home

vido?

filmarchief

archief

email

Vido's FilmZine

(archief)

week 34

woensdag 22 augustus 2007

Where Danger Lives (John Farrow, 1950) dvd
Als je een fanatieke filmverzamelaar aan het kwijlen wilt krijgen, moet je hem de eind vorige maand verschenen box The Film Noir Classics Collection: Volume 4 voor de neus houden. De verzameling bestaat uit maar liefst tien Hollywood-klassiekers uit de periode 1946-1955, inclusief deskundig commentaar en korte featurettes bij elke film. Waar te beginnen? Als vervolg op de eerder deze week gesignaleerde noirs His Kind Of Woman (1951) en Macao (1952) kies ik voor Where Danger Lives met voor de derde achtereenvolgende keer acteur Robert Mitchum en voor de tweede keer regisseur John Farrow. Farrow is veel meer dan enkel de vader van actrice Mia Farrow. Met Where Danger Lives, zijn eerste productie voor RKO, toont hij zijn vakmanschap, onder toeziend oog van studio-eigenaar Howard Hughes. De film wordt door commentatoren Alain Silver en James Ursini een ode genoemd aan Farrows echtgenote Maureen O'Sullivan. Zij was tijdens de Tweede Wereldoorlog verpleegster en verzorgde de aan tyfus lijdende soldaat Farrow. O'Sullivan speelt de korte, maar niet onbelangrijke rol van verpleegster Julie Dawn in een ziekenhuis te San Francisco. Ze heeft een relatie met haar collega en arts Jeff Cameron (Robert Mitchum) en we zien de twee in hun openingsscène beide met een mondneusmasker op. Het afspraakje dat de twee hebben gemaakt voor na werktijd moet worden uitgesteld wanneer een zelfmoordpoging de ziekenzaal binnen wordt gereden.

Op de brancard ligt Margo Lannington (Faith Domergue). Jeff legt de witte roos voor Julie opzij en trekt zijn uniform weer aan. De arts krijgt de vrouw terug bij kennis. Margo schrikt van het feit dat ze nog leeft en reageert lichtelijk hysterisch als ze de witte roos in een vaas ziet. Ze komt weer bij zinnen en bedankt Jeff allerhartelijkst door zijn hand vast te pakken en tegen haar wang te houden. De volgende morgen is de patiënte spoorloos verdwenen, zonder opgave van volledige naam of adres. Voor Jeff heeft ze een geheim briefje achtergelaten met de vraag of hij bij haar langs wil komen. De jonge dokter belt aan bij een immens landhuis. Een butler doet open en Margo komt in sierlijke kledij van een grote trap gelopen. Jeff maakt zich zorgen over Margo's geestelijk labiele toestand, belt een tweede afspraakje met Julie af en blijft die nacht bij de rijke vrouw, gedreven door verliefdheid en zijn instinct om mensen te helpen. Voor hun tweede avondje uit, in de geheel in het Hawaiiaans uitgedoste dans- en eetgelegenheid Pogo Pete's, neemt hij een rode roos mee. Margo vertrekt echter vroegtijdig, naar eigen zeggen omdat haar dominante vader weer is teruggekeerd en ze met hem mee moet op een verre vliegreis. De teleurgestelde Jeff laat haar gaan, drinkt zich moed in en klopt dronken aan bij het landhuis. Daar treft hij Margo aan samen met meneer Lannington (Claude Rains, naast Mitchum en Domergue de derde van drie grote namen op de filmposter). Ongeremd vanwege de alcohol gaat Jeff de confrontatie met de vader aan en spreekt hij zijn wens uit te trouwen met Margo. Lannington luistert geamuseerd toe alvorens zijn bezwaar te uiten. Hij waarschuwt Jeff: If you take her, it's a long road. There's no turning back.

In het huis van meneer Lannington krijgt Where Danger Lives een vroege verrassende wending, die ik hier onvermeld zal laten. Er is in ieder geval genoeg reden voor Jeff en Margo om op de vlucht te slaan. Zij neemt het initiatief, want Jeff is zowel door de alcohol als door een klap op zijn hoofd verzwakt en verward. Zijn fysieke krachten nemen af naarmate het verhaal vordert. Hij is niet in staat in te schatten in hoeverre Margo is te vertrouwen. Hij had naar aanleiding van haar zelfmoordpoging kunnen aanvoelen dat de vrouw mentaal instabiel is. Een blinde liefde brengt zijn toekomst in gevaar. Omdat het paar zich bij het vliegveld achtervolgd voelt, besluiten ze Margo's auto te nemen voor een tocht van 500 mijl naar de Mexicaanse grens. Mexico is in veel film noir een droomoord en de illusie van een veilige haven. De blokkades die de twee tijdens hun vluchtroute moeten zien te omzeilen zorgen bij de kijker constant voor spanning en frustratie. De suspense voelt soms Hitchcockiaans aan, wat geen verbazing wekt want het scenario is van Charles Bennett, bekend van scripts voor o.a. Alfred Hitchcocks The 39 Steps, Secret Agent, Sabotage en Foreign Correspondent. Naast inhoudelijke verwantschap met deze films is er nog een overeenkomst tussen regisseur John Farrow en de master of suspense: de voorliefde voor complexe lange takes. Ze zijn verspreid over de film (let bijvoorbeeld op de scène op het vliegveld), maar het meest in het oog springend tegen het einde van de film en culminerend in een zeven minuten durend moment tussen Margo en Jeff in een hotelkamer waarbij geen montage is toegepast. Tijdens dit soort momenten wordt extra veel verwacht van zowel de crew als de twee acteurs. Een minuscuul foutje en de hele scène moet gestaakt en opnieuw geschoten worden. De ononderbroken take versterkt ook de spanning en het realistische karakter van de scène, aangevuld met diepe schaduwen en een constant flikkerende lichtreclame van het tegenover het hotel gelegen etablissement Rosa Blanca (het verschil tussen het zekere en veilige leven met Julie en het gevaarlijke leven met de sensuele femme fatale Margo wordt gesymboliseerd door respectievelijk een witte en een rode roos). In deze beslissende scène komt Jeff er te laat achter dat hij een grote vergissing heeft gemaakt. I didn't fell in love with a woman. I fell in love with a patient.


[home] - [vido?] - [filmarchief] - [archief] - [email]