Vido's FilmZine

Trust (David Schwimmer, 2010) bioscoop (2)
De reden waarom ik deze maand na zes jaar mijn Pathé Unlimited ga opzeggen, heeft weinig te maken met de aanstaande prijsverhoging, maar meer met het magere aanbod (ondanks de heropening van Pathé City) en in het bijzonder films als Transformers: Dark Of The Moon. Wat blijft op de vrije maandagmiddag over als je Michael Bay’s cultuurverschraling per se wilt overslaan? In Tuschinksi draait al een paar weken Trust, een Amerikaans familiedrama met Clive Owen en Catherine Keener. Mijn vertrouwen in beide acteurs was de belangrijkste reden om de film te gaan proberen. Owen en Keener spelen de ouders van Annie (Liana Liberato). De veertienjarige dochter heeft een internet- en SMS-relatie met een man van in de dertig, terwijl zij denkt dat hij vijftien is. Als ze op een dag een afspraak met hem maakt, heeft dat onherroepelijk hele nare gevolgen. Vooral vader verliest vervolgens zijn verstand. You are acting crazy! roept Keener een keertje wanhopig, maar het mag niet baten. Pa doet allerlei domme dingen, zoals alleen vaders in films domme dingen doen. Door zijn gedrag wordt Trust meer zíjn film, dan Annie’s film.

Ook erg aan Trust is de glossy look die het verhaal in een fantasiewereld plaats, in een Amerika zoals we het kennen uit reclames voor bekende colamerken en de Twilight-reeks, waar een high school vrij is van kinderen met last van overwicht. Trust lijdt daarnaast aan een gebrek aan filmische vindingrijkheid. De makers doen soms een onhandige poging. Zo treedt bijvoorbeeld de duisternis letterlijk het gezin binnen, doordat de familieleden ’s avonds heel weinig lampen aandoen, wat meer praktisch onhandig is (zeker als de FBI-agent foto’s komt laten zien) dan een stilistisch hoogstandje. De vlakke cinematografie past ondanks het widescreen formaat meer in het programmaschema van televisiezender Hallmark Movie Channel dan op het witte doek. Een documentaire stijl had vermoedelijk meer indruk gemaakt. Ik kan me nog voorstellen dat Trust als educatieve boodschap geschikt is voor een tournee langs middelbare scholen. In bioscoop heeft deze film niets te zoeken.