 Smullen!
De Bic-pennen gaan hard op de redactie. Hoeveel dozen er doorheen gaan weet ik niet, maar elke dag wordt er weer gretig gegraaid. Eerst gaan 's ochtends de afgekloven Bic's de prullenbak in. En dan kan weer heerlijk op verse exemplaren worden gekauwd. De dop gaat van de nog maagdelijke pen, hij gaat nog niet meteen naar de mond, er wordt eerst wat mee geschreven. Maar dan wordt-ie, bedachtzaam, tussen de tanden geklemd. Peinzend in de verte, turend naar het scherm of bladerend door papieren, wordt de pen met voorzichtige beetjes verkend. Dit voorspel leidt onvermijdelijk tot de drang om de Bic steviger tussen de kaken te klemmen. De beetjes worden beten, de druk wordt opgevoerd, de pen kan geen meer op, en dan.. knak! is daar de eerste barst. Er is geen houden meer aan. Een paar gewelddadige beten later wordt het kleine dopje gelanceerd, vanaf de achterkant van de pen floept het door de lucht. Dan is de grote dop aan de beurt; een medogenloze behandeling tussen malende kiezen is zijn lot. Echt lekker schrijven doettie niet, echt slecht ook niet overigens. Maar de Bic-pen heeft heel andere kwaliteiten.
8:04:46 AM  |
|
|
