Vido's FilmZine

Los Abrazos Rotos (Pedro Almodóvar, 2009) bioscoop
[spoilers!]
Los Abrazos Rotos is net zo overmatig geconstrueerd als het draaiende kunstwerk op het kruispunt waar filmregisseur Mateo (Lluís Homar) en zijn muze Lena (Penélope Cruz) elkaar voor het laatst omhelzen. De rode draad in Almodóvars constructie is de reconstructie. In de film wordt het verleden van Mateo en zijn gedoemde liefde op verschillende manieren als een puzzel opnieuw in elkaar gezet. Reconstructie is leiddraad voor het centrale verhaal, maar ook zijpaden en details zijn ervan doordrongen. Een van die zijpaden bestaat uit de verscheurde foto’s uit 1994, het jaar waarin Mateo een passionele relatie had met Lena, het liefje van de zeer jaloerse politicus Ernesto Martel (José Luis Gómez). De zoon van Mateo’s producente Judit (Blanca Portillo) legt in 2008 de snippers uit over de vloer en probeert de stukjes passend te krijgen. Een andere reconstructie betreft de film binnen de film. Mateo heeft in 1994 een film gemaakt met Lena als hoofdrolspeelster. Als Ernesto, de producer van de film, het definitieve bewijs heeft van haar overspel, neemt hij wraak door de film bij de regisseur weg te halen, zich te bemoeien met de eindmontage en de slechtste takes aan elkaar te plakken tot een filmgedrocht. Aan het eind van Los Abrazos Rotos is de blind geworden Mateo alsnog in de gelegenheid 14 jaar later de film naar zijn oorspronkelijke visie te hermonteren.

Politicus Ernesto krijgt het bewijs van Lena’s overspel in handen dankzij zijn zoon Ray X (Rubén Ochandiano). Ray wordt door zijn vader veracht vanwege zijn homoseksualiteit. De jongeman probeert toenadering te zoeken door in opdracht van zijn vader zogenaamd een making of te maken tijdens de draaiperiode van de film binnen de film met als doel de videocamera draaiende te houden tussen de opnamen door, wanneer Mateo en Lena met elkaar praten in de coulissen. Het geluid van Ray’s video is slecht of volledig afwezig. Om de gesprekken te reconstrueren huurt Ernesto een liplezeres in die tijdens de projectie de onthullende dialogen invult. De politicus is zo kwaad op Lena dat hij haar van de trap afgooit. Lena keert op krukken en haar been in het gips terug op de filmset. Ernesto’s daad wordt om continuďteitsredenen in Mateo’s film gereconstrueerd. In 2008 benadert een tot inkeer gekomen Ray X Mateo om samen een filmscenario te schrijven dat verdacht lijkt op Ray’s eigen leven.

Een minder opvallende vorm van reconstrueren zit in de openingsscčne van Los Abrazos Rotos. De blinde Mateo heeft een jonge dame op straat gevraagd bij hem thuis het belangrijkste nieuws uit de krant voor te lezen. Het grootste nieuws is het overlijden van Ernesto. Bij het noemen van die naam keren alle gevoelens terug die de regisseur 14 jaar eerder heeft gevoeld voor Lena. Vlak voordat hij de liefde bedrijft met de bezoekster vraagt hij haar een beschrijving van zichzelf te geven. De blonde schone lijkt uiterlijk niet op Lena, maar de overgave waarmee Mateo zich op de gewillige bezoekster stort lijkt veel op de passie die hij deelde met zijn verloren geliefde. Met hulp van de onbekende vrouw reconstrueert Mateo zijn vroegere passie.

Los Abrazos Rotos hield me vanwege het consequent doorgevoerde centrale motief meer na afloop van de film bezig dan tijdens het kijken. In de bioscoopzaal werd ik ongeduldig vanwege de ellenlange dialogen en monologen waarin de intrige uitentreuren wordt uitgelegd. Almodóvar laat zijn acteurs in snel Spaans doorratelen en vergeet dat film in eerste instantie een middel is om een verhaal visueel te vertellen.