[Kerstlied]
Achteraf, schijnbaar verloren
Zoals verteld werd hij geboren
in het niemandsland van
op de vlucht en altijd onderweg
De vossen hebben holen
de mens zoekt het gemak
van kast en muur maar hij
koos de hemel als zijn dak
Zijn kroon is de ster
die opgaat in de nacht
die schijnt waar niet verwacht
op plekken waar wij kwetsbaar zijn
de schone schijn onthecht
waar God het mooiste wat hij heeft
in mensenhanden legt
Hij was mens in beweging
Wie daarin met hem meeging
zag hoe hij de wet van de praktijk
bezield een wending gaf
Hij liet zich welkom heten
bij wie niet welkom was
als woord en brood en daad,
hij was liefde die genas
Wees de weg door zelf te reizen
Was door niemand op te eisen
Geen macht, geen machtsvertoning
Weerhield hem zijn weg
Als God onder mensen
oog in oog en stap voor stap
was hij de essentie
van het echte koningschap
Zijn kroon is de ster
die opgaat in de nacht
die schijnt waar niet verwacht
op plekken waar wij kwetsbaar zijn
de schone schijn onthecht
waar God het mooiste wat hij heeft
in mensenhanden legt
Achteraf, schijnbaar verloren
werd een kind ons geboren,
wie hoort en ziet herkent de ster
en engelengezang
veel wegen komen samen
in de stal van het bestaan
zijn koninklijke weg
zal van daaruit verder gaan