home

live

platen

artikelen

film

vido?

archief

email

Vido's LogZine

LIVE


11 april 2002

Billy Bob's Thorn: een komedie (eerste opzet)

FADE IN

DE MELKWEG

Close-up van een plakkaat bij de ingang van de MAX. De tekst staat in grote heldere letters uitgeprint: Op verzoek van de band niet roken tijdens het optreden. Overtreders zullen fysiek worden gestraft. De camera zoomt uit. Vido (niet-roker) loopt in goed gezelschap de grote zaal binnen. De MAX is gevuld met speelfilmmakers, scriptschrijvers, producenten, documentairemakers, filmassistentes, aankomende acteurs en actrices, vertegenwoordigers van cateringbedrijven en een paar verdwaalde mensen die van muziek houden. In een totaalshot zien we het podium waar rook uit een machine opstijgt, wierook en kaarsen branden en roadies de laatste voorbereidingen treffen. Mensen van de security staan op scherp.Vido bestelt een biertje en vangt terloops flarden van een gesprek op.

BEZOEKER 1: Heb jij wel eens muziek gehoord van Billy Bob?

BEZOEKER 2: Nee, maar ik heb wel al zijn films gezien. Vooral die ene waarin hij een psychopaat speelt die in een vliegtuig belandt vol gevluchte criminelen. Weergaloos.

BEZOEKER 1: Dat was Billy Bob niet. Dat was Steve Buscemi.

BEZOEKER 2: Whatever. Same difference.

De lichten in de zaal doven. Kleurige lampen verlichten een podium dat is gedrapeerd met gordijnen. Twee drummers zetten een solo in. De bassist pakt zijn instrument en speelt een funkloopje. Drie gitaristen en een toetsenist gaan op het kruisje staan dat eerder die avond op het hout onder hun voeten is getekend. Een achtergrondzangeres neemt links van het podium plaats. Dronken groupies vooraan het podium beginnen te krijsen. Vanuit de coulissen stapt de tengere Billy Bob zo nonchalant mogelijk naar voren. Hij heeft een zachtaardig, teder en verlegen voorkomen en een haarband geleend van Little Steven. Aan zijn hals bungelt een kruis, daaronder een sieraad waarin hij het bloed van zijn geliefde vrouw Angelina bewaart. Voordat hij naar de microfoon toe stapt, neemt Billy Bob een teug van het bittere bier en schraapt hij zijn keel. Liedje 1 wordt ingezet. Billy Bob zingt. Hij staart voor zich uit, zijn donkere pupillen naar boven gericht, zijn beide armen hangen aan weerzijden van zijn lichaam, zijn rechterbeen is licht gekromd. De security ziet een jongen in leren jack een sigaret opsteken. Hij wordt in de boeien geslagen en afgevoerd.

OVERVLOEIER

Na twee liedjes richt Billy Bob het woord tot de goed gevulde zaal.

BILLY BOB: Fijn dat jullie allemaal gekomen zijn. Ik heb vele mijlen afgelegd om hier te komen. Ik heb het laatste stukje zelfs moeten liften. Mijn helse reis vol ontberingen bracht ons in Montreal, Berlijn, Kopenhagen en Londen. In Londen heb ik het kwaad in de ogen gekeken. Het was de meest nare ervaring uit mijn leven. Je zult het geloven of niet, maar een journalist heeft het in zijn hoofd gehaald een negatieve recensie over mij en mijn gezin te schrijven. Een waandaad. Het is schandalig. Journalisten mogen helemaal geen negatieve dingen schrijven. Ze moeten lief zijn en alleen maar leuke stukjes over me schrijven. Zo niet, dan kom ik ze persoonlijk opzoeken en sla ik ze helemaal tot moes. Als ik die journalist in Londen ooit te pakken krijg, dan vermoord ik hem. Ik breek zijn botten, hak hem aan stukjes en voer hem aan de haaien. Als een van jullie hier in deze zaal de gore lef heeft te zeuren over het feit dat ik zo loop te zeuren tussen de nummers, laat hem dan nu praten of voor eeuwig zwijgen.

Billy Bob kijkt dreigend de zaal in. Een jongen rechts, vlakbij de speakers wuift met beide armen in de lucht

JONGEN 1: Ja, dat ben ik. Houd je kop en speel verdomme die muziek van je.

Voordat de jongen meer kan zeggen duiken er een potige vrouw en een kale man, beiden voorzien van oordopjes, op de jongen en grijpen ze hem bij de keel zodat hij tijdens het wegslepen geen geluid meer kan maken

BILLY BOB: Het volgende liedje is een hippieliedje uit de jaren zestig.

Liedje 2 gaat over een blauwe tamboerijn. Door de blauwe lichtval ontwaren we de traan die over Billy Bob's wang glijdt. Gitarist 1 speelt een hele lang gitaarsolo. Billy Bob gaat er even bij zitten. Lurkt aan zijn biertje. Knipoogt naar de dronken Ierse groupies vooraan bij het podium en roept als een stalmeester in het circus bemoedigend naar de solist. De tweede gitarist pakt er een banjo bij. De derde gitarist smijt een plectrum in het publiek. Na een liedje over zijn overleden oma en zijn vrouwlief, zo ver van hem vandaan, spreekt Billy Bob het publiek weer toe

BILLY BOB: Ik heb een hard leven achter de rug. Het is een wonder dat ik hier sta. Een kat heeft negen levens. Ik heb er al meer dan honderd achter de rug. De littekens op mijn rug zijn ontelbaar. Wee degene in deze zaal die daar de draak mee wil steken. Ik ben een man die niet bang is te sterven. Ik spring van het podium en zet mijn tanden in je nek als je ook maar durft te denken dat mijn muziek niets voorstelt, dat de sessiemuzikanten achter mij alles kunnen behalve hun ziel in de liedjes leggen en dat mijn teksten het niveau kleuterrijm niet ontstijgen. Ja, you rijmt nu eenmaal op blue. Ik kan het ook niet helpen. Laat me in godsnaam in de waan dat ik verheven poëzie sta op te lepelen.

DRONKEN PRODUCTIEASSISTENTE (vanuit de zaal): Billy Bob, show us your knob!

Liedje 3. California Dreamin' meegezongen door alle gitaristen. De speciale banjoroadie komt de banjo weghalen. Billy Bob gaat zitten en staart wezenloos voor zich uit als de toetsenist een hele lange solo inzet. Na afloop van het liedje doven de lichten. Slechts 1 spot staat op Billy Bob gericht.

BILLY BOB: Het volgende liedje heb ik voor mijn broer geschreven. Want die is dood.

Stilte in het publiek.

BILLY BOB: Mijn arme, goede, fijne broertje was een rare jongen. Hij werd ooit eens verliefd op een barvrouw in de lokale coffeeshop.

JONGEN 2 (roepend vanuit de zaal): Hij was natuurlijk stoned.

BILLY BOB (uit zijn concentratie gebracht): Wie durft mij daar aan te spreken? Wat bedoel je?

JONGEN 2: Je zei coffeeshop. Die broer van jou was dus waarschijnlijk hartstikke stoned. Niet dan?

IJzige stilte. De ogen van Billy Bob vlammen. Alle bandleden buigen in diep respect en vol verdriet hun hoofd.

BILLY BOB: Jij kloothommel, jij onverlaat, mismaakt mispunt, aftandse klootspiraal. Je hebt het wel over mijn broertje. Mijn dode broertje. Plurk! Schoelje! Zal ik even van het podium afstappen en mijn vuisten planten in die brutale rotkop van je? Ik sta hier zeer oprecht te dwepen met overleden familieleden bij gebrek aan ware emoties in het fantasieloze repertoire dat ik tijdens mijn tournee speel en dan kom jij een beetje oneerbiedig de lolbroek uithangen. Ik ga je even helemaal verbouwen.

Uit pure razernij smijt Billy Bob de microfoon tegen de grond en geeft hij er een ferme trap tegenaan. Zijn gevloek en getier blijft daardoor grotendeels onverstaanbaar. Terwijl Billy Bob met grote, boze passen het podium afstapt wordt jongen 2 door het hoofd security standrechtelijk geëxecuteerd. Het publiek kijkt even een andere kant op als het bloed opspat na het nekschot. Na exact 45 seconden komt Billy Bob terug het podium op. De timing is zo scherp dat het publiek dit wel moet beantwoorden met een luid applaus. De terugkomst van Billy Bob voelt aan als de wederkering van de verloren zoon. Alles komt goed, niets kan er meer fout gaan. Alle dissidenten, criticasters en oppositieleiders zijn opgepakt, gemarteld en opgesloten. Er is geen vuiltje meer aan de lucht. De rook is opgetrokken. Dankzij het strak geregisseerde optreden van Billy Bob is de popmuziek gered van een wisse dood.

Terwijl een akoestische ballad weerklinkt zoemt de camera langzaam in op Vido. Je ziet Vido snakken naar een sigaret. We volgen zijn blik en belanden bij een kleine man, verdekt opgesteld tussen de ruggen en buiken van de omstanders. De kleine man, gekleed in zwarte jas, steekt een sigaret op, inhaleert diep en blaast een grote rookwolk in de richting van de camera. Tussen de rookwolken ontwaren we twee rode priemende ogen. Met gevaar voor eigen leven beraamt een duivelse columnist zich op een sluwe list.

FADE OUT

AFTITELING

Billy Bob Thornton: als zichzelf

Kurt Russell: gitarist 1

Derek Smalls: gitarist 2

Gary Busey: gitarist 3

Sean Penn: bassist

Scott Glenn: organist

Kevin 'Silent Bob' Smith: drummer 1

[Onbekend]: drummer 2

Catherine Zeta-Jones: achtergrondzangeres

Brad Pitt: Vido Liber

Een wel heel erg jonge Vanessa Redgrave: Het Goede Gezelschap

René Mioch: als zichzelf


Script: Vido Liber
Oude live-recensies staan in het archief.
[home] - [live] - [platen] - [artikelen] - [film] - [vido?] - [archief] - [email]