home
|
Vido's FilmZine
vrijdag 29 juni 2007
Infamous (Douglas McGrath, 2006) dvd (vanaf dit punt ga ik er vanuit dat de lezer bekend is met de inhoud van Capote, want de tekst bevat nogal wat spoilers) Door de komische aanpak in de eerste drie kwartier blijft Truman echter dat gekke mannetje met dat rare stemmetje. De meeste grappen gaan over het uiterlijk en de opmerkelijke kledij van de markante auteur. Als hij samen met jeugdvriendin Nelle Harper Lee (een onopvallende Sandra Bullock) arriveert in Kansas, om het onderzoek naar de brute moord op een boerenfamilie te verslaan, denkt iedereen in het plaatsje Holcomb bij de eerste confrontatie dat het kleine mannetje een vrouw is. Hij wordt menigmaal aangesproken als ma'm. Hoffman heeft in Capote ook een paar vroege komische scènes, maar hij zet veel sneller een mens neer in plaats van een typetje waardoor het makkelijker is aan zijn merkwaardige verschijning en gedrag gewend te raken. Begeleid door lollig bedoelde cocktailjazz blijven de komische noten in Infamous niet tot Truman Capote beperkt. Sommige bijrolspelers zijn nog excentrieker dan Truman zelf. Vooral actrice Juliet Stevenson in de rol van Diana Vreeland gaat op ergerlijke wijze over the top tijdens haar getuigenverslag vanuit een interviewstoel. De inzet van getuigenverslagen van mensen uit het wereldje rondom Truman Capote is een slecht idee om als stijlmiddel te gebruiken. De elkaar in rap tempo opvolgende interviews zijn geïnspireerd door de aanpak van biograaf George Plimpton, maar ze zorgen voor een afstandelijke manier van vertellen.
Ook gevangen moordenaar Perry Smith (gespeeld door Craig 'James Bond' Davis) praat recht in de camera als zijn brieven aan Truman worden geciteerd. Davis speelt Perry als een sterker figuur dan acteur Clifton Collins Jr. in Capote, zowel in intellectueel als fysiek opzicht. De aantrekkingskracht tussen moordenaar en schrijver is meer lichamelijk, zowel op gewelddadige als op tedere wijze. De dichterlijke vrijheden die regisseur McGrath zich met betrekking tot de relatie tussen de twee veroorlooft, maken het verhaal ongeloofwaardig, niet alleen omdat het in werkelijkheid nooit zo gebeurd is, maar vooral omdat het niet in Capote is gebeurd. Dat klinkt vreemd, maar Capote is zo krachtig dat ik de gebeurtenissen daarin als waar heb geaccepteerd, me degelijk realiserend dat de biopic van regisseur Bennett Miller ook z'n dichterlijke vrijheden zal bevatten. Door de overdaad aan grappen (waarvan sommige zeker geslaagd zijn) en de ongeloofwaardigheid van de fysieke aantrekkingskracht tussen Truman en Perry maakt het drama in de tweede helft geen indruk. De gruwel van de moorden (vertoond in flashback) en de ontroering tijdens de laatste ontmoeting tussen Capote en de twee moordenaars, vlak voor hun terechtstelling, komen niet over in Infamous, terwijl ze in de andere verfilming in beide gevallen hard aankomen. In Capote is het grote dilemma dat Truman zijn boek pas kan afmaken als Perry is terechtgesteld - Truman Capote wil niet dat Perry hangt omdat hij zich tot de crimineel aangetrokken voelt, maar hij kan tegelijkertijd niet zonder de dood van Perry wil hij het beste boek uit zijn carrière afronden. In Infamous is het dilemma verwaterd tot een tragisch liefdesverhaal tussen twee mannen die ondanks hun verschillen veel met elkaar gemeen hebben. De manier waarop Truman na het succesvolle boek In Cold Blood zichzelf tot aan zijn dood te gronde drinkt wordt nauwelijks uitgebeeld, maar slechts aangehaald tijdens de getuigenverslagen. Er is slechts één citaat van Truman zelf dat vooruit wijst naar de vernietigende invloed van drank in het verdere leven van de schrijver: alcoholverslaving is suicide for the faint of heart. Infamous zit vol steracteurs die vaak slechts kortstondig komen opdraven. Het is best grappig Sigourney Weaver een dansje te zien uitvoeren en regisseur/acteur Peter Bogdanovich met zijn heupen te zien draaien op de twist. Nog beter is Gwyneth Paltrow in een extreem korte, maar memorabele bijdrage als zangeres in een sjieke club. Midden in een onschuldig klinkend liefdesliedje van Cole Porter valt ze plotseling stil, overmand door de emoties die het liedje bij haar teweegbrengen. De zaal valt stil, in spanning afwachtend of de zangeres de draad weer kan oppikken. Deze scène met Gwyneth Paltrow is waarschijnlijk de beste in de film, wat best lullig is, want de openingstitels zijn dan niet eens voorbij. Op de Britse dvd-versie van Infamous rept de geanimeerd pratende regisseur Douglas McGrath in zijn commentaar geen seconde over het bestaan van de film Capote. Infamous draait vanaf 16 augustus alsnog in de Nederlandse bioscoop. |