Ze is ergens in de veertig. Het harde flitslicht ruineert haar slappe bleke huid tot een zoutvlakte en verandert de rimpels in diepe voren die doen denken aan een lange periode van droogte. Haar kapsel steekt in pieken om haar hoofd alsof ze een doornenkroon draagt. Met gesloten ogen koestert ze in haar mond de lul van haar echtgenoot. Welkom op Internet.

  Hoe ze heet is niet bekend. Haar eveneens anonieme echtgenoot noemt haar 'Mijn Slet', bedoelt dat waarschijnlijk teder en vraagt de kijkers wat ze van het beeld vinden. Een paar dagen later volgt een nieuwe serie beelden 'vanwege de vele enthousiaste reacties'.
  Een dergelijk tafereel speelt zich af in alt.binaries.pictures.girlfriends, een newsgroup op Internet die over het algemeen gebruikt wordt om pornografische beelden van vrouwelijke partners uit te wisselen, maar soms ook hele families. Zo is de serie 'Amy`s sister' extreem populair, het jongste (tiener) deel van een soort reportage waarin een moeder en twee dochters naakt door het huis poseren terwijl ze zich overgeven aan huishoudelijke arbeid. Het interieur is extreem burgerlijk: bloemetjes behang, eiken meubels en hier en daar kunst aan de wand met een hoog 'zigeuner'-kind gehalte.
  De kwaliteit van de beelden is over het algemeen belabberd en beroerd maar niettemin mogen ze zich in een grote belangstelling verheugen. Waarom mensen hun foto's op deze manier aan de wereld blijft een raadsel, al zijn er duidelijk exhibitionistische trekjes in het spel. Uit reacties van de modellen die soms ook reageren lijken ze er van te genieten dat ze met zoveel enthousiasme bekeken worden. Als die reacties tenminste van henzelf zijn want op het net is nooit duidelijk wie zich voor wie uitgeeft. En niet altijd hebben de modellen in kwestie toestemming verleend en lijkt er wraak in het spel: 'Hierbij een serie van mijn ex-vriendin,' is een veelvuldige voorkomende toelichting. Opvallend is in ieder geval dat de deelnemende man vaker geanonimiseerd is dan de vrouw. Overigens gelden ook daar weer ongeschreven regels: het plaatsen van balkjes of wegretoucheren van gezichten wordt niet gewaardeerd. Dan liever geen of een afgewend hoofd in beeld. Ook bij dit soort reality-porno moet de illusie kennelijk niet al te zeer verstoord worden.
  Evenmin is uitgesloten dat er sprake is van misbruik of andere ellende. De steeds terugkerende zelfde lege blik in de ogen van een van de vaste 'echtgenotes' in dit soort gebieden, doet soms twijfel rijzen over de geestelijke vermogens van de persoon in kwestie. En over toelaatbaarheid van zogeheten 'voyeuristische' foto's waarbij de maker bijvoorbeeld met zijn camera naar het strand trekt en bij thuiskomt de blote lichamen van onwetenden over de hele wereld verspreid, lijken ook vraagtekens geplaatst te kunnen worden. Er zijn zelfs filmpjes opvraagbaar die opgenomen zijn met in toiletruimtes verborgen camera's, maar daarbij rijst weer twijfel over de echtheid.
  Tekenend voor de merkwaardige sfeer in dit huis- en slaapkamergedeelte van het net is het volgende voorval. Op een gegeven moment verscheen er een serie van een stel dat zich met van de camera afgewend gezicht in de keuken overgeeft aan zo'n beetje elk denkbare sexuele positie: op het aanrecht, de keukentafel, tegen de koelkast en tussen de vuile vaat. Terwijl de argeloze toeschouwer zich afvraagt wie zich in hemelsnaam waarom zo ten toon stelt, valt de reactie van een anonieme voyeur te lezen: 'Zeg, ik zie dat jullie een afwasmachine van General Electric hebben. Bevalt dat een beetje? Een kennis van mij had er ook een maar die begon na een tijdje te lekken.'
  Overigens beperkt het exhibitionisme zich niet tot huishoudelijke taferelen. Erg geliefd bij de makers zijn ook series die opgenomen worden in openbare ruimtes, zoals van dames die zich overgeven aan zelfbevrediging terwijl ze in McDonald's aan een tafeltje zitten. Hoe meer onwetende andere aanwezigen in beeld, hoe beter het is. En een Nederlander plaatste ooit trots een serie waarop gedetailleerd te zien is hoe zijn echtgenote staat te piesen in de berm van de weg. Voor wie geen boodschap heeft aan goede smaak is er wat dat betreft nog wel meer te halen op het net. Zo is er een dame die graag laat zien hoe haar kruis er uitziet als ze ongesteld is en net een vrijpartij achter de rug heeft.
 
  Toch is met een beetje goede wil aan deze bizarre praktijk nog wel een positieve kant te ontdekken. De kritiek vanuit feministische hoek op pornografie komt er onder meer op neer dat de industrie een soort dictatuur vestigt. Alleen al op het gebied van fysieke normen. De vrouwen die in dergelijke films en series voorkomen, zijn nauwelijks representatief voor het gemiddelde vrouwelijke uiterlijk en zouden een vals en frustrerend beeld van de werkelijkheid scheppen. Daar hebben ze waarschijnlijk gelijk in. Zo blijkt uit statistieken dat het merendeel van de Amerikanen aan overgewicht lijdt. In de blootbladen is daar nauwelijks iets van te merken, net zo min overigens als in de gemiddelde film of tv-serie.
  Op het net wordt met die hypocrisie afgerekend. Evenals met de opvatting dat dik niet aantrekkelijk zou kunnen zijn. Een voorbeeld daarvan is Shelley, alias Aggie, alias Digitrix. Deze 25-jarige Texaanse studente werd wereldberoemd op het net toen de serie naaktfoto's die ze met haar vriend 's nachts had gemaakt had op de campus van de A&M University vorig jaar op het net werd gezet en de universiteitskrant een voorpagina-verhaal aan de affaire wijdde. Het systeem van de universiteit bezweek bijna onder de aanvragen en de on-line beschikbaarheid van de foto's werd beperkt tot een aantal uren per dag.
  Shelley voldoet niet bepaald aan de Playboy-standaard, daarvoor is ze te dik, maar niettemin vroeg het magazine haar naar aanleiding van de commotie voor een serie die ze maakten over vrouwen op het net. Shelley weigerde. Inmiddels heeft ze wel een eigen homepage (http://www2.cy-net.net/~digitrix/) en is ze aan de derde fotoserie toe. Rond haar persoon is een on-line postorder-bedrijf opgezet. Er is een kalender van haar gemaakt, fans kunnen tegen betaling een gesigneerde foto ontvangen en er is zelfs een muismat te verkrijgen met haar afbeelding.
  Die populariteit is niet onbegrijpelijk. Playboy koketteert er mee dat het succes van de Playmates te danken is aan het zorgvuldig gekoesterde imago van 'the girl next-door'. In de praktijk is dat niettemin een gefingeerd beeld. Shelley daarentegen is het digitale buurmeisje, ze maakt geen deel uit van een onbereikbare glamour-wereld. Ze poseert niet in mansions maar op de spoorbaan, ze is niet perfect maar levensecht. En bovendien heeft ze geen 'boob-job' ondergaan. Want terwijl de blootbladen zich nog wentelen in borsten die letterlijk stijf staan van de siliconen, is op het net de afkeer van de artificiele sensualiteit merkbaar. Er is een trend die je 'eco-porno' zou kunnen noemen , sex zonder toevoegingen. In newsgroups als alt.magazines.pornographic zijn fans die nauwkeurig bijhouden bij welke modellen er sprake is van 'puur natuur'.
  Shelley is overigens niet de enige vrouw die haar lichaam via het net exploiteert. Tal van zogenaamde 'amateurs' bieden hun diensten aan. Sommigen mikken op de persoonlijke toer. Je kunt ze een slipje toesturen dat ze aantrekken voor een poseersessie en daarna samen met de foto's tegen betaling terugsturen.
  De lust die zich op het manifesteert wordt ook gekenmerkt door verlangen naar een soort bereikbare onbereikbaarheid, of misschien de Madonna als hoer. Racquel Darrian is een porno-actrice die op het net ongekend populair is. Ze is weliswaar aantrekkelijk maar een deel van haar populariteit lijkt vooral te danken aan het feit dat ze in haar werk alleen maar neukt met haar echtgenoot. Althans tot voor kort.
  Ook hier geldt echter weer de persoonlijke noot. Dergelijke actrices verdienen hun geld voornamelijk als stripper in commerciele clubs. Hun acteerprestaties zijn slechts een promotiemiddel die de persoonlijke marktwaarde verhogen. Op het net zijn ook regelmatig gesigneerde polaroid-foto's te vinden van apetrotse bezoekers die samen met een dergelijk danseres poseren: `Greg honey, lots of wet kisses, Racquel,'
  Er is vooralsnog een actrice die het net echt heeft ontdekt:
  "In drie maanden tijd heb ik meer dan vijftienduizend email-berichten ontvangen waarvan er maar acht een negatieve inhoud hadden," aldus de Britse pornoactrice Nicki Lewis die sinds enige tijd een uitgekiende campagne voert via Internet. Ze post er verhalen, geeft foto`s weg en doet zelfs nu en dan een live-show via CUSeeMe, een programma om live video-beelden via het net uit te zenden. Volgens eigen zeggen met veel succes. Voldoende in ieder geval om de aandacht te trekken van de Amerikaanse Playboy die haar prompt uitnodigde voor een foto-sessie.
  Lewis is zo'n porno-actrice die zegt dat ze het allemaal voor de lol doet en er tegelijkertijd een pseudo-intellectuele houding op na houdt. Zo vertelt ze in een via het net opvraagbaar interview met ene Joyce Wankable dat ze twintig mannelijke lezers van haar column uitnodigde voor een orgie: "Ik had zeven uur non-stop sex - al de kerels tegelijk in een massa-orgie en toen een voor een na elkaar in een aparte kamer. Ik gebruikte die dag 86 condooms." Maar dan komt het: "Ik deed het vanwege politieke redenen." Wat die redenen zijn wil ze echter niet vertellen. "Het ging om interne politiek van het blad waar ik voor werkte en voor de glamour-scene in zijn algemeenheid." Verder wil ze er niet op in gaan want: "Ik heb mijn carriere al genoeg geschaad door slimmer te zijn dan goed voor me was." Op het net zelf vaart ze soms uit tegen lieden die modellen zien als twee-dimensionale objecten.
  Lewis stelt dat ze dagelijks zo'n drie tot vier uur per dag op het net doorbrengt. Ze kent de ongeschreven regels van cyberspace en snapt blijkens haar nogal technische discussie over de vraag hoe ze een videocamera op haar Mac moest aansluiten het een en ander van computers. Toch is niet iedereen even enthousiast over haar aanwezigheid. Op een van de plaatsen waar ze zich wel eens laat zien om haar live-shows aan te kondigen, wordt met een zekere minachting over haar activiteiten gesproken: "Alsof dat zo bijzonder is, iedereen met een videorecorder en veertig dollar kan haar de hele avond op z`n tv zien." Een ander merkt cynisch op: "Ja, kom naar me kijken en koop al mijn video's."
  In de sfeer die zo typisch is voor IRC - het babbelbox-gedeelte van het net - wordt de draak gestoken met iedere argeloze die naar haar informeert: "Of ze hier geweest is? Ja, ze is net weg. Ze was op zoek naar je." Vervolgens doet een van de aanwezigen een Nicki Lewis imitatie: "Hi all you hot sexy guys!!! Oooo, fill me up, you bad boys!!!" In alle stilte stijgt het hoongelach op van het scherm.
  Weliswaar heeft een fan in pure aanbidding de Nicki Lewis Appreciation Scoiety gesticht op het maar toch is Nicki is niet geliefd onder de die-hards van de net-sex. Ze is een 'pro' is, een actrice die geld verdient met wat ze doet. Ze zegt Internet leuk te vinden en misschien meent ze het ook wel, maar er blijft toch een sfeer van commercie rond haar hangen. Het rondstrooien van haar email-adres en foto's alsof het pepernoten zijn doet daar niets aan af.
  Echte net-sex bedrijf je met amateurs. Bijvoorbeeld door een camera op de computer aan te sluiten en je met anderen over te geven aan masturbatiesessies. Deze videotechniek lijkt overigens ook erg populair bij stellen die zo een wel erg veilige variant op partner-ruil praktizeren.
  De subculturen tieren zo welig op het net dat er nauwelijks sprake is van een gemene deler. Want naast de afkeer van het professionalisme, zijn er ook liefhebbers die hun interesse voor de professionele porno combineren met boekhoudkundige driften. Van vrijwel elke actrice van naam is een gedetailleerde filmografie opvraagbaar met als bijzonderheid dat steeds wordt aangegeven aan wat voor scenes de film bevatten: anal, masturbation, facial, lez, of double-penetration. De andere variaties worden kennelijk niet vermeldenswaardig geacht. Dergelijke overzichten worden geheel door vrijwilligers opgesteld die de films kennelijk met het notitieblok in de hand bekijken.
 
  De nogal rijkelijk aanwezige porno op het net ligt de laatste maanden zwaar onder vuur. In de Verenigde Staten is begin dit jaar een wet aangenomen die de openbare verspreiding van dergelijk materiaal verbiedt omdat kinderen er in aanraking mee zouden kunnen komen. De wetgevers hebben in al hun wijsheid over het hoofd gezien dat deze zogeheten Communications Decency Act tot een enorme opleving van de porno-industrie op het net zal leiden. Er is namelijk tot nu toe maar een enkele manier om vast te stellen of een gebruiker meerderjarig is: het vragen van een credit card-nummer. Die tendens rukt dan ook op, de porno is naar het zich laat aanzien alleen nog maar verkrijgbaar bij commerciele on-line diensten. De amateurs die hun huiswerk via het verspreiden belanden in de gevangenis. Een unieke kans om openbare sex te ontdoen van zijn plastic imago wordt daardoor om zeep geholpen. Sex wordt teruggedrongen uit de openbare ruimte en veroordeeld tot de twee plekken waar het wel mag: de slaapkamer en onder de toonbank bij de sigarenboer.
 
Francisco van Jole

NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.