Zondagochtend

Een jaar of drie geleden, net voordat Internet tot hype werd gebombardeerd, zei een student aan de School voor Journalistiek me: ,,Dat Internet waar jij het almaar over hebt kan nooit echt iets voorstellen. Want anders hadden wij het immers allang geweten.`` Met dezelfde ijzersterke logica trachtte Martijn van Calmthout op deze plek vorige week mijn stelling dat Internet het beste medium op deze planeet is, te ondergraven. Ik was tot die conclusie gekomen op basis van mijn ervaringen met het verzamelen van nieuws op de zondag dat prinses Diana verongelukte. Van Calmthout geeft toe dat hij die dag niet online was maar toch weet hij zeker dat het niks is met dat net, zelf had hij het nieuws immers via de televisie vernomen. Nou dan! Reden voor Van Calmthout om de loftrompet te steken over de ,,oerdegelijke traditionele pers.``

Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat hij met die `traditionele pers` bedoelt. De kranten kunnen het niet zijn want die verschenen pas op maandagochtend. Ja, sommige kranten verwerkten het nieuws weliswaar in hun elektronische edities op Internet, maar die tellen natuurlijk niet mee. Televisie en radio dus. Tja.

Deze beide elektronische media boden weliswaar uitkomst maar hebben ook een groot nadeel: ze zijn integenstelling tot een krant en Internet lineair. Wat wil zeggen dat ze nieuws alleen maar achter elkaar kunnen uitzenden. Bij een gebeurtenis als het ongeluk van prinses Diana is dat knap lastig. Steeds moeten de kijkers die zojuist hebben ingeschakeld weer bijgepraat worden. En de reeds op de hoogte gestelde kijker kan dat niet overslaan. Die bewuste ochtend werden de voortdurende herhalingen dermate irritant dat het meer leek op indoctrinatie dan op berichtgeving. Steeds maar weer diezelfde zinnetjes, diezelfde beelden. Natuurlijk kun je de televisie uitzetten maar ja, dan weet je niet of er iets nieuws te melden is. Het lijkt me dat zelfs Van Calmthout niet zover wil gaan in zijn gemakzuchtig cynisme om dat een voordeel van de `oerdegelijke traditionele media` te noemen.

Internet kent een dergelijk nadeel niet. Ik kroop die ochtend achter mijn computer, zette wat browsers open en las de laatste ontwikkelingen op de sites van CNN, BBC, FoxNews, nou ja zeg maar van alle `oerdegelijke` wereldmedia, zonder steeds weer hetzelfde verhaal tot me te moeten nemen. En ik wist zelfs of er op een van de tv- en radiostations die ik niet kan ontvangen nieuws werd gemeld want op de chat-kanalen houden mensen elkaar voortdurend op de hoogte: NBC meldt…, BBC toont nu…, etcetera. Een dergelijke doorgifte van informatie, elkaar nieuws melden, verschilt wezenlijk van de `cafe-praat` waarmee Van Calmthout het chatten vergelijkt. Afgezien van het feit dat ik - gelukkig - geen cafe ken waar de tv`s op dertig verschillende zenders staan afgestemd en iedereen elkaar vertelt wat daar op te zien is, is het gezien de gebeurtenis ook een tamelijk onzinnig argument. Aangenomen mag worden dat mensen die geinteresseerd waren in het nieuws, nu juist niet naar een cafe gingen. Niettmin vindt Van Calmthout dat je voor dergelijke informatie ,,beter gewoon in de kroeg kunt zijn, dan in je eentje achter een beeldscherm``. Waarschijnlijk omdat hij wel van borrelpraat houdt.

Als weerlegging van de constatering dat Internet daarbij als voordeel heeft dat het afwijkende meningen een platform geeft en er daar al over de schuld van de chauffeur gesproken werd, toen dat bij de reguliere media nog niet aan de orde was, beweert Van Calmthout: ,,Als Francisco van Jole mij die zondagochtend had gebeld, had ik hem precies hetzelfde kunnen vertellen.`` Dus u weet waar u voortaan terecht kunt. Weliswaar heb ik het betreffende telefoonnummer niet maar een eenvoudige zoekopdracht in het alternatieve Nederlandse telefoonboek op Internet (www.infospace.com) leert dat er twintig Van Camlthouts in Nederland zijn met een telefoonaansluiting. Gewoon een kwestie van proberen dus, op zondagochtend.

  

Francisco van Jole

Uit de Volkskrant van 6 september 1997


Index columns Digitaal

Home