Een motorliefhebber toert tijdens een zakenreis door het platteland van New Hamsphire en ziet bij een boerenschuur een oude Harley-Davidson staan. Hij stopt, bewondert de machine en belt aan bij het aanpalende huis om te vragen of de eigenaar de motorfiets wellicht wil verkopen. Na enig over en weer bieden wisselt de old timer van eigenaar voor achthonderd dollar. Eenmaal thuis kan de nieuw eigenaar echter nergens het registratienummer - nodig voor een kentekenbewijs - vinden. Hij belt een lokale Harley-dealer die hem tips geeft op welke delen van de Harley hij moet zoeken maar dat levert niets op. Ten einde raad telefoneert hij met de fabriek, wordt een paar keer doorverbonden waarbij hij steeds opnieuw zijn verhaal moet doen, en krijgt dan iemand aan de lijn die hem specifieke vragen stelt over de uitvoering van de motor, met name het zadel. Na `heeft u een ogenblikje` wordt hij doorgeschakeld naar de heer Davidson, een van de eigenaren van de fabriek. `Kun je onder de motor kijken?` vraagt deze. `Zie dan of er iets aan de onderkant geschreven staat.` De motorliefhebber bevestigt dat hij een gravering ziet: `To Elvis. Thanks. Harley-Davidson.` Waarop Davidson hem onmiddellijk 350.000 dollar biedt voor het voertuig. De eigenaar hapt echter niet: `Ik wil daar eerst even over nadenken.`
 De motorliefhebber, kennelijk ook niet van gisteren, belt vervolgens Graceland, het museum van Elvis Presley in Memphis en vraagt of de rockster wellicht ooit een Harley heeft gehad. Ze leggen hem uit dat de firma Harley Davidson bij wijze van geschenk speciaal voor hem vier exemplaren gebouwd heeft. Drie er van staan in het museum. `Ik heb de vierde,` zegt de nieuwe eigenaar. Graceland biedt vervolgens drie miljoen dollar voor de overname. `Daar moet ik even over nadenken.`
 Ken Comer uit Arlington in de Amerikaanse staat Texas meldde dit verhaal eind augustus op Internet. De nieuwe eigenaar was een vriend van een vriend die hem het voorval verteld had. Zelf twijfelt hij over het waarheidsgehalte en daarom leverde hij deze bijdrage aan alt.folklore.urban, een discussiegroep op Internet die geheel handelt over `urban legends`. Stadslegendes - ook wel bekend als `Broodje Aap`-verhalen, zijn verhalen die de wereld rondgaan en vrijwel altijd beginnen met `een kennis van mij...`
 Er zijn honderden van dergelijke verhalen die mensen elkaar vertellen. Soms zit er een kern van waarheid in. Zo is er het geval van Craig Shergold, een inmiddels zestienjarige jongen, die bijna tien jaar geleden dreigde te sterven aan een vreselijke ziekte en als laatste daad in het Guiness Book of Records wilde komen als bezitter van de grootste aantal beterschapskaarten. Zijn ouders deden daartoe een oproep die vrijwel alle media op deze planeet haalde en Craig kreeg zijn vermelding. Het probleem is dat het bewuste verhaal nog steeds de ronde doet via faxen en e-mails en dat Craig - die inmiddels van zijn ziekte is hersteld - letterlijk bedolven wordt onder de beterschapskaarten. Hij heeft inmiddels een heel pakhuis vol en smeekt mensen hem geen post meer te sturen.
 De legendeverzamelaars van alt.folklore.urban verzamelen dergelijke verhalen zoals de gebroeders Grimm dat ooit met sprookjes deden. Ze brengen bovendien de verspreiding in kaart. Verhalen die bijvoorbeeld voor het eerst gesignaleerd worden in Engeland blijken even later ook in Australië op te duiken. Het internationale computernetwerk versnelt de verspreiding van die universele cultuur alleen maar.

Francisco van Jole

NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Gedrukte artikelen zijn op te vragen bij de documentatiedienst van de Volkskrant. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

Home