home

live

platen

artikelen

film

vido?

archief

email

Vido's LogZine

LIVE


zondag 18 mei 2003

East Side Story: Wijsjes Uit Het Oosten II

De touwtjesspringende Turkse meisjes vonden aan de overkant van de Vrolikstraat een grote spiegel. Ze richtten het zonlicht recht het atelier in. De onverwachte lichtshow bescheen de tekeningen aan de muur en verblindde heel even de twee muzikanten. De meisjes hadden ons vlak daarvoor gespot achter de ramen. Ze klommen op de vensterbank en plakten hun neuzen tegen de ruiten in een poging iets te kunnen zien van het optreden tussen de schuifdeuren van Louisa Lilani & John Prop. Blijkbaar konden ze horen waar de ongeveer 25 man/vrouw publiek naar aan het luisteren was, want ze imiteerden tussen de nummers door middels hoge kreetjes redelijk goed de zangpartijen die ze buiten hadden opgevangen. Het atelier aan de Vrolikstraat was de derde stop tijdens de tweede editie van Wijsjes Uit Het Oosten, het huiskamerfestival aan weerzijden van de grens tussen stadsdelen Centrum en Zeeburg.

Sely Friday

De verzamelplaats was net als vorig jaar de huiskamer van Bas van Pfaff en Seedling. Het was tegen enen in de middag. Koffie en koek lagen klaar en de ceremoniemeester heette ons welkom door midden in de kamer op een roterend tafeltje te gaan zitten en enkele wilde countryliedjes te spelen. De mensen die het dichtst bij hem zaten mochten aan zijn benen trekken zodat hij rondjes kon maken en we om beurten tegen zijn rug aankeken. De hoofdact aan de Bankastraat was echter bassist Sven van Voicst onder de naam Sely Friday. Terwijl ik, zittend op de grond en leunend tegen de muur, mijn hoofd ietwat schuin gehouden, de titels in de boekenkast langsging en daar Romeo & Juliet ontdekte, probeerde Sven, op verzoek, de tekst van het liedje over de dramatische romance tussen twee viskomvissen te herinneren. In de overige liedjes kwamen de teksten vanzelf en gingen zijn vingers vlot over de snaren van de akoestische gitaar.

Empee

Een straat verderop had Empee van Solbakken zijn kamer volledig ingericht als popzaal. Bij de ingang wachtten gevulde glazen drank en bij het raam krentenbrood en roggebrood met kaas. Tegen de muur stond een verhoging en in de hoeken van de kamer hingen de speakers. Als decoratie hing tegenover het minipodium een wand vol ansichtkaarten en foto's, herinneringen aan vervelende uitstapjes. Blootsvoets wisselde baardmans Empee nieuwe liedjes af met enkele successen van het laatste Solbakkenalbum en covers van Cat Power en Will Oldham. We stonden of zaten in een halve kring rondom de zanger. J. maakte foto's en werd al een beetje licht in het hoofd van de whisky. Een van muzikanten in het publiek had toevallig een vervangend snoer bij zich om het haperen van Empee's microfoon te verhelpen.

Empee

De tocht van de Borneostraat naar de Vrolikstraat nam enige tijd in beslag. De rosé stond koud. De versterker van John bromde af en toe, maar dat paste goed bij de enkele uitschieters in het repertoire. Louisa stapte tijdens een nummer helemaal naar de kamer achter in de woning. Zelfs de meisjes buiten konden haar onversterkt nog prima horen. Bij het vertrek naar de volgende verrassingslocatie werd per ongeluk een van de festivalgangers opgesloten. De gastheer was al bijna de hoek van de straat om toen een gezicht achter de gesloten deur van zijn atelier verscheen. Ze kon er gelukkig wel om lachen.

De laatste festivalplek bevond zich naast het spoor, achter een groot hek waarop een bord ons vertelde dat we verboden gebied gingen betreden. We liepen langs werktuig en bergen losse stenen, betraden een werkkot en kwamen via een donkere gang terecht in de kantine. Half ontklede dames decoreerden de muren, op de aan elkaar geschoven tafels lag een Playboy uit 1992. In deze bouwvakkeromgeving had zea een podium geïmproviseerd. Achterin stond de koelkast met voornamelijk bier. Er werd me ingefluisterd dat alcohol op deze werkplek normaal gesproken ten strengste verboden was. Die gedachte deed de drank extra goed smaken. We beloofden niets door te vertellen. De aanwezigheid van de tafels en stoelen maakte dansen vrij lastig, hoe uitnodigend de liedjes (inclusief Stonescover) van zea ook waren en hoe vaak de ceremoniemeester er ook om smeekte.

Tiers

Na afloop van het officiële programma pakten alle deelnemers nog eenmaal om beurten een instrument voor een korte samenvatting van het voorafgaande, aangevuld met spontane optredens van muzikanten die de hele dag deel hadden uitgemaakt van het publiek. Bas vertelde een schuine mop over twee kikkers, Empee speelde een komische cover en werd verlegen toen alle mannen in de kantine het koor van de Solbakkenhit Love Interest voor hun rekening namen. Alsnog werd, net als vorig jaar, Belinda de laatste act. Hun zanger Tiers brulde flarden tekst door de microfoon, zichzelf begeleidend op een zeer vals geworden gitaar. Vogels vlogen verschrikt op van het bouwterrein en treinen ontspoorden.

Wijsjes Uit Het Oosten III. Volgend jaar. Graag zelfs. En probeer er vooral ook bij te zijn.


Tekst: Vido Liber, foto's: Frieda Kamstra
Oude live-recensies staan in het archief.
[home] - [live] - [platen] - [artikelen] - [film] - [vido?] - [archief] - [email]