M I J N K L E R E N M O E
[Uit: Madman]
Ik wil gezien zijn en gekend
Maar 's morgensvroeg soms lig ik onder
Dit witte laken als een tent
Zo af en toe ben ik mijn kleren moe
Laat mij maar liggen, onbekeken.
Gestript tot op mijn laatste huid
Met niets om mij te kleden
Dan het laken dat mijn naakte lijf omsluit
Laat mij maar liggen
Het daglicht staat mij tegen.
Ik kies mijn kleren om het daglicht mee te kleuren
Ik houd ervan om steeds opnieuw als nieuw te zijn
Al zijn er die beweren: Het is buitenkant en schijn
Het is een middel om mijzelf mee op te beuren
Ik kies mijn kleren om het daglicht mee te kleuren
Maar altijd weer datzelfde stomme commentaar
Ach laat ze maar, ze zijn zo klein.
Ze vinden mij, denk ik, een trut met veel kapsones
Omdat ik lef heb en een zelfbewuste smaak
Ze doen zo onvolwassen. Ze zeiken mij te vaak
Over wat voor hen zo anders dan gewoon is
Ze vinden mij ,denk ik, een trut met veel kapsones
Maar met de koele houding van een trotse kat
Toon ik ze dat het mij niet raakt.
Ik wil gezien zijn en gekend
Maar 's morgensvroeg soms lig ik onder
Dit witte laken als een tent
Zo af en toe ben ik mijn kleren moe
Laat mij maar liggen, onbekeken.
Gestript tot op mijn laatste huid
Met niets om mij te kleden
Dan het laken dat mijn naakte lijf omsluit
Laat mij maar liggen
Het daglicht staat mij tegen.
Als ik op straat loop voel ik dat ze naar me kijken
Hun ogen glijden stiekem keurend langs mijn lijf
Van kop tot teen beoordeeld met het keurmerk 'lekker wijf'
En als ik teru kijk weet ik dat ze mij ontwijken
Als ik op straat loop voel ik dat ze naar me kijken
Dat irriteert maar soms ook denk ik: het is verdiend
Als compliment: ik word gezien.