"THE CRAZY ROCKERS"
SABA
Woody Brunings, de 'leadsinger' van de "Crazy Rockers", werd op 16 februari 1938 op het eiland Saba geboren. In 1953 kwam hij op 15-jarige leeftijd naar Nederland. De eerste jaren in Nederland woonde Woody in de Haagse Cylinderstraat, deze buurt gelegen nabij de Rijswijkseweg werd 'Molenwijk' genoemd vanwege de aldaar aanwezige authentieke molen. Woody maakte in Den Haag de middelbare school af en bezocht vervolgens de Zeevaartschool aan de Zwaardstraat in Scheveningen. Deze school heeft hij niet afgemaakt omdat hij toen al te veel met muziek maken bezig was. Spijbelen was dan ook een geliefkoosde hobby van hem want hij lag, zeker bij lekker weer, liever op het strand om te genieten van de mooie dingen van het tienerleven. Op het strand waren er immers vele uitdagingen voor een jonge knul, zoals muziek maken bij het strandpaviljoen "De Oase" en zeker als je je ogen goed de kost gaf andere schone zaken.
ROCK & ROLL
In zijn nieuwe woonomgeving aan de Rijswijkseweg kwam hij door zijn eerste jeugdvriendjes Jan Wens, Hans Bax en Robby Latuperisa in aanraking met Country en Rock & Roll muziek. Zelf lag zijn muzikale basis en zijn interesse op dat moment meer in de hoek van de Latijns-Amerikaanse muziek. Woody speelde, voordat Sydney Rampersad hem overhaalde zich bij zijn Rock & Roll band de "Crazy Rockers" aan te sluiten, in het trio "Los Morenos". Dit trio speelde o.a. muziek van "Los Indios" en "Los Paraguayos", dus een Latijns-Amerikaans repertoire.
CRAZY ROCKERS
De ontmoeting met Sidney Rampersad vond in het voorjaar van 1959 plaats en al snel besloot Woody zich definitief aan te sluiten bij de "Crazy Rockers". Reeds in datzelfde jaar 1959 volgden er optredens met deze groep. In het weekend werd er regelmatig en met veel succes opgetreden o.a. in de Haagse bar "La Gaité" aan de Grote Markt. De groep begon in de eerste samenstelling met twee Hollandse jongens namelijk Piet Solleveld (gitaar) en Henny Aschman (drums). Kort hierna, herfst 1959, veranderde de samenstelling reeds van de band. Eerst introduceerde Woody zijn vriend Eddy Chatelin bij de band en Sydney haalde kort hierna Harry Berg erbij. Intussen werd Woody door Hare Majesteit opgeroepen voor de Militaire dienstplicht, als rekruut was hij eerst gelegerd in Maastricht en later in Oirschot. In de weekends was het echter gewoon weer ´Rock Around The Clock´ en het dak er af. ´Rock Around The Clock´ was op dat moment het titellied uit de film `Blackboard Jungle´ met Glenn Ford in de hoofdrol. Het was ook deze film die Woody definitief overhaalde om voor de Rock & Roll te kiezen en het Latijns-Amerikaanse genre achter zich te laten.
SURINAME
Eind 1959 werd Woody echter plotseling bij de " TRIS" (Troepenmacht in Suriname) ingedeeld en dat betekende met de boot naar de toenmalige Nederlandse kolonie Suriname. In Suriname moest hij als lid van het 'Jungle Commando' het sterk geslonken Nederlandse Koninkrijk verdedigen. Nederland was immers Indië al kwijt geraakt. Dit betekende echter wel dat Woody voorlopig niet meer kon optreden met de "Crazy Rockers". Door de vele patrouilles in het binnenland kwam hij in de gelegenheid veel van het land en zijn schitterende natuur te zien. Begeleid door Indianen of Boslandcreolen voeren zij regelmatig in wankele korjalen de machtige Surinaamse rivieren af en trokken de ondoordringbare oerwouden door om tegen denkbeeldige guerrillero’s de strijd op te nemen. Ook in Suriname kon Woody het musiceren niet laten en hij speelde dan ook als het even kon met de 'TRIS Band' mee als ze even in Paramaribo gelegerd waren. Hij kijkt op deze periode terug als een interessante en leerzame periode. Eind 1960 keert Woody met zijn peloton terug naar Nederland en werd onmiddellijk door Sydney benaderd om weer bij de "Crazy Rockers" te komen spelen.
DUITSLAND
Nog met het tropenbruin op zijn gelaat stond hij
gelijk weer met de groep op het podium in "La Gaité" en later in "L’ Etoile"
voor een gage van 15 harde Nederlandse guldens. In februari 1961 vertrekt Woody
met Sydney Rampersad, Harry Berg en Eddy Chatelin
naar Hanau voor een serie optredens.
In Trier (maart 1961) komt ook Pim Veeren als basgitarist de groep
versterken. In het begin zong Woody niet erg veel (een beetje
lui), maar later kwam Sidney, die meestal de zangnummers deed, erachter dat Woody een beetje het timbre van Elvis had. Er was
geen ontkomen aan
voor Woody, dus moest hij vaker aan de bak als zanger. Dat "Elvis Presley" etiket is hij nooit
meer kwijtgeraakt. De zangers en de mensen die de show deden waren,
zeker in het begin van de groep,
hoofdzakelijk Sydney Rampersad
en Eddy Chatelin. Woody speelde vele jaren met de
"Crazy Rockers" tot eind 1965, dus ruim 6 jaar, ondanks verschillende
aanbiedingen van andere bands. De extroverte Woody had en heeft een broertje dood aan het
stiekeme gerommel in bandjes. Zeker in de hoogtij periode van de Indorock
was het een komen en gaan van bandleden. Dat was toendertijd de doodsteek voor veel
Indo bandjes, hen was zelden of nooit een erg lang leven beschoren. Gunstige uitzonderingen
waren o.a. "The Javalins" en de "Crazy Rockers". De kern van de "Crazy
Rockers" speelt nog steeds in bijna dezelfde bezetting. Woody nam met de
groep tussen 1959 en 1965 vele single's en LP's op. Bekende nummers waren
o.a. "Mama Pappa Twist", "Rosita", "Carioca"
en "3th Man Theme". Ook in TV programma’s waren ze te bewonderen,
van deze optredens is gelukkig nog wat beeldmateriaal bewaard gebleven.
THE RESIDENTS
Na 1965 speelde Woody samen met Pim Veeren, Jack van Rossum, Henny Heutink en Woutje Janse in "The Residents". Woody zegt hierover: "Dat is de groep waarmee ik echt vreselijk veel gelachen heb. Het was elke dag cabaret, echt waar, en dat kwam meestal door onze clown Henny Heutink. Maar tussen het gein maken door werd er ook erg goede muziek gemaakt." "The Residents" beheersten de close harmony zang redelijk en de groep maakte zelfs een single die nog nummer 16 in de Hitparade heeft gestaan: "This Is My Dream" en "Gabriel". In het laatste jaar van het bestaan van "The Residents" speelden de in Suriname geboren en in Indië getogen broers Alphonse Fafery en Sammy Fafery nog mee met de groep.
THE ATOMICS
Na de periode bij "The Residents" speelde
Woody nog even
als bassist in een middelgrote nachtclub band "The Atomics".
Bandleider van deze groep was Ad O’Well een streng baasje van de oude stempel. Dat was
niets voor Woody, zeker na de geinige periode bij "The Residents" was dit
straffe regime niets voor hem. Ze mochten bijvoorbeeld
geen meisjes meenemen naar hun kamer en meer van dat soort ongein. Toen
Woody voor het eerst de 'huisregels' van het orkest onder ogen kreeg dacht hij
dat hij 'water zag branden', ook de andere jonge musici zag hij verbleken. Dat
kan toch niet dacht Woody, een rocker zonder meisje voor
een goed gesprek in de nacht op de kamer ? De eerste de beste avond overtrad Woody dus al deze
'huisregel' van de groep. Het vlees was erg zwak….. goed fout dus…! Ook de
ingestelde wet op
drankgebruik had Woody ondertussen regelmatig overtreden. Hij dacht zijn droge keel,
van al
die rook in zo’n club, toch regelmatig te moeten spoelen. Dus....na een half jaar hield
hij het voor gezien.
De orkestleider zal, toen Woody hem dat meedeelde waarschijnlijk een gat in
de lucht hebben gesprongen, zo’n dwarsligger kon hij niet in zijn orkest
gebruiken. In Nürnberg diende Woody officieel zijn ‘’ontslagbrief’’ in
en inderdaad 'de Nederlandse James Last' ging accoord.
UPSIDE DOWN
Vanuit Nürnberg terug in Nederland belde Woody naar Harry Berg die zo had hij gehoord ergens in Freiburg speelde. Uiteindelijk werd besloten dat Woody samen met Harry een 'fusie' aan te gaan met twee jongens afkomstig uit de groep "Andy Star and the Stripes". Ze noemden deze fusiegroep "Upside Down". De voormalige bandleden van "Andy Star and the Stripes" waren Bob Scholten en Guus v.d.Zweth op drums. (Het toeval wil dat ik zelf nog met Guus v.d.Zweth heb gespeeld in de "Flying Rockets", ja het wereldje is erg klein.) De groep was echter, ondanks vooruitstrevende nummers met soms zelfs begeleiding van een 'doedelzak', slechts een kort bestaan gegund en stopte reeds in 1970.
LIBERTY
Het lag natuurlijk voor de hand dat Woody niet zou stoppen met musiceren, na de 'leukste - The Residents', ging hij nu in de 'wildste - Liberty' band spelen. Het was toen reeds volop "Flower Power' wat de klok sloeg, "LOVE" werd met hoofdletters geschreven, alles mocht en niets moest. Het was de tijd van de vrouwen emancipatie, studentenrellen en Provo. Kenmerkend was de bijbehorende muziek van o.a. de Eagles, Crosby, Stills, Nash and Young, Bob Dylan, Cream en de bijbehorende outlook van lange haren en versleten jeans. Het tijdperk van de rock & roll was na de beatrage met deze heavy psychadelic music en protestsongs nu echt voorbij. In deze band nam zijn muzikale interesse een andere wending, het werd 'close harmony'. De groep "Liberty" bestond uit Harry Berg (sologitaar), Woody (slaggitaar/zang), Martin Assink (ex-Buffoons -drums/zang) en de benjamin Danny Merckelbach (basgitaar-zang). Volgens Woody zou je over de wilde avonturen van deze band een boekwerk kunnen schrijven, echter uit het oogpunt van privacy zal ik hier niet nader op ingaan. Ja jammer is dat natuurlijk wel voor de nieuwsgierige lezer ! "Liberty" nam ondanks de drukke bijkomstige werkzaamheden toch nog een single op in de Hansa Studio’s te Berlijn, "Rock ’n Roll Lulaby". In die tijd probeerde Christian Holm om Woody tot Schlagersänger om te turnen, maar zijn haar, snor en baard moesten er dan wel af. Ook moest hij zich in een keurig pak 'nach deutschem Modell' steken. Woody zag hier echter niets in en koos voor de lange haren en de woeste snor, dus bedankte beleefd voor de eer. Veel collega musici vonden het een stomme zet van hem, het had hem roem kunnen brengen vonden zijn maten. Maar wat brengt roem dacht de toen weerbarstige Woody, roem ten koste van vrijheid. Ook achteraf heeft hij nooit spijt gehad van zijn keuze. Na een paar jaar verlaat Martin Assink wegens familie omstandigheden "Liberty", voor hem in de plaats nam Boy Brostowski (ex-Buffoons) plaats achter de drums. En...zijn haardracht leek ook niet op die van een echte Schlagersänger, dus het kon nog erger, nog langere haren, nog woestere snor en baard. De groep werd verder uitgebreid met Jack van Rossum (ex-Buffoons - zang/keyboards) en Huib Verstraten (zang). In deze samenstelling was "Liberty" ook een prima formatie. Het repertoire bevatte o.a. muziek van Gino Vanelli, 10 CC en Steeley Dan.
TELEPHONE
Op een goede dag had Woody er genoeg van, de muziek werd steeds commerciëler en er werd steeds meer top 40 muziek gevraagd in de clubs. Hij besloot, vooral daarom, datgene te gaan doen wat hij in de 50-er jaren achterwege had gelaten; hij ging weer studeren. Hij wist echter best, gezien de ingezette groei naar volwassenheid, dat hij het nu serieuzer moest aanpakken en dat was best een hele opgave voor hem. Maar, terwijl hij serieus en zwetend op zijn zoldertje probeerde moeilijke syntactische taalconstructies en de klassieke Duitse literatuur onder de knie te krijgen, speelde hij toch in de weekends met de Top 40 Band "Telephone" met zangeres Marieke Klein. Woody kon dus niet echt loskomen van de muziek en er moest tenslotte toch ook brood op de plank komen ! Het toeval wil dat Woody in 2005 met Marieke’s dochter Vanessa Klein samen het nummer "I Fall To Pieces" zingt op zijn laatste CD "Ballads For A Special Person". En natuurlijk moet ook Woody toegeven "aan de kinderen merk je pas hoe oud je bent".
DANA MY LOVE
"Telephone" was voor Woody een welkome afwisseling naast zijn studie. Met de toen reeds vermaarde Frank Farian (Boney M.) maakte Woody met "Telephone" nog een plaatje. Met dit nummer "Dana My Love", gezongen door Woody, haalde hij zelfs een T.V. uitzending. Het nummer werd door de jury met in hun midden Eddy Christiani, goed ontvangen en beoordeeld. "Telephone" haalde de 2e prijs achter de Meidengroep "Babe", die zagen er beter uit en hadden natuurlijk mooiere benen dan Woody. Farian probeerde na dit succes Woody nog over te halen om meer nummers uit de Caribbean op te nemen, Woody had echter al voor een toekomst als docent gekozen en daar bleef hij bij. Het leven tussen de opgeschoten jeugd op school beviel hem uitstekend, nee niet alleen vanwege de meisjes, hoewel dat in de later uitgezonden TV-documentaire "Rockin' Ramona" wel werd gesuggereerd.
ROCKIN' RAMONA
Bijna had Woody niet meegewerkt aan deze documentaire, in het Haagse hadden een paar heren 'per ongeluk' vergeten aan te geven dat er ergens in het hoge Noorden ook nog een Crazy Rocker van het eerste uur leefde die veel kon melden over deze succesvolle periode. Gelukkig werden de programmamakers hierop attent gemaakt door verzamelaars van Indorock muziek en werd er alsnog door Hans Heine en Lutgard Mutsaers een afspraak gemaakt met Woody in Friesland. Woody sprak vervolgens met Lutgard in Leeuwarden, waar hij op dat moment speelde met Jan Akkerman en Boy Brostowski, het werd een heel plezierig en informatief gesprek met haar. Het moment was echter te laat om nog nuttige info in te passen, het boek "Rockin' Ramona" was reeds af en dat vond ze heel erg jammer. Gelukkig heeft Hans Heine in de documentaire de boel nog enigszins recht kunnen trekken, anders was 'Rockin’ Ramona' wellicht een privilege van een klein groepje musici geworden.
STUDEREN
Ondanks alle drukte in deze periode haalde Woody in 1978 zijn MO Duits, maar reeds daarvoor stond hij onbevoegd tussen het musiceren door bij de St. Antonius Mavo in Bolsward voor de klas. Zijn allereerste groep was een klas vol meiden, pubers nog wel, maar het ging hem boven verwachting goed af. Voor het TV optreden met het nummer "Dana My Love" mocht een hele klas meisjes uit de examenklas mee naar de TV studio in Hilversum, ze kregen een rondleiding door de studio’s en mochten bij de opnamen aanwezig zijn. Die kids beleefden de dag van hun leven. Na de St. Antonius Mavo kreeg hij, nu met zijn diploma op zak, een betere aanstelling bij de Commercieel Economische School, tegenwoordig het Friesland College. Tot zijn pensionering in 2003 heeft hij hier met veel plezier gewerkt. Op deze school heeft Woody ook altijd in de schoolband "Koppen Dicht" gespeeld.
ROCK & ROLL REVIVAL
In 1981 werd de nu legendarische 'rock & roll revival' in de Houtrusthallen georganiseerd door Leon Donnars , Eddy Chatelin, John Hesseling en Robby Latuperissa. Dit festival was een gigantisch succes en betekende een hernieuwde kennismaking met de bands van toen, o.a. de "Crazy Rockers" natuurlijk met Woody en Sidney Rampersad. Voor Sidney zou het helaas zijn laatste optreden zijn, kort hierna is hij in Duitsland overleden. Deze 'revival' was het startsein, dus ook voor Woody, om weer vaker op te gaan treden met de "Crazy Rockers". Er volgden de volgende jaren nog heel veel optredens met de groep door het hele land. Na 1981 werden nog verschillende CD’s opgenomen met de "Crazy Rockers" zoals: "Still Nuts", "5 Days In Spring" en "In Session".
INDONESIË
Het hoogtepunt in zijn muzikale carriere van de laatste jaren is voor Woody de toernee met de "Crazy Rockers" in 2003 door Indonesië. Deze toernee vond plaats op uitnodiging van de Nederlandse Ambassade en Het Erasmushuis in Jakarta. De tour ging langs Jakarta ( 3theaters), Yogja, Bandung, Semarang en Surabaya. Het was een gigantische ervaring met veel succesvolle optredens. Erg eervol vond Woody ook dat hij bij een Indonesische aflevering van Idols in Semarang zitting mocht nemen in de jury. De jury beoordeelde het Nederlandse lied gezongen door Indonesische studenten die het vak Nederlands in hun pakket hadden. Dat was echt een kippenvel moment voor Woody.
SOLO CD
Vorig jaar (2005) heeft Woody nog een prachtige solo CD opgenomen "Ballads For A Special Person". Op initiatief van het Indisch Huis kreeg de groep in 2005 in het kader van het Branie Festival een mooie prijs uitgereikt in Theather Diligentia te Den Haag. De groep de "Crazy Rockers" kreeg de prijs als eerste voor hun verdienste voor de Indische Rockcultuur.
DOCTORAAL DUITS
Intussen heeft Woody zich gewijd aan zijn andere hobby naast het tennissen, studeren, ja u leest het goed. Hij heeft nog even tussen neus en lippen door zijn Doctoraal Duitse Taal en Cultuur gehaald . Voor zijn afstudeerscriptie heeft hij een sociologisch onderwerp in het Duits gekozen: Jugendkulturen in der Bundesrepublik Deutschland von der Restaurationszeit bis 1970. Subtitel: Die Interaktion zwischen Musik und Jugendsubkulturen.
Woody Brunings een bijzondere man ? Ik dacht het wel, een goede artiest en een adembenemende carrière !
Henk Looijestijn - april 2006
Muziek: Woody Brunings - Look At Us
emailadres: indorock@xs4all.nl
WEBSITE: www.storyofindorock.nl
