Vido's FilmZine

Aurora (Cristi Puiu, 2010) bioscoop (8)
Het titelpersonage in Cristi Puiu’s debuutfilm The Death Of Mr. Lazarescu (2005) is er fysiek heel slecht aan toe. De hoofdpersoon in Puiu’s tweede speelfilm Aurora (Dageraad) is ook terminaal, maar dan psychisch. Beide mannen trekken binnen een kort tijdsbestek onrustig door Boekarest. Mr. Lazarescu laat zich via een ambulance van ziekenhuis naar ziekenhuis slepen, terwijl Viorel (gespeeld door de regisseur) zichzelf door de stad zeult. Ze lopen aan tegen onkunde en desinteresse. Autoriteiten en deskundigen tonen een chronisch gebrek aan daadkracht. In tegenstelling tot Lazarescu heeft Viorel geen recht op ons medelijden. Toch hebben zijn onaangename karaktertrekken een wonderlijke aantrekkingskracht.

Viorels misplaatste superioriteitsgevoel is verergerd na zijn een recente scheiding. Op gedecideerde toon, en met een bijna lachwekkende arrogantie, verheft hij zich constant boven de ander, zeker als ze vrouw (kleuterjuf, verkoopster) zijn of gedweeë mannen (zoals de nieuwe vriend van zijn moeder). Zijn bovenbuurman is van hetzelfde soort en een reflectie van het huwelijk dat Viorel moet hebben gehad. De man verplaatst zich door de stad als een tijdbom met een kort lontje. Zijn explosieve impulsen knallen extra hard in het stille, lange Aurora. We hebben drie uur de tijd de hoofdpersoon te doorgronden, maar dan nog blijft veel te raden over, wat voor sommige kijkers een onoverbrugbare frustratie zal zijn. Pas in de slotscene geeft Cristi Puiu enige toelichting op de gebeurtenissen, zij het nog steeds karig. Veel vragen blijven onbeantwoord (zo kan ik zelf bijvoorbeeld nog steeds de openingsscène niet helemaal plaatsen). De grote schok voor Viorel is niet zozeer dat zijn daden gelaten door de autoriteiten worden vastgesteld (en met veel moeite genotuleerd), maar dat zijn gedrag blijkbaar als begrijpelijk wordt ervaren en hij dus geen uniek geval is.