home

live

platen

artikelen

film

vido?

archief

email

Vido's LogZine

LIVE


25 mei 2002

Le Tigre in Waterfront: Stop, don't you stop/I can't live if you stop/Don't you stop

Op hoge, geribbelde poten stapt de demon in onze richting. Zijn rode kop grijnst vals. Hij buigt voorover, zichzelf overeind houdend op een lange stok. Een glibberige hand komt naar voren, klaar ons te betoveren met een enkele aanraking. Griezel! Engerd! hadden de meisjes net daarvoor geroepen. Nu hebben ze spijt, want de oren van het monster in de optocht is scherper dan die van een hond. De lange, feestelijke maskerade is een paar minuten een halt toegeroepen op de hoek van de Witte de Withstraat, nabij de Bazar. Vooraan staan de sponsors, daarachter, in bonte kleuren gewikkeld, lachende Surinaamse vrouwen, dansende Berbers, buigende blauwe reuzenvogels en helemaal achterin een golvende Chinese draak, allen belicht door fakkels en vuurspuwers. Het Dunya Festival heet ons welkom in Rotterdam aan het slot van een warme zaterdag. De immense duivel lispelt nog enkele onverstaanbare verwensingen in de richting van de meisjes voordat hij zich naar zijn twee maatjes wendt voor een wedstrijdje vuurblazen.

We lopen verder, op zoek naar Waterfront. Na een vergeefse zoektocht bij de Erasmusbrug hebben we een brug verder meer succes. De club zit ondergronds verstopt tussen twee asfaltwegen. De deuren zijn gesloten. We wachten, staand op de provisorische trap die ons naar beneden leidt. Een regenboog kleurt de donker wordende hemel. Aan de overkant van de Maas vormen honderden lampen op het KPN-gebouw figuren en animaties. Binnen draait een vrouwelijke DJ geweldige plaatjes, muziek die perfect past bij de enige band van vanavond: Le Tigre. Ze doen hier een exclusief Nederlands optreden tijdens hun Europese tour. Geen idee waarom deze belangrijke band niet op meerdere plaatsen in ons land te zien is. Zelf zijn ze heel blij met het vooruitzicht op twee vrije dagen voordat ze de Noordzee oversteken voor de Britse data in hun volle agenda. De zaal vult zich gestaag. Vrouwen zijn in de meerderheid. Sterke, eigenwijze, onafhankelijke en zelfbewuste meiden, strijdvaardige feministen en trotse lesbiennes. Hun aanwezigheid geeft een veilig gevoel. De brede bouncers bij de ingang en aan de zijkant van het podium hebben hier eigenlijk niets te zoeken. Er heerst een verwachtingsvolle, uitgelaten stemming.

Who invented the typical girl?/Who's bringing out the new improved one? (The Slits)

Enthousiast gegil stijgt op uit de voorste rijen als na de openingsvideo op het grote scherm achter de band, Kathleen Hanna, Johanna Fateman en JD Samson de bühne bestijgen. Het feestje kan beginnen. Want een feestje is een optreden van Le Tigre. De bandleden hebben dezelfde roze outfits aan als op de hoes van hun tweede album Feminist Sweepstakes, alleen de hoedjes ontbreken. JD staat te springen achter haar elektronische apparaten en triggert samples door op drumpads te slaan. Johanna is gewapend met gitaar, en in het midden, schel zingend door een megafoon, heeft Kathleen zich geposteerd. Knallende beats en gesamplede gitaren komen uit de versterkers. Op de video's zien we merendeels vrolijke, kleurige en kunstzinnige clips. Wanneer de onderwerpen zwaarder worden veranderen de beelden, zoals in On Guard, een lied over seksuele intimidatie. Terwijl de drie bandleden meezingen en dansen op een opzwepende remix zien we vrouwen trainen tijdens een cursus zelfverdediging. Hun noodzakelijke oefening wordt een kracht uitstralende choreografie. Tijdens Hot Topic komen in vogelvlucht de heldinnen van Le Tigre voorbij in een diashow: Nina Simone, Aretha Franklin, Patti Smith, Yoko Ono, The Slits, Babes In Toyland en nog veel meer muzikanten, filmmaaksters, beeldende kunstenaressen, schrijfsters en filosofen.

Girls Just Wanna Have Fun (Cindy Lauper)

Le Tigre prediken hun kijk op het feminisme als een levenslustige gospel, niet als een gereformeerde kerkdienst. Kathleen, Johanna en Kathleen hebben lol en willen hun visie vooral met veel plezier uitdragen. Hier is geen plaats voor egotripperij en mannelijke rockposes. Het optreden van Le Tigre is een vitale uiting van een groepsgevoel, van meiden onder mekaar. Ze lachen naar elkaar en naar het publiek, babbelen eventjes tussen de nummers door met de grrrls in de voorste rijen en tikken dan weer snel af voor opnieuw een in een dansbare nummer verpakte positieve boodschap. Soms wisselen ze instrumenten, nemen ze van elkaar de leadvocalen over en staan ze gedrieën achter de elektronische speeltjes, playbackend op een sample van een feministische grootheid. Ze bruizen van leven en tonen de in de zaal verzamelde meiden het belang om bewust in dat leven te staan. De drie moedigen hen aan de mogelijkheden die het leven te bieden heeft met beide handen aan te pakken ook al moet je daar als vrouw meestal harder voor knokken dan mannen. Je leeft maar 1 keer, dus doe het NU. This is your time/This is your life/Keep on living.

Sisters are doing it for themselves (Aretha Franklin & Annie Lennox)

De show verloopt in sneltreinvaart. Om 23.00 uur is de curfew (zoals dat zo mooi in oorlogstermen heet) en moeten alle nummers gespeeld zijn. De toegift wordt nu gewoon het laatste nummer. We weten allemaal welk nummer dat gaat worden: Deceptacon, de aanstekelijke openingstrack van het titelloze debuut van Le Tigre. One, Two, Three, Four. De voorste helft van de zaal verandert vanaf de eerste noot in een dansende massa. Eigenlijk willen we allemaal op het podium springen, hossen tussen de drie sterren en keihard meezingen in het refrein want everything you think and everything you feel is alright, it's alright, it's alright, it's alright, it's alright. Een meisje in zwart leren jack is onze vertegenwoordigster voor vanavond. Terwijl Kathleen touwtje springt vlakbij het videoscherm roept de onverwachte gastzangeres vol venijn het refrein in de microfoon. Een bouncer wordt nerveus aan de zijkant. Hij wil met zijn domme kop niet inzien dat het OK is en stapt naar voren. Kathleen is resoluut en duwt de grote jongen terug naar zijn hoekje. Luid gejuich stijgt op uit vele vrouwenkelen. Na afloop van het concert danst de DJ achter haar platenspelers tijdens Set It Of van Peaches. Met lede ogen zien we aan dat ze wordt afgelost door een mannelijke DJ. Voor ons een teken om de tram te gaan halen. In de trein terug naar Amsterdam zitten voor een paar haltes drie opgeschoten knaapjes dronken hun miezerige manlijkheid tentoon te spreiden. Ze denken stoer te zijn door een krant in brand te steken. Twee meisjes kijken angstvallig toe hoe er bijna een opstootje ontstaat. Als de mannetjes niet lang daarna op hun plaats van bestemming zijn aanbeland vervolgen de meiden hun gesprek over leven en liefde. Ze zijn jong en veel wijzer dan de mannetjes ooit zullen worden. Girls on top.


Tekst: Vido Liber
Oude live-recensies staan in het archief.
[home] - [live] - [platen] - [artikelen] - [film] - [vido?] - [archief] - [email]