[Uit:
ALICE]
DE BEUL:
't Is een mooi apparaat, zo'n guillotine.
Veel mensen hebben het er niet op.
Ze vinden het eng, wreed. Ach.
Wetenschappers bijvoorbeeld hebben aangetoond
dat je geen centje pijn voelt.
Klik, de hendel. Tjak, het mes.
Ik heb ze nooit horen schreeuwen.
Goeie goedheid nee. Ik zou niet kunnen werken
als ze d'r bij zouden schreeuwen. 't Is goed zo.
Klik. Tjak.
Een helder stukje techniek, dat is het.
De elektrische stoel bijvoorbeeld. Dat vind ik luguber.
Dat zie je niet. Stroom. Elektriciteit,
dat sluipt, dat kruipt, dat kronkelt. Nee,
dit is zwaartekracht. Dezelfde zwaartekracht
die ons met beide benen op de grond houdt.
Ik mag graag wat filosoferen over dit vak.
Veel is er toch niet te doen. Mensen doen vaak
alsof het zo vanzelf is dat een hoofd
op het lichaam hoort. Wat God heeft samengevoegd,
scheidde de men niet.
Zo simpel is dat niet.
Hoe vaak zitten hoofd en lichaam
elkaar niet in de weg? Ik weet het nog van school.
Je moest je kop er bij houden, ja ja,
m'n handen vonden van alles om te doen.
Dan kon ik niet, stilzitten.
Was niks voor mij dat leren.
Of andersom: dan moest je werken,
aanpoten, en dan zat die kop je in de weg.
Denken. Zorgen maken.
Doe ik dit wel goed? Kan het ook anders?
Wat is het nut van dit alles? Je kent dat wel.
't Is een lastige luxe als je allebei hebt,
een kop čn een lichaam.
Kost de samenleving centen.
Nee. 't Is een mooi apparaat.
Klik. Tjak.
Er zijn momenten dan denk ik:
Ik leg m'n eigen kop er onder. Maar ja,
iemand moet
dat apparaat bedienen.