Remi neemt zijn speelgoed mee
Dit is Remi, die ik gisteravond een klein beetje in mijn hart heb gesloten. Een camerploeg volgde hem van zijn vierde tot zijn achtste jaar. En gisteravond was het resultaat te zien op Nederland 1. Wie het gemist heeft kan ik de herhaling morgenochtend aanraden. Ik kreeg diep respect voor de pleegouders die hem opvingen. Remi is regelmatig onhandelbaar. Pleegmoeder Yvonne kon het met alle liefde van de wereld niet volhouden. "Ik ben heel idealistisch begonnen," zegt ze als ze de strijd opgeeft. "Kòn ik maar in dat koppie kijken en alles voor hem op een rijtje zetten. En al die onveilige dingen om hem heen weghalen."
Want onveilig voelt Remi zich. Op vierjarige leeftijd wordt-ie door zijn moeder "als een vuilniszak buiten gezet," zoals haar ex-man, zijn vader, het formuleert. Remi is druk, heeft woede-aanvallen. Medicatie, veiligheid, liefde, denk ik dan. Maarja, als je eigen moeder je nadrukkelijk niet meer wil zien (Remi moet in de auto blijven wachten, als zijn vader bij zijn moeder naar binnen gaat), dan voelt dat niet veilig en liefdevol. Yvonne doet haar best, maar op school gaat het mis met Remi. En vervolgens is er geen plaats op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen. En dus zien we Remi in een klas zitten tussen ernstig geestelijk gehandicapten. En uiteindelijk stuurt pleegmoeder Yvonne hem dus ook weg, hoewel ze hem zeker niet aan de kant zet zoals zijn eigen moeder. -"Wat vind je ervan dat je nu weer naar een ander gezin gaat?"
-"Niet leuk .. maar ik neem gewoon mijn speelgoed mee." De donderdagdocumentaire wordt morgenochtend herhaald, op Nederland 1, 11.00-11.55 uur.
9:41:09 AM  |
|
|
Christiane F.
