RELIGIEUS COMPUTERSPEL


 
  Een computerspelletje waarbij het er om draait om zoveel mogelijk zieltjes te winnen. Dat is de opzet van Spiritual Warfare, oftewel Geestelijke Oorlogvoering, een Amerikaanse game op religieuze grondslag.
  In plaats van zoveel mogelijk tegenstanders al schietend neer te maaien moeten bij dit spel de `slechterikken' bekeerd worden tot het christendom. Om dat voor elkaar te krijgen dient de speler de opduikende heidenen net zo lang doelgericht te bekogelen met `Vruchten van de Geest' tot ze op hun knieen vallen en uitbarsten in gebed. Als beloning veranderen de geredde zielen op het scherm in duiven.
  De verhaallijn van het spel, gesitueerd in een moderne stad, is gebaseerd op een van de brieven van de apostel Paulus waarin de goddelijke beschermingsmiddelen worden opgesomd. De speler moet alle elementen van die lijst als een soort schat zien op te sporen. Tussen de bedrijven en het bekeren door worden er multiple choice-vragen gesteld over de bijbel.
  Hoewel het spel onder meer bedoeld is als antwoord op de golf van zinloos geweld die moderne computergames teistert, is ook Spirtual Warfare niet vrij van geweld. In plaats van met vruchten gooien kan de speler namelijk ook gebruik maken van Goddelijke Wraak, de evangelische digitale variant van de handgranaat in gewone spelletjes.
  In de Nederlandse winkels is Spiritual Warfare vooralsnog niet verkrijgbaar. Volgens Peter van de Schelden van Importantia, naar eigen zeggen de grootste leverancier van religieuze software in Europa, is er nauwelijks een markt voor. `Een groot probleem met dergelijke educatieve spelletjes is dat ze in het Engels zijn en daarvoor voor Nederlandse kinderen niet interessant.'
  In Engeland wordt Spiritual Warfare onder meer verkocht via de bijbelwinkels. Rond Kerstmis was het daar volgens importeur Tim Buff een van de best verkochte produkten. Buff ziet het spel overigens niet als bekeringsinstrument. `Het spel heeft een christelijke boodschap maar dringt die niet op. Dat evangelisatie-element ontbreekt. Al zou ik graag zien dat een kind na het spelen zou zeggen `Ik wil graag christen zijn.' Maar da is niet waarschijnlijk. Het is niet meer dan een versterking van het christelijk bewustzijn.'
  Religie en computer blijken overigens goed samen te gaan. Digitale bijbelstudie is in bepaalde kringen uitermate populair. `Het is een van de beste manieren om kennis toegankelijk te maken, daar kan geen mens tegen op' aldus Van de Schelden. Daarnaast zijn er elektronische quizzen met welluidende titels als bijvoorbeeld `Crossing the Red Sea' en digitale kleurboeken voor de zondagsschool.
  De elektronische evangelisten hebben nog een wereld te winnen want de games-markt staat vooralsnog stijf van geweld. Een van de meest recente tophits is het spel Doom dat opvalt door het uitermate realistisch gebruik van beeld en geluid.
  Om de tegenstanders uit te schakelen kan de speler kiezen uit een scala aan moordwapens, varierend van de blote hand tot een kettingzaag. De slachtoffers veranderen niet in duiven maar storten kermend neer terwijl het bloed rijkelijk over het scherm vloeit.
  Doom intrigeert omdat het spel ethisch verwerpelijk is maar niettemin een merkwaardig soort sensatie weet op te roepen. Door gebruik te maken van bijvoorbeeld lichteffecten stijgt de spanning tot een voor een computerspel ongekende hoogte. Bijvoorbeeld door gebruikmaking van lichteffecten die de speler een unheimisch gevoel bezorgen. Sommige ruimtes zijn vrijwel geheel verduisterd terwijl de moordlustige vijand overal op de loer ligt. Als er in zo'n ruimte een schot wordt gelost lichten de wanden op. Wie op de vlucht slaat en gaat rennen, hoort zichzelf hijgen.
  Ethisch gezien is Doom vreselijk fout maar niettemin obsedeert het. Moorden blijkt een ongekende voldoening te geven. Dat effect trad trouwens al op bij een spel dat twee jaar geleden door dezelfde makers op de markt werd gebracht onder de titel Wolfenstein. Daarbij moest de speler uit een nazi-gevangenkamp zien te ontsnappen door zich een weg te banen door een met hakenkruizen en Hitler-portretten behangen doolhof. Natuurlijk moesten ook daarbij zoveel mogelijk vijanden omgebracht worden. Van beide spelen zijn gratis demonstratieversies vrij verkrijgbaar.
  `Het is verschrikkelijk. Ik speel het de hele dag maar niemand mag het weten. Ik schaam me voor mijn eigen kinderen,' constateerde een weldenkende en vredelievende kennis die Wolfenstein van de verslaggever kreeg toegespeeld. Bekeren per computer gaat kennelijk toch makkelijker als de boodschap fout is.
 
 

Francisco van Jole


NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Gedrukte artikelen zijn op te vragen bij de documentatiedienst van de Volkskrant. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

Geraadpleegde bronnen

Home


??