home

vido?

filmarchief

archief

email

Vido's FilmZine

(archief)

2004

Azumi (Ryuhei Kitamura, 2003 ) dvd

Bloedend vlees hangt in lappen van botten, vers gekerfd en gesneden in een twee uur durende moordpartij waarbij de slachtoffers zichzelf uit het graf delven, uit de dood herrijzen en opnieuw ten strijde trekken. Zinloze bloedbaden hebben mijn goedkeuring als ze maar beperkt blijven tot een fantasie op het witte doek. Dan bedoel ik niet het religieuze hak-, trek-, prik- en zaagwerk in The Passion Of The Christ, Mel Gibsons Theater van de Slacht, een humorloze en daardoor onbedoeld komische slasher met Jezus Christus in de rol van heilige shoarma. Als Gibson zijn bedevaart in de vorm van een documentaire had gegoten had ik wellicht de mokerslag kunnen voelen die hij wilde uitdelen. Helaas koos de regisseur voor hemelbestormende Hollywoodkitsch met als enige aantoonbare boodschap dat een kruisiging toch echt geen pretje is, mits goed uitgelicht. Als het geweld dom moet zijn geef mij dan liever Versus van Ryuhei Kitamura, een dwaze martial arts zombiefilm uit 2000 over eeuwig knokkende tijdreizigers. Net als in een cartoon houwen en knallen op hol geslagen misdadigers zonder duidelijk doel voor ogen elkaar tot een bloedige brij waarna ze, enigszins gehavend en met enkele ledematen minder, toch nog de kracht hebben op te staan en doodleuk door te knokken.

Kitamura laat in Versus zien weinig budget nodig te hebben voor spectaculaire visuele flair. Een paar films later en met beduidend meer financiële middelen verfilmde hij vorig jaar Azumi, de manga van Yu Koyama. Azumi is minder extreem en over the top dan Versus en heeft een verhaal dat zowaar te volgen is. Azumi wordt als weesmeisje opgenomen in een groep van tien en in afzondering opgeleid tot huurmoordenaar. Eenmaal volwassen krijgt de groep de opdracht drie oorlogszuchtige veldheren op te sporen en te elimineren om zo verdere strijd in het land te voorkomen. Hun meester is onbetamelijk hard in zijn leermethoden. Hij gebiedt de tien pupillen elk hun favoriete medeleerling uit te kiezen waarna hij ze de opdracht geeft tot een tweegevecht op leven en dood. Zo houdt hij de vijf meest gemotiveerde strijders over. De tien vrienden zijn verbijsterd. Azumi is verplicht haar geliefde Nachi te doorboren. De vijf overlevenden begraven hun dode vrienden en moeten snel daarna een tweede shock verwerken wanneer ze getuige zijn van een moordpartij in een dorpje. Ze willen in de tegenaanval gaan, maar hun meester houdt ze tegen omdat het niet bij hun opdracht hoort. De vijf jonge vechters kijken verbijsterd toe hoe het hele dorp het leven laat en beginnen te twijfelen aan de zin van hun missie. De eerste veldheer wordt zonder noemenswaardig verzet uit de weg geruimd. De tweede veldheer ruikt onraad en bedenkt een eenvoudige list om zijn belagers van zich af te houden en uit te schakelen.

De vechters vliegen als balletdansers door bossen en velden, tollend rondom hun cape en met het zwaard recht vooruit. De camera danst met ze mee, sierlijk zwiepend tussen de boomstammen, ondertussen opvliegende bloedfonteinen ontwijkend. Hoofdrolspeelster Aya Ueto nam tijdens het draaien 90% van de gevechten zelf voor haar rekening. Volgens de korte featurette op de Britse import-dvd van Optimum Asia waren verwondingen tijdens de opnamen onvermijdelijk. In de rol van Azumi vecht de jonge actrice alsof Lara Croft in Kill Bill 1 is beland. De titelheldin toont een onvermoeibare vechtlust en kan in het grootse slotgevecht met gemak een leger van 200 huurlingen aan. Vergeleken met Azumi is Uma Thurman een watje. Regisseur Kitamura suggereert ook heel fijnzinnig een lesbische romance tussen Azumi en het meisje uit een reizende circusshow die ze redt uit handen van een moordende bende van drie. Haar grootste tegenstander is Bijomaru (Jô Odagiri), een in smetteloos wit geklede androgyne griezel die constant een rode roos in zijn handen houdt, ook tijdens de gevechten. Hij verdedigt zich nooit en zijn eerste degenslag kan al dodelijk zijn. Tijdens de directe confrontatie tussen Azumi en Bijomaru draait de camera in een duizelingwekkende verticale cirkelbeweging om het duellerende duo heen. Een overdreven filmtechniek in een zeer vermakelijke overdreven film die lak heeft aan samoeraiconventies.


Oorspronkelijk gepubliceerd op de site van De Subjectivisten.

[home] - [vido?] - [filmarchief] - [archief] - [email]