Vido's LogZine

Zoppo: "Zoveel mogelijk platen uitbrengen"

Zoppo begon in 1997 in eerste instantie als duo met het uitbrengen van platen en leveren van compilatiebijdragen. In de afgelopen jaren is Zoppo gegroeid tot een live-band en is de slaapkamer verruild voor de studio. Om zich voor te bereiden op de opnamen van hun derde album, het tweede op Transformed Dreams, zonderden zanger/gitarist Cees van Appeldoorn, fluitist/zangeres Asta Kat, gitarist Arjan Tuin, drummer Bas Ernst en bassist Jeroen Kuiper zich af in een huisje op een heuvel in het Franse Les Aumonts. De weg naar de nieuwe cd was zeker niet gevrijwaard van onverwachte hindernissen.

Zoppo had in de beginperiode een hele andere werkwijze dan de overige bands op Transformed Dreams. "Wij maakten eerst een plaat en gingen dan pas met de nummers het podium op," vertelt Cees van Appeldoorn als ik hem spreek in het zomerse Amsterdam-Noord. Vroeger nam hij de liedjes thuis op samen met zijn maatje Yuri Landman. "Onze eerste demo stuurden we ondermeer naar Paul Roosenstein van het Rotten Windmill label. Hij attendeerde ons op labels als 555 in Leeds en het Amerikaanse vinyl-label Blackbean & Placenta. We hebben het eerste album (Chi Pratica Lo Impare A Zoppicare! 1998, VL) op ons eigen label uitgebracht." Die LP viel in de smaak bij labelbaas Mike van Blackbean & Placenta. Hij wilde graag de Amerikaanse release verzorgen. De eerste verzending LP's uit Amerika kwam echter gehavend van Schiphol af. "De lichtblauwe hoezen waren kapotgerafeld aan de randen en dus onverkoopbaar. De noodzending lege hoezen bleek ook niet helemaal volgens plan want die waren volledig zwart-wit." Voordeel: het verschil tussen de persing op het eigen label The Drowning Man en die op Blackbean & Placenta was nu wel duidelijk.

Na de eveneens thuis opgenomen cd Belgian Style Pop (Transformed Dreams 1999) verliet Yuri onverwachts de band. Hij kon zijn werk voor de stripboekenwinkel The Drowning Man in Veenendaal en het tekenen van strips niet meer combineren met Zoppo. Cees: "Het werd te druk voor Yuri en zijn interesse verminderde. Ik wilde een echte band vormen, terwijl Yuri het leuk vond om kleinschalig te knutselen met muziek, om bezig te zijn met geluid. Het vele repeteren in de oefenruimte was niet aan hem besteed. 'Ik denk dat ik het niet meer trek,' vertelde hij me." Het afscheid was vriendschappelijk en Yuri is op afstand nog steeds bij de band betrokken. "Hij werkt het liefst in zijn eigen tempo en maakt nu muziek onder de naam Avec Aisance." Cees zoekt in zijn computer naar een muzikaal voorbeeld. Uit de kleine speakers klinkt de geest van oude Zoppo: ontzettend rammelend zonder zijn charme te verliezen.

Vlak na de beslissing van Yuri om te stoppen reisde hij nog wel met Zoppo in maart 2000 af naar het Franse Les Aumonts, naar een huisje op een heuvel, om rustig te kunnen werken aan het materiaal voor het derde album. Een werkvakantie die in juli van dat jaar een vervolg kreeg, maar dan met de nieuwe bezetting: drummer Bas Ernst (die al een nummer had meegedaan op Belgian Style Pop) en Yuri's vervanger Jeroen Kuiper op bas, aangevuld met Arjan Tuin en Asta Kat. "Die tweede keer was vooral nummers afmaken en oefenen om direct na thuiskomst de studio in te duiken. Elke dag namen we een nummer op. Ik had na afloop de blaren op mijn vingers." Zoveel voorbereiding en toch voelde Cees zich niet op zijn gemak in de studio.

"Ik was met een verkeerd idee de studio van het Koeienverhuurbedrijf in gegaan. Ik dacht dat we, net als in Les Aumonts, in vijf dagen alle nummers op tape zouden zetten. Dat was te optimistisch. Door de tijdsdruk lette ik niet meer op of iets wel goed ingespeeld was. Ik dacht even: is dit wel wat ik wil?" De opnamen van de plaat namen meer tijd in beslag dan was voorzien. Door onvoorziene omstandigheden in de relatiesfeer werd het Koeienverhuurbedrijf verruild voor Next To Jaap, de studio van Seesaw-gitarist en labelgenoot Corno Zwetsloot.

"Corno zette me weer terug op de rails. Hij stuurde ons de goede richting op en kwam met adviezen en suggesties aan. We hadden nu meer tijd en er was minder druk op de ketel. Ik heb alleen maar op studioapparatuur gespeeld, op spullen van Corno zoals een oude Vox versterker en Fender versterkers uit de jaren vijftig. Het voelde weer zoals thuis opnemen en dat was veel prettiger werken. Ik zocht niet krampachtig naar een geluid dat ik eerder in mijn slaapkamer had bedacht en nam de tijd om nieuwe geluiden te vinden."

De gemiddelde luisteraar zal niet horen dat de nummers in twee studio's zijn opgenomen. Toch zijn de zang, overdubs en sfeergeluiden pas later aangebracht. Vooral die onaardse sfeergeluiden geven de nummers op Les Aumonts een extra spanning. Een opvallend effect komt uit de Roland Space Echo, een zeer warm en natuurlijk klinkende delay die al in het instrumentale openingsnummer de toon zet voor de rest van de cd. "Het titelnummer van de cd is heel spontaan ontstaan. Naast de effecten draagt het droge drumpatroon van Bas de muziek. We hebben de bandrecorder laten draaien om het gevoel vast te houden."

De teksten zijn in tegenstelling tot Lou Barlow, een van Cees' favoriete muzikanten, lang niet zo expliciet. Barlow verwoordt zijn zieleleed zonder terughoudendheid, onomwonden en onverbloemd. Zijn liedjes zitten pijnlijk dicht op de huid. Bij Zoppo laten de teksten zich minder makkelijk ontcijferen, verborgen als ze zijn in het totaalgeluid. "Ik haal mijn teksten ondermeer uit filmscripts of uit strips. Ik vind het moeilijk om heel direct te schrijven. De betekenis komt pas achteraf zoals in Zoppo's Finished. Die titel klinkt heel dramatisch - en ik heb ook wel eens de gedachte gehad dat het over was met Zoppo - , maar ik heb die titel gekozen omdat het liedje geïnspireerd is door de muziek van Hood en er een nummer bestaat dat Hood Is Finished heet. Het is heel dubbel, want als ik nu terug kijk op de teksten, hebben ze, gezien de relatieproblemen die ik tijdens de opnamen had, veel meer betekenis gekregen."

Als rechtgeaarde nuchtere Hollander laat Cees zich als zanger zelden gaan. Er klinkt berusting in zijn stem. De verrassing is des te groter als hij eenmaal los komt. De emoties van Zoppo komen tot uitbarsting in Flashback, het sleutelnummer van het album en de enige track waarop het gevoel er zonder gêne uitgeschreeuwd wordt. "Het is een van mijn favoriete nummers, ondermeer vanwege de manier waarop Asta en ik unisono zingen. De inhoud van de teksten is in dat nummer overduidelijk."

Er zat een kleine twee jaar tussen de albums Belgian Style Pop en Les Aumonts. "Het heeft allemaal veel te lang geduurd. Vanaf nu gaan we, net als in de eerste jaren van Zoppo, weer veel van ons laten horen. Mijn streven met Zoppo is altijd geweest: zoveel mogelijk platen uitbrengen."

Zoppo op internet

De foto's op deze pagina zijn gemaakt door Dio (bron: Living Room Records)