home
|
Vido's FilmZinedinsdag 16 juni 2009
Departures / Okuribito (Yôjirô Takita, 2008) bioscoop
De scène waarin het falen van de film het best wordt geïllustreerd is die waarin Adagio zijn baas voor het eerst tijdens een begrafenisritueel, ten overstaan van een rouwende familie, behoedzaam en liefdevol het lichaam van een gestorven jonge vrouw ziet wassen. Er is lange tijd geen muziek. De waardige manier waarop de baas zijn werk doet en de bewonderende, tranende blik van Adagio zeggen voldoende over de impact van de handelingen. De scène wordt verpest omdat Yôjirô Takita de stilte verbreekt door een zoet orkest toe te voegen op de soundtrack inclusief Daigo’s voice-over waarin hij precies vertelt wat de kijker allang zelf heeft ervaren. Alsof dat nog niet voldoende is eindigt deze scène, net als in vele rituelen later in de film, met een familielid die over de rand van de grafkist buigt en de emoties de vrije loop laat gaan. De regisseur wringt de sentimentaliteit uit het verhaal alsof het gaat om de laatste druppels uit een betraande doek. Te oordelen aan de twee snotterende echtparen in de rij achter mij zijn er genoeg mensen gevoelig voor Yôjirô Takita’s strategie. Of ze waren snipverkouden, dat kan natuurlijk ook. |