home

vido?

archief

email

Vido's FilmZine

-elke werkdag een film-

(arthouse, classics, cult, Hollywood)

week 18

maandag 16 april 2007

Hot Fuzz (Edgar Wright, 2007) bioscoop
Shooter (Antoine Fuqua, 2007) bioscoop
Zo leuk als Shaun Of The Dead (2004) is Hot Fuzz helaas niet. De vorige speelfilm van het team rondom regisseur/scenarist Edgar Wright was een geslaagde Britse parodie op Dawn Of The Dead (1978) met gevatte zwarte humor, zoals het moment waarop Shaun en Ed hun platencollectie in de strijd zetten voor het weren van een zombie. Zo'n gouden moment mist Hot Fuzz. De komedie bezwijkt in de tweede helft bijna aan een teveel aan uitleg - we moeten zowel voor als tijdens de ontknoping uitgebreid stilstaan bij de achtergronden van de mysterieuze moorden in het op papier zo vredige dorpje Sandford. Hypothese en werkelijke gang van zaken worden uitvoerig uiteengezet en geïllustreerd aan de hand van flitsende flashbacks. De ADHD-montage is afgekeken van de zogenaamde hiphopmontage uit Requiem For A Dream (2000). Zo worden de hele film door in fracties van seconden dode momenten tussen scènes vlot afgewerkt en zit het tempo er vanaf het begin goed in. Net als de vorige film van Edgar Wright is ook Hot Fuzz weer een genreparodie. De grappen zijn Brits genoeg om niet in de troebele wateren van platte parodieseries als Scary Movie te geraken. Hot Fuzz steekt de draak met luide Amerikaanse actiefilms. Point Break en Bad Boys 2 worden niet alleen letterlijk geciteerd, maar ook gekopieerd, ditmaal door twee antihelden.

Simon Pegg speelt de overijverige Sergeant Angel uit Londen die tegen zijn zin wordt overgeplaatst naar een ogenschijnlijk onschuldig dorpje op het Britse platteland. In zijn kruistocht tegen rechteloosheid staat hij net zo alleen als de godvrezende agent uit The Wicker Man (1973). Alleen zijn collega Danny (Nick Frost) lijkt hem te steunen in zijn strijd. De twee zijn graag tough cops, maar lijken meer op Don Quixote en Sancho Panza. Actiefilms zijn niet de enige slachtoffers in Hot Fuzz. Tussen neus en lippen door verwijzen scènes naar The Omen (1976) en zelfs naar Godzilla (1954). Net als Sylvester Stallone in de huid van John Rambo zoekt agent Angel zijn heil in wapentuig om op lawaaiige wijze tegenstanders op andere gedachten te brengen. Verbale grappen maken plaats voor botte actie, minstens zo oorverdovend luid geserveerd als een gemiddelde productie van Michael Bay. Oordopjes zijn in de bioscoopzaal geen overbodige luxe. Ik had gehoopt vanwege het lachen last van mijn kaken te zullen krijgen, maar meer dan regelmatig grinniken en een piep in de oren zaten er niet in.

De knallende actiefilm Shooter (met de vaderlandslievende Mark Wahlberg) is de Amerikaanse Hot Fuzz, met eenzelfde helse soundtrack maar zonder humor. De boodschap van de film vertoont eveneens overkomsten: conflicten los je op door je tegenstanders overhoop te schieten. Het leven zit soms zo eenvoudig in elkaar.


[home] - [vido?] - [archief] - [email]