home

vido?

filmarchief

archief

email

Vido's FilmZine


week 4

woensdag 26 januari 2011

The Tourist (Florian Henckel von Donnersmarck, 2010) bioscoop (4)
Scotland Yard is op jacht naar de ongrijpbare megafraudeur Alexander Pearce en schaduwt daarom Elise (Angelina Jolie) tijdens haar verblijf in Parijs. Op een terras ontvangt zij een briefje van Pearce met de opdracht de trein van 8.22 uur naar Venetië te nemen en daar op zoek te gaan naar een willekeurige, alleen reizende medepassagier, zolang die maar dezelfde grootte heeft als Pearce. Elise verbrandt de boodschap, maar haar achtervolgers weten de informatie toch, en verdraaid snel, met hulp van moderne technieken te ontcijferen. Zelfs nadat wij als toeschouwer twee keer over de vertrektijd en bestemming zijn geïnformeerd, vinden de filmmakers het toch nodig dezelfde informatie opnieuw door Elise op het station in voice-over te laten herhalen. The Tourist is duidelijk bedoeld voor domme, of op zijn minst snel afgeleide bioscoopbezoekers. Elise’s slachtoffer is de Amerikaanse wiskundeleraar Frank (Johnny Depp). Zonder het te weten neemt hij de plaats in van Pearce en wordt hij als the wrong man door meerdere partijen op de hielen gezeten.

The Tourist vs. North By Northwest

In Venetië worden Elise en Frank zowel achtervolgd door de Britse agenten als door de gevaarlijke Russische loopjongens van een Britse topcrimineel die zijn eigen reden heeft om Pearce te vinden. Een van de achtervolgers verstopt zich ’s avonds in een van de vele gondels tegenover het hotel waar Elise verblijft. Speciaal voor wie niet goed heeft opgelet, wordt zijn aanwezigheid benadrukt met een directe herhaling van de scène, maar dan als beelduitvergroting. Dat zal misschien nodig zijn voor wie de film bekijkt vanaf het kleine scherm van de thuisbioscoop, maar het effect is desalniettemin ouderwets, lelijk en overbodig, precies drie kwalificaties die gelden voor de hele film. De genoemde onhandige ingrepen zijn de maker van het bejubelde Das Leben Der Anderen (2006) onwaardig en waarschijnlijk tijdens de postproductie toegevoegd door onzekere producenten. Waarom Florian Henckel von Donnersmarck (geweldige naam, overigens) zich aan dit vluchtige project heeft verbonden, is mij dan ook een groot raadsel. Het zou iets met een riant salaris te maken kunnen hebben.

De regisseur speelt een doorzichtig spel met filmverwijzingen richting het oeuvre van Alfred Hitchcock (de treinscène uit North By Northwest en de mediterrane dakpannen uit To Catch A Thief) en James Bond (Venetië als exotische achtergrond voor een achtervolging en ex-Bond Timothy Dalton in een bijrol). Een van de drie scriptschrijvers is Christopher McQuarrie. Sinds zijn Oscarwinnende scenario voor The Usual Suspects (1995) kan McQuarrie enkel nog maar in lastig ontwarbare kluwen schrijven. In het verhaal is niemand wie hij of zij lijkt, wat met terugwerkende kracht tot nog meer incongruïteiten leidt dan je tijdens het kijken al vermoedde. Alles wat op eerste gezicht onlogisch voorkomt, blijkt te kloppen, maar alles wat leek te kloppen, roept opeens grote vraagtekens op.


[home] - [vido?] - [filmarchief] - [archief] - [email]