Vido's FilmZine

24: Season 5 (Jon Cassar e.a., 2006) dvd
Agenten die werken voor CTU (Counter Terrorist Unit) in Los Angeles zijn mannen en vrouwen van weinig woorden. Als er gesproken moet worden bestaat de tekst uit het meest noodzakelijke. De personages beperken zich zoveel mogelijk tot informatie die nodig is om het land te behoeden voor terroristische aanslagen. CTU heeft meer technische snufjes ter beschikking dan alle afleveringen van James Bond bij elkaar met als gevolg dat tussen het uitwisselen van complottheorieën, onderbouwde verdenkingen en geografische coördinaten onbegrijpelijke technotaal wordt gesproken. Dan blijft weinig tijd over voor persoonlijke onderonsjes en het uiten van achterliggende emoties. Gelukkig hebben de acteurs in 24 vaak aan één woordje voldoende om in de hectische 24 uur, die de tv-serie in real time bij elkaar duurt, tijdens een gehaaste dialoog iets van gevoelens te uiten. Dat woordje is het eenvoudige yeah. Met hulp van de juiste blik en de juiste intonatie kan dat woordje naar believen gebogen en ingekleurd worden. Agent Tony Almeida (Carlos Bernard) liet tijdens eerdere seizoenen horen een van de grootverbruikers te zijn. Zijn yeah betekent over het algemeen: ja, je kan me wat / ja, het zal wel / ja, je kunt me nog meer vertellen / ja, geloof je nu echt zelf wat je zojuist gezegd hebt? / ja, pas maar op want straks geef ik je een dreun (omcirkelen wat van toepassing is). Ook seizoen vijf van 24 zit vol yeah's. Hoofdpersoon Jack Bauer (Kiefer Sutherland) heeft een prominente yeah in de eerste episode, vlak voordat hij een verlossende kogel schiet tussen de ogen van een brute slechterik. De mooiste yeah is die van Diane Huxley (Connie Britton) de tijdelijke nieuwe vriendin van Jack. Op de vijfde langste dag in het leven van Jack Bauer komt ze erachter dat hij anderhalf jaar onder haar dak een geheim leven heeft geleefd onder een andere naam. Aan het einde van seizoen vier zette Jack namelijk samen met enkele collega's, en met medeweten van voormalige president Palmer, zijn dood in scène om te voorkomen dat de Chinese overheid hem zou oppakken voor levenslange opsluiting aan de andere kant van de wereld. Na een benauwde ochtend zit Diane in aflevering 5 (of 6, ik ben de tel een beetje kwijt) samen met medewerkster van defensie Audrey Raines (Kim Raver) in een werkkamer in het hoofdkwartier van CTU. Tijdens hun gesprek ziet Audrey haar voormalige geliefde Jack Bauer aankomen, de man die ze achttien maanden eerder dacht te hebben begraven. Ik moet even Jack spreken, zegt ze. Diane kijkt naar achteren, ziet Jack en sluit de ogen. Yeah, zegt ze, in dat ene woordje aangevend dat ze binnen een fractie van een seconde weet wat de relatie tussen Audrey en Jack is en wat dat betekent voor haar toekomst. Zo simpel en zo doeltreffend.

Het vijfde seizoen van 24 loopt het meest gesmeerd van allemaal. De vorige seizoenen hadden zeker geen gebrek aan adrenaline en uiterst frustrerende cliffhangers aan het eind van elke zenuwslopende aflevering, maar meer dan eens werd de actie binnen een aflevering opgehouden door nauwelijks of niet ter zake doende terzijdes. Denk maar aan Jacks dochter Kim (Elisha Cuthbert) die in seizoen 1 op irritante wijze tijdens haar vluchtpogingen van de regen in de drup belandt of aan het gebakkelei tussen de gebroeders Palmer en de voormalige first lady Sherry Palmer in seizoen 3. De ergste afleiding in seizoen 4 was de suïcidale dochter Maya Driscoll (Angela Goethals) van een belangrijke CTU-medewerkster. Het arme meisje had verder helemaal niets met de plot van doen en werd dankzij het scenario slechts naar CTU gebracht om haar moeder enkele episodes lang onder extra druk te zetten. Niets van dat alles in seizoen 5. Heel even lijkt de junkiezus van de belangrijke CTU-man Lynn McGill (een gastrol voor Sean Astin, beter bekend als Sam in The Lord of the Rings) een lastige stoorzender, totdat blijkt dat ze tijdens een korte confrontatie buiten het gepantserde kantoorpand niet alleen het geld van haar broer maar ook diens toegangspas tot CTU heeft gejat. Hoe Lynn zonder pas weer terug naar binnen kan komen wordt niet verteld, maar door zijn domme actie heeft hij wel zijn eigen doodvonnis getekend.

De afsluitende aflevering van seizoen 5 is lichtelijk teleurstellend, maar dat zijn bijna alle laatste afleveringen van de serie. Als je eenmaal bent begonnen aan 24 wil je niet meer dat het ophoudt, verslaafd als je bent aan de bijbehorende adrenaline. Te vaak eindigt de serie met een uitgebreide schietpartij waarbij alle nog levende slechteriken tegen de vlakte gaan (of met kogels doorzeeft het koude water in kieperen, zoals in seizoen 1). Zonder het einde van seizoen 5 te verklappen kan ik alvast zeggen dat het nadeel van dit seizoen is dat je de wending aan het slot lang van tevoren kunt zien aankomen. Het is een wending die vast in meerdere films en televieseries al is toegepast. Gelukkig komt daar een joekel van een cliffhanger achteraan die het vooruitzicht geeft op een zeer complex, maar vast en zeker weer zeer spannend zesde seizoen (dat inmiddels in Amerika alweer een tijdje bezig is). Jack Bauer heeft nog een lange reis voor de boeg.

Over een handvol weken eindigt seizoen vijf op RTL. Als je niet zo lang wilt wachten kun je terecht bij de onlangs verschenen Britse dvd-versie van de serie, inclusief meerdere commentaartracks (12 in totaal), deleted scenes en documentaires over o.a. de filmmuziek en het camerawerk. Een Nederlandse editie volgt spoedig.

Mary Lynn Rajskub
Storytelling (Todd Solondz, 2001) dvd
De casting van 24 is perfect. Waarschijnlijk mijn meest favoriete personage is Chloe O'Brian, de loyale collega van Jack Bauer en de vernuftige computernerd met een lichtelijke sociale afwijking. Gelukkig komt ze heelhuids door de eerste episode van seizoen 5 heen. Ze is de broodnodige comic relief tussen al de serieuze dramatische verrichtingen van haar medespelers. Het verbaast me niets dat actrice Mary Lynn Rajskub ook actief is als stand-up comedian. Ze heeft haar rol in 24 te danken aan de speelfilm Punch-drunk Love waarin ze een van de enigszins verknipte zussen van Barry Egan (Adam Sandler) speelt. Neuzend in IMBd.com zie ik dat haar lijst met filmrollen al redelijk groot is, maar dat ze het voornamelijk moet doen met een handjevol seconden per film. In Magnolia is enkel haar stem te horen, in het recente Harrison Ford-vehicle Firewall is ze volgens mij even te zien als secretaresse. In het komedie Little Miss Sunshine is ze de strenge assistente bij de verkiezingsceremonie uit de titel en mag ze een fractie van een seconde uit haar rol vallen. In de televisiefilm Helter Skelter is haar rol nauwelijks meer dan figuratief en wat ze uitspookte in Man On The Moon en Road Trip ben ik eerlijk gezegd alweer vergeten. Dat gold ook voor haar korte bijdrage aan het tweeluik Storytelling die ik deze week naar aanleiding van Mary Lynns bijdrage aan 24 voor de tweede keer zag. Ze is even in beeld als kamergenoot Melinda van de studente in het eerste korte eerste deel Fiction en heeft slechts een paar zinnetjes tekst. Wat me vooral opviel bij Storytelling was hoeveel andere acteurs uit 24 hun opwachting maken. In de schoolklas zit de hierboven genoemde roodharige Angela Goethals die zo irritant was in seizoen 4. Xander Berkeley (de met straling besmette CTU-medewerker George Mason die zich in seizoen 2 opoffert) heeft een korte rol als bezorgde schooldecaan met druipsnor. Bijrolspeelster Tina Holmes heeft in de eerste aflevering van het vorige seizoen 24 een figurantenrol als klant in een winkel. Ik dacht even Kim Bauer voorbij te zien komen als blonde cheerleader tijdens een partijtje American football, maar dat bleek haar look-alike Marisa Redanty te zijn. Of zou het toch...?

Weer terug naar Mary Lynn Rajskub. Je kunt haar zien op YouTube.com in het grappige The Girls Guitar Club, een korte film uit 2001 van 13 minuten en 25 seconden met gastrollen voor Grant Lee Phillips en zanger E van Eels en liedjes voor fans van Damer en The Cuties.