H O E K U N J E L E V E N M E T V E R D R I E T

[Uit: Jakopsz. Jongste]

Ik wilde je gelukkig zien

Je wilt zoveel, in het begin

Maar langzaam komt de klad er in

Je legt je bij de feiten neer

Je valt terug op oud geluk

Je komt tekort aan wat je hebt

zoals een groene takt verlept

die van z'n wortels wordt gerukt

Ik wilde ze gelukkig zien

Dicht bij ze zijn, en weten wat

ze bezighield. Maar merkte dat

het lot niet te omzeilen viel

Ik heb gedaan wat moest gedaan:

Het eten gaar, de kamers schoon

Het kille zwijgen zo gewoon

Ik wist wel dat het mis zou gaan

Hoe kun je leven met verdriet

waar je verstand geen vat op heeft

Er gaapt een gat. Dat wat je had

werd van je af gescheurd.

Wat kon ik meer dan hopen dat

Ik wilde geen van alle kwijt

Mijn hoop gevestigd op de tijd

dacht ik: geduld, het komt wel goed

Ik balde nu en dan een vuist

maar hield me in. Bestreed verdriet

met valse hoop. Maar wat ik niet

had willen zien, gebeurde juist.

Hoe kun je leven met verdriet

waar je verstand geen vat op heeft

Er gaapt een gat. Dat wat je had

werd van je af gescheurd.

Een schouderklop, wat medelij

Maar na een tijd zegt men:

Genoeg getreurd

Het vrat me op. Ik kon het niet.

Hoe kun je leven met verdriet.

Het sloopte mij.