|
de Volkskrant, 10 mei 1994 SEX OP CD-I Preutsheid kan een bedrijf duur komen te staan. Het verhaal wil dat Philips begin jaren tachtig de strijd om de videostandaarden verloor mede omdat het bedrijf weigerde sexfilms uit te brengen. Weliswaar was de VC2000-standaard technisch beter dan de concurrenten VHS en Betamax maar de bezitters konden daar niet veel mee. In de beginfase van video bestond het overgrote deel van het huuraanbod uit sexfilms. Volop verkrijgbaar in alle formaten, behalve dus voor de Philips recorder. Dergelijke censuur werd niet in dank afgenomen en het publiek koos massaal voor VHS. Die fout wil het bedrijf kennelijk geen tweede keer maken. Voor de nieuwste Philips-vinding, de cd-i, is sex wel beschikbaar. Cd-i is een soort speelse kruising tussen een videoplayer, computer en gewone cd-speler. De software, oftewel (bewegende) beelden, geluid en tekst, staat op een cd-schijfje en de gebruiker bestuurt het programma met de afstandsbediening. Het verschil met video is dat er niet heen en weer gespeld hoeft te worden. De kijker bladert als het ware door het programma en kan keuzes maken. Van de bijna honderdvijftig titels die inmiddels voor cd-i beschikbaar zijn, hebben er vier te maken met erotiek en sex of iets wat daar moet voor doorgaan. Grootste - en goedkoopste - lokker in de folder is tot nu toe steevast het zingende Playboymodel Tatjana. `Als ze maar zingen kan, denkt Tatjana niet meer aan haar lingerie,' heeft de copywriter bedacht. Terwijl ze daar toch juist wel aan zou moeten denken. Anders wordt zo'n striptease van 39,95 gulden nooit wat. Blijven er nog drie andere serieuze erotische cd-i's over, alle uitgevoerd in de Engelse taal. Zo is er Playboy's Complete Massage (59,95), in zogeheten Full Motion Video wat betekent dat de cd-i alleen afgespeeld kan op een - duurdere - speler die geschikt is voor filmbeelden. De cd-i is in feite niet meer dan een in zes digitale delen opgesplitste videoband. Met de afstandsbediening kan tussen praktijkvoorbeelden heen en weer gesprongen worden. Het programma begint aanvankelijk veelbelovend met een waarschuwing dat het in de praktijk brengen van de cursusvoorbeelden kan leiden tot rugklachten maar zo ver komt de gemiddelde kijker vermoedelijk niet eens. De cd-i is namelijk boven alles saai. Voor de camera praktizeren een paar uiterlijk geslaagde exemplaren van de menselijke soort verschillende sensuele massage-technieken. Alleen doen ze dat met een blik alsof ze een belastingformulier aan het invullen zijn. Omdat dat kennelijk nog niet genoeg doodslaat wijkt de camera af en toe wijkt naar een romantisch knetterende open haard en andere typische Playboy rekwisieten. Op het moment dat er op deze manier een Sint Bernhard-hond, compleet met rumvaatje, in beeld kwam haakten we af. Tegen zo'n droeve blik is geen enkele passie opgewassen. The Joy of Sex (99,95) is op het eerste gezicht ook schrikken. De openingsbeelden tonen een mevrouw in bloemetjesjurk die tegen de achtergrond van een computer en een kast vol ordners een verhaal begint af te steken. Maar al snel blijkt deze speciaal voor cd-i ontworpen Britse titel een schot in de roos. Eventuele gevoelens van schaamte of ander ongemak over het onderwerp worden handig weggepoetst met humor en cynisme. Vier acteurs, jong en oud, vertellen kort over hun verwachtingen en sexuele ervaringen of het gebrek daaraan. Vervolgens wordt uitgelegd hoe een mens meer plezier kan beleven aan sex. De gesproken tekst wordt geillustreerd met tekeningen en soms een prikkelend filmpje, waarin een enkele keer zo waar ook ouderen aan bod komen. De makers hebben de interactieve kracht van het medium goed begrepen. Zo kan de gebruiker bijvoorbeeld kiezen wie wat uitlegt aan wie. Een vrouw aan een vrouw, een vrouw aan een man, etcetera. Op een sympathieke manier worden de sexuele valkuilen gedempt. Mannen, in casu prestatieneukers, krijgen bijvoorbeeld uitgelegd dat niet iedere vrouw de buurt bij elkaar schreeuwt als ze een orgasme beleeft. In het programma zit ook een soort relatiequiz verwerkt waarmee stellen kunnen achterhalen hoe hun behoeften op elkaar zijn afgestemd. Overigens maakt het programma zelf op een grappige manier duidelijk dat het maar een spelletje is. Ook een individu kan zich aan een passie-test onderwerpen. The Joy Sex is door het slimme gebruik van de interactieve techniek ongetwijfeld een van de beste cd-i titels van dit moment. De laatste titel Voyeur is alleen maar een spel waarbij de speler met behulp van een videocamera zijn digitale overburen begluurt. De opzet doet erg denken aan de film Rear Window van Hitchcock over een fotograaf die getuige is van een moord bij de buren. Bij Voyeur gaat het om een corrupte presidentskandidaat die zich met zijn familie een weekend in een mansion heeft teruggetrokken. De speler moet de voorbereidingen voor de moord met zijn camera vastleggen en het slachtoffer waarschuwen. Of als dat te laat is, de moord opnemen. Om de aandacht af te leiden spelen zich in de belendende appartementen erotische taferelen af. Voyeur met in de hoofdrol Robert Wagner kost 119,95 en is de eerste serieuze poging om een speelfilm en interactiviteit te combineren. Op het resultaat valt nog veel aan te merken maar het experiment laat wel zien dat interactiviteit niet zo maar een technisch snufje is. Francisco van Jole
NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Gedrukte artikelen zijn op te vragen bij de documentatiedienst van de Volkskrant. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur. |