Vido Liber

The Wolf Of Wall Street (Martin Scorsese, 2013) bioscoop (8)
Le Capital (Costa-Gavras, 2012) Blu-ray (7)

Het frauduleuze leven van de jonge effectenmakelaar Jordan Belfort (Leonardo DiCaprio) heeft zoveel weg van het maffiabestaan dat regisseur Martin Scorsese volledig kan vertrouwen op de vertelstructuur die hij eerder toepaste bij Goodfellas. Het gebrek aan bloedvergieten en dodelijke slachtoffers in The Wolf Of Wall Street wordt gecompenseerd met een recordaantal scheldwoorden en meer bloot dan in het eerste deel van Lars von Triers Nymphomaniac (2013). Alle belangrijke elementen uit Goodfellas zijn aanwezig: een non-fictieboek als basis, de voice-over van de hoofdpersoon, een uitgebreide uitleg over het milieu waar de film zich in afspeelt, een krankzinnige partner in crime (Jonah Hill in een rol die voorheen altijd voor Joe Pesci was weggelegd) en een uitzinnige finale waarbij een teveel aan drugs de ondergang betekent van het hoofdpersonage.

The Wolf Of Wall Street is een komedie, een genre waarin Scorsese twee geweldige films heeft gemaakt: The King Of Comedy (1982) en After Hours (1985). De dialogen zijn vaak net zo gehaast als in de screwball komedies van Howard Hawks en een van de grappigste scènes, die waarin de door Quaaludes verdoofde Belfort kruipend zijn auto probeert te bereiken, is pure slapstick. DiCaprio schmiert regelmatig als een bezetene, zijn gezicht daarbij monsterlijk verwrongen. In zijn oppeppende speeches schreeuwt hij harder dan stand-up comedian Bill Hicks. Diverse komische acteurs leveren bijdragen, zoals Rob Reiner (Meathead in tv-serie All-in The Family en regisseur van onder andere Spinal Tap) en Joanna ‘Absolutely Fabulous’ Lumley. Regisseur Spike Jonze (Being John Malkovich, Her) doet ook mee, al staat hij weer eens niet op de credits vermeld, zoals ook het geval was bij Moneyball (2011). Het enige nadeel van de humoristische aanpak is dat we vergeten wat een vreselijke mensen Belfort en zijn handlangers zijn. Erger dan de abjecte Gordon Gekko. Gordon Gekko past in Belforts binnenzak. De filmmakers beweren ons te willen wijzen op de kwade intenties achter de financiële misdaden, maar het publiek ziet slechts doldwaze kwajongensstreken.

Het idee dat er immorele beursboeven als Jordan Belfort bestaan zou ons schrik moeten bezorgen, maar in plaats daarvan is hij een filmheld. We lachen alle bezwaren die we omtrent het hoofdpersonage hebben weg. Als je behoefte hebt aan een verhaal uit de financiële wereld waarbij je wel een onbehaaglijk gevoel krijgt, moet je zeker Costa-Gavras’ Le Capital zien, een drama met thrillerelementen over de ambitieuze bankier Marc Tourneuil. Hoofdrolspeler Gad Elmaleh is van huis uit een komiek, maar speelt hier een ijzige streber. Als de voorzitter van zijn bank in het ziekenhuis belandt krijgt Marc diens plaats toegewezen. In tegenstelling tot Belfort kent Tourneuil wel degelijk het verschil tussen goed en kwaad. Eenmaal beland op een machtige positie voelt hij zich echter genoodzaakt het spel te spelen volgens de regels van de bankwereld en kan hij zijn de macht slechts behouden door sluwer en doortrapter te zijn dan de mensen om hem heen. Het is eten of gegeten worden. Le Capital en The Wolf Of New York hebben met elkaar gemeen dat slachtoffers niet in beeld komen, op een enkele stem aan de andere kant van de lijn en een ontslagen bankmedewerker na.