home

vido?

filmarchief

archief

email

Vido's FilmZine

(archief)

week 32

maandag 6 augustus 2007

Ratatouille (Brad Bird, 2007) bioscoop
De 3D-film is helemaal terug van weggeweest. Een gril uit de filmgeschiedenis is gereanimeerd. Ik heb de uitvinding in het verleden slechts sporadisch opgezocht. Na een eenmalig, hoofdpijn veroorzakend televisie-experiment van de NOS in de jaren tachtig, zat ik ergens in de jaren negentig opnieuw met een raar brilletje op mijn neus, ditmaal in de bioscoop, zowel tijdens een driedimensionale week in het Filmmuseum als bij een retrospectief van Alfred Hitchcock. Titel en plot van de driedimensionale themafilm ben ik vergeten (nagesynchroniseerde kungfu, staat me vagelijk bij), maar het moment dat tientallen pijlen en een hakbijl uit het doek werden geschoten en gegooid is me zeker bijgebleven. Wegduiken deed het aanwezige bioscooppubliek niet, maar giechelen des te meer. Het enige hoorbaar geslaagde diepte-effect uit Hitchcocks Dial M For Murder was tijdens Grace Kelly's worsteling en haar zoekende arm die tussen onze hoofden naar een scherpe briefopener zocht. Deze zomer trakteert de Amsterdamse filmgrootgrutter de sensatiebeluste toeschouwers op meerdere 3D-filmpjes. Om vooral kinderen binnen te lokken gaan de filmpjes allemaal over dieren. De grootste vanaf het scherm springende ster is geen dinosaurus of insect. Nee, als je werkelijk het gevoel wilt hebben dat beesten tussen de stoelen trippelen moet je deze zomer kiezen voor ratten.

Het meest bijzondere aan Ratatouille (een nieuw hoogtepunt uit de studio van Pixar) is dat je in Amsterdam geen brilletje nodig hebt om de derde dimensie te ervaren. De technisch meer dan bekwaam geanimeerde rat van avontuur is een culinair ingestelde Rattus rattus. Het knaagdier weet een gedegradeerde keuken in Parijs terug op de kaart te zetten. Om de kijkers de aanwezigheid van de rat te laten voelen zet Pathé in Tuschinski en de Munt speciaal getrainde muizen in. Fysiek vertonen een rat en een muis vele verschillen, waarbij het verschil in grootte het eerste opvalt, maar het effect is er tijdens de exclusieve voorstelling geen seconde minder door. Dankzij het eigenwijze karakter van de diertjes is elke voorstelling verschillend. Eerdere getuigenverslagen maakten melding van het vierpotig dribbelen van de muizen, van het scherm springend voor een holletje in volle vaart over de hoofdleuningen van de bioscoopstoelen. Een speciaal geluidseffect wekte bij een andere bezoekster de suggestie dat een muis zich in haar tas had genesteld en zich ritselend een baan door een gevuld boterhamzakje vrat. Mijn driedimensionale muis-als-ratbeleving bleef beperkt tot schijnsels die vanaf het verlichte doek direct onder de bioscopenstoelen voor spookachtige schaduwen zorgden. Uit het schaarse licht dook het silhouet op van een schichtig over de vloer rennend muisje dat daar zijn rattenzaakjes deed en er voor zorgde dat op zijn minst de eerste vier rijen bioscoopbezoekers allemaal hun benen schielijk op de drankhouders lieten rusten. Tot aan de aftiteling durfden zij hun voeten niet meer terug te zetten op de grond, bang dat een van de filmmuizen aan hun tenen zou gaan knabbelen. De Pathé-muizen zijn doeltreffender dan alle inventieve bioscoopgimmicks van William Castle bij elkaar. De knaagdieren heersen in de hoofdstad. Neem plakjes kaas mee voor een interactieve invalshoek.


[home] - [vido?] - [filmarchief] - [archief] - [email]