorsnee. Met drie kinderen, zo doorsnee, ze hadden mijn zoontjes kunnen zijn. Ogenschijnlijk zonder Grote Problemen. Gescheiden, dat wel, maar dat is helaas ook zo doorsnee... Moeder Liesbeth was levenslustig, veerkrachtig, actief, hoor ik zeggen. Maar intussen schreef ze in alle rust (blijkt uit onderzoek van het Forensisch Instituut) vijf afscheidsbrieven. Misschien lagen de brieven al beneden op tafel toen ze haar zoontjes 's avonds op bed legde. Een nachtkusje en een knuffel. Hoe voelde ze zich? En zouden de kinderen die avond iets voorvoeld hebben? Hebben de kinderen 's nachts geleden, vraagt iedereen zich af. "Ik vraag u uit piëteit met de familie om zich die vraag niet meer te stellen," hoorde ik politiechef Willekens op de persconferentie zeggen. Maar ik wil het wéten! schreeuwde ik bijna naar het scherm. Niet uit morbide nieuwsgierigheid, maar omdat ik het wil begrijpen. Ik weet nu al zoveel gruwelijks en onverklaarbaars, dat ik ook wil reconstrueren hoe dit zover heeft kunnen komen. Ik wil weten wat er in de brieven stond. Ik wil weten wat zich die nacht heeft afgespeeld, hoe gruwelijk ook. En ik wil kunnen begrijpen hoe ze weloverwogen (om de politie te citeren) tot zo'n daad kon komen. Terwijl er toch zoveel momenten moeten zijn geweest waarop ze terug kon. Dat ze na haar moorddadige actie zichzelf van het leven beroofde, dat begrijp ik wel.
5:45:33 PM  |
|
