home
|
Vido Liber
maandag 24 september 2012 Postcards From The Zoo (Edwin, 2012) bioscoop (8)
[spoilers!]
Op een dag klimt een jonge goochelaar in cowboypak (Nicholas Saputra) over de hekken van de dierentuin, op zoek naar onderdak tussen de zwervers die hun tentenkamp permanent binnen de hekken van de dierentuin hebben opgezet. Lana is direct geïntrigeerd. Als hij haar hand en arm aanraakt wordt ze letterlijk door hem betoverd. Verliefd laat ze zich door de cowboy naar de buitenwereld meenemen. De lelijkheid en de drukte van de grote stad is een wat al te voor de hand liggend contrast met de beschermende dierentuin. Een overdreven acterende maffiafiguur verdient ook geen schoonheidsprijs. (*) Lana werkt mee aan een circusact, totdat de cowboy zichzelf per ongeluk permanent uit het verhaal tovert. Aanraking verliest de onschuld wanneer ze noodgedwongen gaat werken als erotische masseuse. In de dierentuin voelde de vrouw zich vrij. Buiten de dierentuin leeft ze voornamelijk binnen muren. De gedachte aan de vrijheid die ze genoot tussen de dieren is een verre droom waar ze zelf slechts een onbeweeglijke figurantenrol in vertolkt. De eerste keer dat ik Postcards From The Zoo zag, dacht ik dat de film een positief einde had: Lana keert terug naar dierentuin en raakt voor het eerst met haar hand de buik aan van de giraffe. Ze heeft hervonden wat ze verloren was. Bij de tweede keer was ik niet meer zo zeker over mijn aanvankelijke optimisme. De slotscène bevat te veel onwerkelijke elementen. Bij haar terugkeer is Lana gekleed in een goocheljurk. Ze is helemaal alleen in het sprookjesachtige blauwe schijnsel van de maan en de giraffe die bij haar komt staan, is een digitale giraffe. De terugkeer naar de onschuld is een fantasie, een onbereikbaar geworden wensdroom. (*) Waar ik ook minder enthousiast over ben, zijn de merkbare invloeden van Zhang Ke Jia en Apichatpong Weerasethakul. Net als laatstgenoemde geeft de Indonesische regisseur Edwin zijn film de vorm van een tweeluik. Kleuter Lana zwerft door de begroeiing van de dierentuin zoals de man in de tweede helft van Tropical Malady (2004) door het oerwoud zwerft. Beide komen een tijger tegen, al is die in Postcards From The Zoo gelukkig een welpje. De dierentuin is als afgesloten ruimte vergelijkbaar met het themapark in The World (2004) en net als Zhang Ke Jia's Still Life (2006) gebruikt Edwin een onverwachts digitaal effect ter vervreemding. Edwin mist nog een beetje een eigen gezicht. |