home

vido?

filmarchief

archief

email

Vido's FilmZine

(archief)

week 28

donderdag 12 juli 2007

You're Gonna Miss Me (Keven McAlester, 2006) dvd
De laatste paar jaar worden nogal wat documentaires gemaakt over psychisch verwarde popmuzikanten. Gefascineerd als ik ben door wankele creatieve geesten probeer ik ze allemaal te zien, zoals The Devil and Daniel Johnston (Jeff Feuerzeig, 2005) en Derailroaded (Josh Rubin, 2005) over Wild Man Fischer. Het ene relaas is nog treuriger dan de ander. Ons brein is een complex en teer orgaan. De communicatie tussen beide hersenhelften hoeft slechts lichtelijk gestoord te raken en we verliezen grip op de werkelijkheid. Angstvisioenen en afwijkend gedrag zijn het gevolg. Schizofrenie zit in je genen en als de ziekte niet vanzelf de kop opsteekt, is het op te wekken door gebruik van geestverruimende middelen. Een sterk stickie is in sommige gevallen voldoende om voor de rest van je leven geestelijk volledig van de kaart te zijn. Roger Kynard Erickson, beter bekend als Roky Erickson uit Austin, Texas, gebruikte eind jaren zestig wel wat meer dan marihuana. Behalve de drummer, die tijdens de drugsexperimenten in paniek van zijn krukje aflazerde, lustten Erickson en de overige leden van The 13th Floor Elevators wel pap van LSD. Niet voor niets was de band een van de eerste psychedelische rockbands, succesvol met de hit You're Gonna Miss Me en het invloedrijke album The Psychedelic Sounds Of The 13th Floor Elevators. Net als Syd Barrett bleef Erickson echter in zijn trip steken, waarna het nooit mee goed met hem kwam. Ondanks zijn gesteldheid bleef de muzikanten actief. De autoriteiten hielden hem extra in de gaten en arresteerden de zanger met slechts een paar grammetjes marihuana op zak en omdat Erickson constant ontsnapte hielden ze hem vast in een gesticht vol moorddadige gekken. Terug uit de gesloten inrichting wist de muzikant in de jaren zeventig zijn twee huwelijken niet in stand te houden. Hij belandde uiteindelijk in de jaren tachtig thuis in Austin, dagelijks wisselend tussen zijn eigen kleine armoedige appartement en dat van zijn moeder Evelyn. Zijn dagelijkse ritueel: zoveel mogelijk geluidsapparatuur (o.a. cartoons op televisie, radio's, versterkers, effectapparaten en een keyboard) tegelijk keihard aanzetten en in die kakofonie, met een zonnebril op, wegzakken in een stoel. Aan zijn lot overgelaten in zijn eigen wereldje was van creatieve impulsen geen sprake meer.

Regisseur Keven McAlester begint zijn documentaire You're Gonna Miss Me in de rechtszaal. Sumner Erickson, jongste van vier broers, probeert Roky met hulp van de rechter weg te halen bij Evelyn, omdat hij vindt dat zijn grote broer bij moeder in verkeerde handen is. McAlester laat met zijn film zien waarom Sumner zo bezorgd is. Er zit zeker een steekje los bij Evelyn, een voormalige zangeres van populaire aria's die beweert Jezus te hebben ontmoet. Haar huis is een bende. Ze is meer geďnteresseerd in het in ere houden van haar eigen schamele zangcarričre, dan in de gezondheid van haar oudste zoon. In haar handen is Roky weinig meer dan een trofee. Hij mag soms opdraven in bizarre videofilms waarin Evelyn haar leven afschildert als een sprookje met zichzelf als gekroonde koningin. Ze weigert haar zoon de broodnodige medicijnen toe te dienen. Van psychiaters moet ze niets hebben, omdat ze gelezen heeft dat Frasier in de gelijknamige sitcom zelf ook met problemen kampt en, wat nog erger is, een goddeloos bestaan leidt. Als psychiater Frasier niet deugt, dan deugen alle psychiaters niet - einde discussie, wat Evelyn betreft. Ze laat haar zoon als een groot kind aanmodderen met zijn gezondheid en lacht zwijgzaam toe wanneer hij zich druk maakt over trivialiteiten als junkmail en poppen in de vorm van een aardappel.

Voor de vertelling over de opkomst en aftakeling van Roky maakt de regisseur dankbaar gebruik van de kartonnen platen waar Evelyn thuis de geschiedenis van haar gezin op plakt. Haar versie van het verhaal is een warrige kluwen aan dagboekpagina's, tekeningen en foto's. De vrouw wil maar al te graag aantonen een goede moeder te zijn, maar bewijst onbedoeld het tegendeel. De vader van Roky blijft grotendeels buiten beeld. De oude man is allang gescheiden van zijn vrouw en leeft een zwijgzaam bestaan in een huisje naast zijn tubaspelende zoon Sumner in Pittsburgh, wiens spuuglelijke woning in Nederland zeker niet door de woningbouwcommissie of door de buren goedgekeurd zou worden. Sumner is eveneens psychisch geschaad uit zijn ouderlijk huis vertrokken. Hij weet zijn leven als professioneel muzikant onder controle te houden door het dagelijks bestaan strak te ordenen, bijgestaan door een therapeut. Sumners huis is ook geen ideale plek, maar alles beter dan de narcistische chaos van Evelyn. De vraag is of Roky onder een strikter regime en met de juiste dosis medicijnen weer in staat is muziek te maken.

De inkijk in het leven van Roky en Evelyn doet soms denken aan dat van Edie en Edith Bouvier Beale in Grey Gardens, maar van enige aandoenlijkheid is deze keer echter geen sprake. You're Gonna Miss Me is iets minder schrijnend dan de documentaires over Daniel Johnston en Wild Man Fischer die met hun gekte zijn geboren. De boodschap is helder: de combinatie van drugs en een fanatieke religieuze opvoeding kan desastreuze gevolgen hebben. De dvd van You're Gonna Miss Me op PALM Pictures (Regio 1) pakt flink uit met o.a. anderhalf uur aan optredens van Roky Erickson.

Video's om in de stemming te komen:
trailer You're Gonna Miss Me
You're Gonna Miss Me (13th Floor Elevators)
Roky in minder goede tijden Two Headed Dog & Starry Eyes
het gaat weer beter met Roky: You're Gonna Miss Me (2006)


[home] - [vido?] - [filmarchief] - [archief] - [email]