home

live

platen

artikelen

film

vido?

archief

email

Vido's LogZine

LIVE

voorbeschouwingen, recensies, tips

maandag 8 oktober 2001

Enon en Les Savy Fav in de bovenzaal van Paradiso

Soms zie je een geweldig optreden en merk je na afloop dat je vrijwel geheel bent vergeten hoe de muziek ook alweer klonk. We worden behoorlijk afgeleid tijdens het optreden van Les Savy Fav gisteravond in de bovenzaal van Paradiso. Boosdoener is zanger Tim Harrington. Hij ziet er uit als een dreigende bierbuikversie van Will Oldham. Zijn baard maakt hem tien jaar ouder dan hij in werkelijkheid is. Harrington rent vanaf het eerste nummer dwars door de zaal heen, gehuld in een cape die lijkt gemaakt van het soort wattenbollen dat je tegenwoordig niet meer in het assortiment van de AH terugvindt. Het eerste slachtoffer is een dame die onder de cape verdwijnt, dan verdwijnt de zanger en staat ze bedremmeld met het kledingstuk in haar handen. Het belandt op de grond voor het podium, normaal gesproken bij veel optredens al een soort gedemilitariseerde zone, en nu helemaal vrij van mensen dankzij de capriolen van Harrington.

Wat haalt de goede man nog meer uit? Hij rollebolt met een onschuldige toeschouwer op de tot kleedje gedegradeerde cape. Hij springt op de tafels en zelfs op de rand langs de muur waar we normaal gesproken onze lege bierglazen neerzetten. Hij gooit de gordijnen open, hij zwiept de lampen boven de bar heen en weer, loopt langs het publiek om ons mee te laten schreeuwen, probeert de paar mensen achterin bij het trapgat te bereiken (helaas, snoer is te kort), duikt onder de tafels, steekt een Transformed Dreams-flyer in brand en laat hem door een jongen uitblazen, en hij blaast flink wat van de vele aanwezige kaarsjes uit. We komen ogen tekort en ik zit me ondertussen af te vragen of ik mijn nieuwe bril wel heb verzekerd. De muziek? Is er dan nog muziek? Helemaal geen tijd gehad daar naar te luisteren. Om me heen zeggen mijn maatjes dat gitarist Seth Jabour zo te horen fan is van The Edge. Houden ze me voor de gek? Ik houd helemaal niet van The Edge en toch sta ik breed grijnzend op de maat met mijn hoofd te schudden.

Enon gaf eerder op de avond een mooie voorzet. Het heeft een tijd geduurd voordat deze band rondom John Schmersal (Brainiac), Rick Lee en Steve Calhoon (beiden uit Skeleton Key) onze kusten bereikte. Ze stonden in eerste instantie ondermeer gepland voor een editie van Metropolis. Hun album Believo!, geproduceerd door D. Sardy van Bark Market, is al twee jaar oud. Zowel live als op die plaat gaan vreemde elektronische geluiden een huwelijk aan met no wave-achtige rock waarin we invloeden horen van Devo, Brainiac en The Make Up. De meeste vage geluiden komen links van het podium vanuit een grote grijze koffer vol zit met effectieve speeltjes. Bassite Toko Yasuda (uit de eerste bezetting van Blonde Redhead en bekend van The Van Pelt en The Lapse) speelt op luide en groovende wijze lager dan laag. De hectische zanger springt regelmatig het publiek in, maar houdt de boel de boel zodat ik van Enon de muziek wel kan onthouden. Enon klinkt in ieder geval niet zoals op de door de band zelf gebrande tour-cd die vol staat met korte, speels elektronische muziekjes.


Tekst: Vido Liber
Kijk voor meer live-recensies in het archief.
[home] - [live] - [platen] - [artikelen] - [film] - [vido?] - [archief] - [email]