DE PAKHUISBODE
De kleinste krant op het net is waarschijnlijk de Pakhuisbode,
een digitale nieuwsbrief voor bewoners van de Amsterdamse Zeeburgerkade
waar een oud havengebouw is verbouwd tot een appartementen-complex. De
Pakhuisbode, een elektronische variant van een papieren uitgave, geeft
een alleraardigste kijk op het leven in die straat. Zo houdt bewoner Erik
Steketee bij welke vogels er in de omgeving van het gebouw voorkomen. Een
ander heeft via een dia-show de parkeerproblemen in het gebied zichtbaar
gemaakt en er is een speciale Burenrubriek waar mensen verhalen - over
elkaar - kwijt kunnen. Handig is de restaurantrubriek waar recensies te
lezen zijn over restaurants in de buurt. Ook aan de telewerker is kennelijk
gedacht want er wordt melding gemaakt van een Business Club in het gebouw
die bijvoorbeeld voorlichtingsavonden over Internet organiseert.
Het doornemen van de Pakhuisbode levert aardige toekomstvisioenen
op. In tegenstelling tot een buurtkrant is het een ongekend actueel medium.
Hoe ideaal zou het niet zijn als iedereen langs elektronische weg zo gemakkelijk
contact met zijn buren zou hebben. Het kopje suiker kan vervangen worden
door een aantrekkelijke download. In de praktijk pakt het echter anders
uit.
De Pakhuisbode is een poging om het idealisme waarmee het appartementencomplex
ooit werd gesticht in leven te houden. Niettemin lijkt dat een onmogelijke
opgaaf. Nieuwe bewoners die het complex binnentrekken blijken minder sociaal:
"Ik heb een drukke baan. Ik woon hier voor mijn rust. Ik heb geen
behoefte aan contact, met niemand. Als ze mij met rust laten, laat ik hen
ook met rust. Leven en laten leven, aan mijn lijf geen polonaise. Het liefst
heb ik een priv‚-lift zodat ik niemand hoef te zien, en een priv‚-garage.
Dit is mijn plekkie in de wereld
en ik ben gesteld op privacy," aldus een nieuwe bewoner
die aan het woord komt in een van de columns.
Slechts vier bewoners hebben hun homepage bij het systeem aangemeld,
terwijl uit enquetes in de lift blijkt dat veel meer bewoners een Internet-aansluiting
hebben. Op het elektronisch prikbord gaan dan ook stemmen op om de digitale
versie maar op te heffen. Zo ver is het gelukkig nog niet want door het
meelezen voelt de lezer zich ook een beetje buur.
Francisco van Jole
NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij
en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst
en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Gedrukte artikelen
zijn op te vragen bij de documentatiedienst van de
Volkskrant. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder
voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
Geraadpleegde
bronnen
Home
|