Vido's FilmZine

Sunshine (Danny Boyle, 2007) bioscoop
De bescheiden drie sterren boven de recensie in Het Parool hadden me voorbereid op een iets meer dan middelmatige film, maar Sunshine bleek uiteindelijk ver boven verwachting. Het ruimteschip Icarus II ziet er spectaculair uit, verborgen achter een immens schild dat moet voorkomen dat het schip verbrandt in de nabijheid van de zon. De multiculturele bemanning is op reis naar de zon om de stervende ster middels een reusachtige atoombom weer tot leven te wekken en daarmee een einde te maken aan de permanente winter op aarde. Onderweg ontdekken ze dat de enige jaren eerder vertrokken en verongelukt gewaande Icarus I nog steeds in een baan om de zon draait. De bemanning neemt het risico en wijzigt de koers in een poging de Icarus I te bereiken, hopend met de extra bomkracht uit dat schip de eigen missie nog meer kans van slagen te geven. Ze kunnen tevens de vraag oplossen waarom de eerste missie heeft gefaald. De handmatige koerswijziging levert direct problemen op door een berekeningsfout en vanaf dat moment rest de bemanning niets anders dan te redden wat er te redden valt om de tweede missie niet ook te laten mislukken.

De worsteling met de techniek levert realistisch ogend spektakel op. De vele gangen in het immense schip hebben een claustrofobisch effect, wat versterkt wordt tijdens de ruimtewandeling van twee bemanningsleden die met gevaar voor eigen leven, en gekleed in benauwende ruimtepakken, kapotte panelen moeten repareren. De vormgevers, zowel de digitale kunstenaars als de art directors, hebben Sunshine een luisterrijk decor gegeven. Sunshine is verre van visionair en zonder inhoudelijke diepgang - de kracht van de film zit 'm in het visuele. Als je een origineel verhaal verwacht kun je beter thuis blijven. De filmlengte is te beperkt om lang stil te kunnen staan bij de conflicten tussen de bemanningsleden. De spanning tussen Capa (het centrale personage, vertolkt door Cillian Murphy) en Mace (Chris Evans) is een terugkerend element in het verhaal, net als de fascinatie van Searle (Cliff Curtis) voor de welhaast orgastische kracht van de zonnestralen. Regisseur Danny Boyle (o.a. Trainspotting) geeft de kijker tijdens de ruimtereis het gevoel in de telkens terugkerende nachtmerrie van verteller Capa te zitten, een droom waarin de astronaut in een vrije val door de zon wordt opgeslokt. Sunshine is een van de meest oogstrelende science fictionfilms van de laatste jaren, en een van de weinige films die creatief gebruikt maakt van de leader van 20 Century Fox (die met de roffelende drums, de blazers en de zoeklichten).