home
|
Vido's FilmZine
dinsdag 11 december 2007
My Heart Is That Eternal Rose (Patrick Tam, 1989) dvd Zes jaar later. Vanaf dit moment gaat het verhaal zonder enige oorspronkelijke plotwending richting een dramatische finale. Dochter Lap heeft zichzelf overgeleverd en verpand aan de machtig geworden Shen en leeft bij hem in een ondergeschikte positie. Ze slijt haar avonden als gastvrouw en (hoe origineel) als zangeres in de nachtclub van de maffiaman. Haar vader is zijn restaurant kwijtgeraakt en slijt zijn dagen als treurende alcoholist, volkomen lazarus hangend aan de bar van een van Shens sjieke etablissementen. Rick is een nietsontziende hitman geworden. Hij komt na zes jaar terug uit de Filippijnen voor een liquidatie in opdracht van Shen. Een hereniging met zijn voormalige liefje Lap kan niet uitblijven. Lap wordt beschermd door haar persoonlijke assistent Cheung (Tony Leung). De jongeman heeft een oogje op de vrouw, wat hem in gewetensnood brengt wanneer Lap na het overlijden van haar vader probeert te ontsnappen en met Rick mee weg wil uit Hong Kong. Cheung beschermt haar, voor zover zijn krachten dat toelaten, tegen de gewelddadigheden van zijn werkgever en diens onbetrouwbare kornuiten. Gesterkt door de vriendschap die voortvloeit uit hun driehoeksverhouding proberen Lap, Cheung en Rick uit handen van Shen te blijven en gedrieën te vluchten.
My Heart Is That Eternal Rose is meer melodrama dan heroic bloodshed. De geweldsuitbarstingen zijn heftig, maar sporadisch, terwijl het melodrama wordt uitvergroot dankzij onontkoombare, drakerige synthesizerviolen. De ingeblikte muziek haalt de ziel uit de dramatisch bedoelde romantische scènes. Op belangrijke momenten laat het script zich teveel leiden door toevalligheden en de personages zijn weinig meer dan vleesgeworden clichés (de hitman met een klein hartje, de kwaadaardige maffiabaas, de zingende vrouw in slachtofferrol). Een paar zaken maken de film nog een beetje de moeite waard. Allereerst de dynamische openingsscène. Het restaurant van Uncle Cheung wordt geïntroduceerd door aan elkaar gemonteerde, glijdende camerabewegingen van rechts naar links, dezelfde richting als de glazen die over de bar glijden tijdens een spelletje van Rick. Een speciale cameralens zorgt ervoor dat voorwerpen en vooral personen licht lijken af te geven. Het zijn letterlijk shiny happy people, want het leven lijkt voor heel even onbezorgd. Daarna speelt de schaduw een belangrijke rol. De corrupte agent komt uit het donker van de avond gestapt en als Big Brother Shing in zijn auto de opdracht aan Uncle Cheung geeft, zijn slechts beurtelings zijn ogen en zijn mond beschenen door een van buiten afkomstige lichtbron. Tijdens de overtocht van China naar Hong Kong blijft de spanning in de auto voelbaar dankzij diepe two-shots (zwetende Uncle Cheung groot op de voorgrond en de gesmokkelde jongen klein achter hem) en vlotte montage (effectief toegepast op het moment dat de jongen zijn identiteit prijsgeeft en Uncle Cheung en agent Tang in een flits hun conclusies trekken, waarbij de flits wordt verbeeld door een voorbij scheurende tegenligger). De gewelddadige uitkomst van de smokkeltocht bestaat uit zeer kort gemonteerde handelingen, gefilmd met desoriënterende dutch angles. Meerdere malen is merkbaar dat de beroemde Christopher Doyle een van de mensen achter de camera is, zoals tijdens het eerste bezoek van Lap aan Godfather Shen. Laps binnenkomst is van bovenaf gefilmd met een waaier dreigend boven haar hoofd draaiend. De camera loopt met haar mee via de trap en de keuken het vertrek binnen waar de bendeleden van Shen bivakkeren. Een wijde lens vergroot en vervormt de kleine ruimte. De entree van Lap is vergelijkbaar met die van de huurmoordenaar tijdens een van zijn opdrachten in het eveneens door Doyle geschoten Fallen Angels (Wong Kar-Wai, 1995), echter veel minder gestileerd. Al snel gaat de camera op een statief en worden de dialogen vrij conventioneel geschoten. Naarmate de film verloopt zijn er meer momenten waaruit blijkt dat Christopher Doyle de credits moet delen met een zekere David Chung. Geïnspireerde fotografie wordt te vaak afgewisseld met weinig opzienbare plaatjes, zoals tijdens een behoorlijk rechtlijnig, als in een doorsnee tv-drama gefilmde, laatste belangrijke dialoog tussen Lap en haar beschermer Cheung. Het is leuk de acteur Tony Leung te zien in zijn jongere jaren, toen hij nog personages kon spelen die jeugdig en naïef waren. De Westerse kijker kent hem beter van de statige, volwassen mannen en hun complexe relaties in In The Mood For Love (2000) en 2046 (2004) van Wong Kar-Wai. In My Heart Is That Eternal Rose heeft de acteur aan zijn verdrietige jonge kop voldoende om zijn personage Cheung een steeds prominentere plaats in het verhaal te geven. Veel meer dan de stoere Rick is Cheung de werkelijke held van het verhaal, een prestatie die hem tijdens de uitreiking van de negende Hong Kong Film Awards de prijs opleverde in de categorie Best Supporting Actor. De dvd van My Heart Is That Eternal Rose verscheen dit jaar als import op Hong Kong Movie (Regio 0). |