home
|
Vido's FilmZine
vrijdag 7 september 2007
Suture (Scott McGhee en David Siegel, 1993) dvd
De rustige, gelaten acteerstijl past goed in de gestileerde vorm waarin Suture is gegoten. De acteurs in deze onafhankelijke Amerikaanse film uit 1993 (met Steven Soderbergh als co-producer) vertolken archetypen uit de film noir, overgeheveld naar de (post)moderne tijd. Net als in 24 speelt de zwarte acteur een rol buiten het verwachtingspatroon om. Zo vreemd als een zwarte president van de Verenigde Staten is een zwarte acteur met een hoofdrol in een film noir (terwijl de naam van het genre toch anders zou doen vermoeden). De protagonist van een klassieke film noir mag blijkbaar geen zwarte huidskleur hebben. Het regisseursduo Scott McGhee en David Siegel doorbreekt die regel, waardoor hun thriller surrealistische trekjes krijgt. Haysbert is Clay Arlington, broer van Vincent Towers (Michael Harris) en al van kinds af aan het geheim van de familie Towers. Hij werkt als eenvoudige arbeider ver van de grote stad. Clay wordt na de begrafenis van hun vader door Vincent uitgenodigd naar Los Angeles te komen. In de auto, onderweg van het busstation naar het belachelijk grote moderne huis van Vincent, bespreken de twee hun opvallende uiterlijke gelijkenis. See how much we look alike. Our physical similarity is disarming. Het inlevingsvermogen van de kijker wordt direct zwaar op de proef gesteld, want de naargeestige Vincent is hartstikke blank. Van uiterlijke gelijkenis tussen de broers is geen sprake. Dit gegeven wordt tot in het absurde doorgetrokken.
Clay weet niet dat hij door zijn broer in de val wordt gelokt. Vincent is hoofdverdachte van de moordaanslag op hun vader en wil koste wat kost uit handen van justitie blijven. Hij geeft Clay thuis zijn witte kleren, stuurt hem met zijn auto de stad in, blaast de wagen op en vertrekt naar het buitenland. Clay is zwaargewond, maar overleeft het ongeluk. Door geheugenverlies heeft hij geen weet van zijn originele identiteit. Met hulp van een vrouwelijke plastische chirurg met de filosofische naam Renee Descartes (Mel Harris), foto's van Vincent en een verjaardagsvideo probeert Clay herinneringen op te roepen en zich voor te stellen dat hij ooit Vincent is geweest. Zijn zwarte huidskleur doet bij niemand ook maar een wenkbrauw fronzen, zelfs niet bij de naaste familie van Vincent. Ook de Freudiaanse theorieën uitkramende, door Rorschach-behang omringde Oosterse psychiater Shinoda (Sab Shimono) ziet niet dat Clay van geheel andere makelij is dan Vincent. De afgemeten gekaderde fotografie is net zo zwart-wit als het thema van de film, wat tevens verwijst naar zwart-witklassiekers als Spellbound uit 1945 (dromen worden Freudiaanse geïnterpreteerd) en Seconds uit 1966 (de persoonsverwisseling). Het oog dat uit het verband rondom het hoofd van Clay steekt is een directe verwijzing naar The Tenant (Roman Polanski, 1976), ook al een film waarin identiteiten verward raken. De twee regisseurs behandelen het absurde gegeven expres met een stalen smoel. Suture is geen komedie, al zal de kijker geneigd zijn in de lach te schieten tijdens de line-up waarin Clay als enige zwarte man tussen de verdachten staat en niet herkend wordt vanwege zijn ooglap. De strakke vorm vraagt om een afstandelijke acteerstijl. Door zijn kalme vertolking geeft Dennis Haysbert de kille vertelling de broodnodige warmte. Suture is vooralsnog enkel in Amerika uitgebracht door MGM Video & DVD (Regio 1). |