Kleine demonstratie

Mijn kleine demonstratie
Het moest er eens van komen.
Na de zoveelste teleurstelling (dat de demonstratie tegen de toenemende
islamisering van Europa in Brussel als gevolg van de landverraderhouding van
de burgermeester van Brussel geen doorgang kon krijgen) , moest er toch iets
gedaan worden.
Een bord met - aan weerszijden - de leuzen: "Stop de Islam" en "Geen halve
Nederlanders in de regering", was snel in elkaar gezet, sinds ik weet van het
bestaan van plakletters.
De beste plaats om aandacht te krijgen leek mij het Ministerie van Justitie.
Daar zat niet alleen een halve Nederlandse , maar ook om de Islam een halt toe te
roepen zou Justitie mijns inziens de juiste plaats (moeten) zijn.
Zonder het gebruikelijke: 'lood in de schoenen', begon ik mijn actie.
Al na enige minuten constateerde ik een positieve reactie van een aantal
bouwvakkers, die daar doende waren.
Daar ik niet om het hele gebouw heen wilde lopen, bleef ik aan de voorzijde over
een afstand van ongeveer 200 meter heen en weer lopen.
Na enige minuten reeds gingen er vanuit het gebouw (het Ministerie van Justitie
dus...!) snelle duimen omhoog en vanuit het restaurant van het Ministerie waren
de adhesiebetuigingen nog openlijker.
De twee civiele bewakers in overhemd met das, die zich al redelijk snel buiten
lieten zien en mij op - voor hun doen - strenge toon vroegen : "Wat bent u aan het
doen?",gaven er duidelijk blijk van niet zoveel raad met de situatie te weten.
Bij mijn volgende run was één van hen, een lange kerel die ongetwijfeld tussen
1931 en 1945 de NSB met zijn gezelschap zou hebben veraangenaamd(?) druk
aan het telefoneren en liet , terwijl ik langs kwam, duidelijk horen: "Er loopt hier
iemand met racistische leuzen !" waarschijnlijk met het oogmerk mij te
imponeren, dan wel bang te maken.
Dat de slungel geen idee heeft wat racisme nu eigenlijk inhoudt en dat hij derhalve
wel een Groen-Links aanhanger geweest zal zijn, was mij al direct duidelijk.
De leus: "Stop de islam", heeft uiteraard niets met racisme te malen, want de
islam is geen ras, maar de 'moderne' Groen-Linksaanhanger is nu eenmaal
geneigd om alles, wat buiten zijn begripsveld komt 'racisme' te noemen: een soort
lijfspreuk van GL'ers dus.
Door voorbijgangers werden regelmatig goedkeurende woorden geroepen, dan wel
gemompeld: dat gaf de demonstrerende burger moed.
Na enige minuten kwam er een politieauto aan de stoeprand parkeren.
De twee inzittenden, een jongen en een meisje van wie hun mond nog naar de
zuigfles stond, zoals ik later kon constateren, keken enige minuten toe en
verdwenen toen weer ( dit tot grote teleurstelling van eerder genoemde lange
slungel! )
Mijn echtgenote, die mij op veilige afstand geestelijk aanmoedigde, slaakte een
zucht van verlichting.
Al enige minuten bevond zich daar een islamiet in mijn buurt, die niet dichterbij
durfde te komen dan zo'n 40 à 50 meter van mij vandaan, die echter onmiddellijk
een snellere pas inzette toen de politieauto parkeerde.
Helaas voor deze 'vagina-Marokkaan ', hetgeen hij later bleek te zijn, was zijn
triomf toen nog niet aangebroken.
Daar ik nu al ongeveer 3 kwartier in een militair tempo aan het heen en weer
lopen was, begon de gebruikelijke transpiratie, die zich bij dergelijke
inspanningen bij een man van 69 voordoet, hinderlijke vormen aan te nemen. De
kleine pauze, die ik mij veroorloofde om het hoofd te wissen, leverde mij een goed
zicht op de ramen van het Ministerie.
Voor vele ramen stonden personen die, zodra zij zagen dat ik hun richting opkeek,
snel de duim omhoog staken en zich daarna uit de voeten maakten.
Dergelijke loftuitingen doen de 'demonstrant' goed.
Ook de voortdurende, voor mij zichtbare, aanwezigheid van mijn echtgenote,
gaven mij de gebruikelijke vleugels en conditie om door te gaan.
De slungel en zijn wat corpulentere collega hadden zich nu weer binnen het
gebouw teruggetrokken.
Nadat mijn 'actie'zo'n 45 minuten had geduurd, kwam opnieuw dezelfde
politieauto als voorheen weer aan de stoeprand parkeren.
Zodra de jongen en het meisje met de zuigflesmonden zich in mijn richting
begaven kwam de vagina-Marokkaan pijlsnel naderbij en gilde hysterisch tegen
de agenten: "U moet die vrouw ook hebben ! ", daarbij wijzend op een dame, die
belangstellend had toegekeken.
Mijn echtgenote, die juist aan de tegenovergestelde kant stond als waar de
vagina-Marokkaan naar wees, kreeg van de daar aanwezige bouwvakkers te
horen: "Gaat u maar liever snel weg hier, mevrouw! In Nederland mogen
Nederlanders niets meer..".
Ondertussen was er een kleine discussie op gang gekomen tussen mij en de jongen
en het meisje in politie-uniform.
Volgehangen met attributen, die een ECHTE politieagent niet nodig zou hebben
gehad, zagen zij er eerder potsierlijk dan indrukwekkend uit.
De vagina-Marokkaan had zich van zijn teleurstelling over het niet arresteren van
een vrouw, die niet mijn echtgenote was, hersteld en gilde nu, dat ik hem beledigd
zou hebben.
Mijn korte antwoord: "Hij liegt", gaf de jongen en het meisje enige kopzorgen.
Een zo duidelijk antwoord naar een in Nederland beschermde mensensoort -de
Marokkaan - geeft hoofdbrekens.
Na enige onduidelijke gesprekken met de achterban werd mij verzocht in de auto
plaats te nemen daar ik, zoals dat heet in hun jargon: 'was aangehouden'.
De islamieten zullen altijd weer zelf aangeven dat ze 'Untermenschen' zijn en dat
ze niet thuishoren in een westerse beschaving: ze liegen altijd en over alles.

Op het Politiebureau.
Toen ik op het bureau, samen met de jongen en het meisje, in een halletje op verdere behandeling moest
wachten, ontving ik mijn eerste politie-bijval voor mijn bord met leuzen. Evenals in veel andere
overheidsgebouwen, mag er ook binnen in een politiebureau niet gerookt worden.
Zodoende slenteren er regelmatig agenten naar buiten om een sigaretje te roken.
Ook hier gleden vele goedkeurende blikken naarmijn demonstratiebord, maar slechts één diender
durfde openlijk zijn goedkeuring te laten blijken.
Na enige tijd gewacht te hebben werd ik 'voorgeleid' aan een figuur- in burger- die in de buurt van
Mussert en Rost van Toningen goed op zijn plaats zou zijn geweest.
Het type "deze agent zal u wel even schrik aanjagen"…..
Misschien dat zijn echtgenote regelmatig schrikt als ze s'nachts het licht aandoet en naast zich kijkt,
maar dit zal dan ook waarschijnlijk de enige zijn, die hij echt schrik kan aanjagen.
Een type als dit heeft meestal 'iets bereikt' door bij zijn naast hogere meerdere tot aan de ellebogen in de
anus te kruipen: onsmakelijk type dus.
Mijn grapje, door op zijn vraag: "geboren?" kortweg met met 'ja' te antwoorden, viel duidelijk niet in
goede aarde.
Door dit figuur werd mij nogmaals medegedeeld dat ik was 'aangehouden' en of ik wel wist wat dat
betekende.
Mijn "nee" op deze vraag vermocht hem ook al niet te amuseren.
Zakken leeg, broekriem af, ringen en andere 'gevaarlijke' spullen op de balie.
Daarna werd ik gefouilleerd ( helaas niet door het meisje maar door de jongen).
Het neo-NSB type vroeg mij nog waarom ik met dat bord had gelopen.
Mijn antwoord, dat er in Nederland volgens onze Minister-President vrijheid van meningsuiting
bestaat en dat dit mijn idee is van vrijheid van meningsuiting, beantwoordde hij met: "En dat maakt
de rechter wel uit, want daarvoor leven wij in een rechtstaat".
Na de marteling dat er een man(?) aan mijn lichaam had rondgewoeld, werd ik in een kamertje
neergezet, waarvan de deur uitsluitend aan de buitenkant opengemaakt kon worden. Na enige
minuten kwam het meiske mij ophalen en werd ik naar een wat grotere kamer gebracht - een
politiecel- waarin alreeds een figuur op de bank lag te slapen.
Het meiske vroeg mij nog of ik de aanklacht van opruiing erkende?
Mijn 'nee' bracht in frons op haar voorhoofd.
Na enige tijd werd ik opgehaald door een rechercheur, genaamd Hoefnagel.
Dit was de eerste politiefunctionaris, die er ook naar uitzag dat hij enige verstand heeft van
politiezaken.
Na een stevige wandeling door het gebouw werd ik wederom op een bank neergezet met de woorden:
"U wordt zo opgehaald" en Hoefnagel verdween door een deur.
Ik werd opgehaald en naar een 'verhoorkamertje 'gebracht waar Hoefnagel al achter een bureau zat ,
bezig een computer uit de tijd van Napoleon aan de praat te krijgen.
Gedurende mijn' verhoor' werd mijn indruk, dat deze toestand ook door de politie niet serieus werd
genomen, meer en meer bevestigd.
Na dit 'verhoor' werd ik weer naar de politiecel teruggebracht en binnen 10 minuten was Hoefnagel
alweer aan de deur, nu om mij te vertellen dat 'het geen zaak werd'; ik kon dus gaan.
Terugbrengen naar de plaats, waar zij mij hadden opgepakt, was er niet bij - dus moest ik op eigen
kracht, in een voor mij onbekende stad, het Ministerie van Justitie proberen te vinden om daar in de
buurt mijn auto op te halen.
Na een stevige wandeling (want er was geen taxi te bekennen) , kwam ik bij de parkeergarage aan.
Daar stond een grijze Ford op de stoep.
Er stapte een man uit van omstreeks 30 jaar die mij vroeg, of ik een computer bezat en of ik dit- hij liet
een diskette uit een digitale kamera zien- op mijn PC kon hebben.
Op mijn 'ja' zei hij: "Ik heb wat foto's van u gemaakt tijdens uw actie, alstublieft." Hij stapte in en
reed weg.
Ik was precies op tijd thuis om aan de maaltijd te kunnen beginnen, die mijn echtgenote had
voorbereid. Al met al een vruchtbare dag en daarbij nog - als bonus- enige zeer goed foto's van mijn
actie.
Ik denk dat ik vaker ga demonstreren. Best leuk.
Dag.
PS. Gezien die vele adhesiebetuigingen- openlijke en heimelijke- tijdens deze kleine demonstratie is mij
duidelijk geworden, dat er nog een klein beetje hoop is dat de islam werkelijk gestopt kan worden,
zodra de corrupte overheid ophoudt corrupt te zijn en van Nederland weer het land maakt, dat het al
eeuwen is geweest: tolerant. ( Je kan over Nederlanders lopen, maar je moet ze niet schoppen).
Dat schoppen is nu net datgene, wat de islam bijna dagelijks doet.
Er is dus nog hoop, dat Nederland van de Nederlanders blijft en niet het eigendom van barbaren wordt.