home
Vido's FilmZine
H (Jong-hyuk Lee, 2002)
Ooit wel eens een psychopaat ontmoet? Zo eentje die zijn slachtoffers op barbaarse wijze ombrengt? Nee, ik gelukkig ook niet, en als het er toch een keer van moet komen dan enkel in een beschermende omgeving en, net als in The Silence Of The Lambs, met de engerd op veilige afstand, achter ondoordringbaar glas. De onervaren detective Kang heeft heel andere ideeën over zijn eerste confrontatie met een maniak. Hij kiest weliswaar voor de gevangenismuren als protectie, maar is zo onverstandig met zijn rug naar de arriverende seriemoordenaar te gaan zitten en hem helemaal in zijn eentje te ondervragen in een afgesloten ruimte met slechts een tafel tussen zichzelf en de seriemoordenaar in. De dichtstbijzijnde bewaker houdt twee dikke traliedeuren verderop de wacht. Dat moet wel fout gaan, en dat gebeurt dan ook in de Koreaanse thriller H uit 2002. Als je H onvoorbereid en zonder voorkennis wilt gaan zien, kun je nu beter stoppen met lezen, want de film onder de loep nemen zonder spoilers is erg lastig. Om te beginnen is de H in de titel de afkorting van het woord hypnose. Voor de meeste filmkijkers, en al helemaal voor de kenners van The Manchurian Candidate, is binnen twintig minuten duidelijk wat in de afsluitende minuten van de thriller pas als poging tot verrassende laatste plotwending wordt aangeboden. Het gegeven van The Manchurian Candidate is in H de ontknoping.
H opent met enkele bloederige moorden. Twee zwangere vrouwen moeten het ontzien. Regisseur Jong-hyuk Lee bespaart ons geen details. Bij het tweede slachtoffer spartelen twee kinderbeentjes uit een vers opengesneden buik. Het onderzoeksteam van detective Kang (Jin-hee Ji) ontdekt snel dat de moorden kopieën zijn van eerder gepleegde moorden door de al bijna een jaar in een dodencel verblijvende, 22jarige psychopaat Shin Hyun (Seung-woo Cho). Voorafgaand aan zijn overgave aan de politie eindigde hij op bruuske wijze zes vrouwenlevens. Aan psychiater dr. Chu Kyung-sook vertelt hij in de gevangenis onder hypnose dat zijn gestoorde gedrag veroorzaakt is door een traumatische ervaring in de baarmoeder, toen er een mislukte poging werd gedaan hem te aborteren. Zonder dat detective Kang het weet wordt hij tijdens het tweede gesprek in de cel op zijn beurt door Shin gehypnotiseerd. Zo kan de psychopaat vanuit gevangenschap de kruistocht tegen zwangere vrouwen voortzetten. De collega's van Kang ogen intelligent, maar hebben helaas de hele film nodig om op het idee van hypnose komen. Ze hadden beter kunnen weten, want al eerder raakte een collega onder de invloed van Shin.
De overleden collega en tevens vriend van de beeldige detective Kim (Jung-ah Yum op de foto links) ontkwam aan de hypnose door zichzelf van kant te maken. De uiterst koele tomboy Kim houdt sindsdien haar emoties diep verborgen. Ze rookt haar vele sigaretten zwijgzaam, de blik vastgepind op een denkbeeldig punt aan de horizon, spelend met haar aansteker, langzaam inhalerend en luisterend naar het knisperend smeulen van de tabak. De emotieloze Kim sluit bij de toeschouwer alle mogelijkheden tot identificatie en sympathie uit. Acteur Ji-ru Sung zet als de grappig bedoelde detective Park evens een eendimensionaal karakter neer. Ook de psychopaat is een cliché, gedecideerd en onbewogen sprekend in een onontwarbare raadseltaal. Als ik het goed heb gevolgd, heeft hij niet 1, maar op zijn minst 4 mensen onder hypnose gebracht om zijn misdaden voort te zetten: naast een bijfiguur die een willekeurige dame doorzaagt op de drukke dansvloer van een discotheek en de overleden agent is een van zijn slachtoffers een kunstschilder met een strafblad die psychopaat Shin kent van zijn studietijd. De schilder duikt vanaf de vierde moord in de film opeens op en is zo een nieuwe verdachte. A red herring, heet dat in filmjargon. Vooral niet intrappen dus. De kunstschilder is blijkbaar niet beïnvloedbaar genoeg om onder hypnose tot moorden over te gaan, maar wel over te halen tot het achtervolgen van detective Kang. Via een melodietje door de telefoon zet hij de detective tot moorden aan (volgens de oplettende detective Kim). Daarnaast is hij bij dezelfde psychiater in therapie als die van de psychopaat. Detective Kang blijkt het ideale slachtoffer voor Shin, want de detective heeft een moeilijke jeugd gehad als zoon van een prostitué. Zijn wankele psyche is makkelijk kneedbaar en de gevolgen zijn desastreus. Een happy end is uitgesloten.
Terwijl het scenario het enig mogelijke slot geheim probeert te houden en nodeloos verstrikt raakt in zijn eigen complexiteit, laat het einde zich voor de beetje wakkere kijker veel te gemakkelijk raden. Wat resteert is een stijlvol gefotografeerd Seoel, smaakvol gekaderd in Cinemascopeformaat. Dankzij H leert de kijker en passant ook iets over de maandelijkse cyclus van de vrouw. Meer zit er helaas niet in.
H verscheen onlangs op dvd bij Tartan Asia Extreme.