`We komen nu met tien man naar de studio om die hele kankerzooi te verbouwen. Inclusief die Van Jole.` Een anoniem telefoontje van die strekking kwam afgelopen zomer binnen bij Radio Rijnmond waar ik een week lang een discussieprogramma mocht presenteren. Het was niet de enige bedreiging. Andere luisteraars meldden dat ze een kogel door m`n kop zouden jagen. De reacties volgden op een telefonisch discussieprogramma dat ik een week lang mocht presenteren. De meeste journalisten kijken daar niet echt van op. Bij het lokale tv-station in Rotterdam bijvoorbeeld zijn ze er aan gewend dat er racistische telefoontjes volgen als personen met een niet blanke huidkleur in het programma te gast zijn geweest. En op de redactie van menig krant komen dagelijks brieven binnen met bedreigingen aan het adres van verslaggevers zo gauw er controversiële onderwerpen worden aangeroerd. Niemand die daar echt moeilijk over doet.
 Internet maakt van iedere gebruiker een beetje een journalist. Je kunt via het medium je verhaal op luide toon verkondigen aan een publiek dat voorheen alleen bereikbaar was voor journalisten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zich bij dit medium dezelfde patronen voltrekken.
 Niettemin is er nu plots een probleem. Gebruikers stappen naar de politie als ze ongewenste reacties via het net ontvangen, of roepen om `regulering`, wat wil zeggen dat het verboden moet worden. Persoonlijk vind ik dat tamelijk onzinnig. Wie iets roept, kan reacties verwachten en het is een illusie dat iedereen het met je eens zou zijn. Ook al ben je zelf rotsvast overtuigd van je eigen gelijk. Kennelijk willen sommige lieden wel de lusten genieten van het `journalistje spelen` maar niet de lasten. Eenzelfde non-probleem is het eindeloze gezever over kinderporno op het net. In de zomer veroorzaakte het blad Modem Magazine veel commotie met een persbericht waarin de publikatie van een `onderzoek naar kinderporno op het net` werd aangekondigd. Tot mijn grote spijt is het blad echter nooit tot publikatie van het bewuste onderzoek overgegaan want `het had allemaal al in de pers gestaan` naar aanleiding van dat sensationele persbericht. Dat is dus niet waar. Nergens heb ik kunnen lezen waar het nu eigenlijk om gaat.
 Zelf kan ik het `probleem` van kinderporno wel deduceren aan de hand van andere ervaringen. De vrouw die het meest op het net te bewonderen valt, is waarschijnlijk Cindy Crawford. Het net wordt bijkans overstroomd met foto's van dit meest gefotografeerde supermodel ter wereld. Maandenlang heb ik onderzoek verricht naar dat verschijnsel en kwam tot de ontdekking dat het aantal verschillende foto's van Cindy op het net niet boven tweehonderdvijftig uitkomt. Terwijl de plaatjes van Cindy in iedere kiosk voor het grijpen liggen. Het lijkt me sterk dat er in het geval van kinderporno - dat nauwelijks verkrijgbaar is en waarvan de verspreiding enorme risico's met zich meebrengt - sprake is van een veel grotere hoeveelheid. Je ziet de plaatsjes ongetwijfeld vaak als je er naar zoekt maar het zijn allemaal dezelfde.
 En dan is er zogenaamd nog het probleem van de auteursrechten. Sinds een jaar of twee plaats ik een groot deel van mijn artikelen op het net en stel ze daarmee bloot aan de ergste vormen van schending. De enige keer dat er echter serieus inbreuk werd gemaakt op mijn auteursrechten was bij de lancering van de website van de `would be`-omroep Morgana. Zij gebruikten materiaal van mij om hun lege pagina's te vullen. Als straf zijn ze een maand of wat later failliet gegaan. Het `auteursrechtenprobleem` is aanhangig gemaakt door een bedrijf dat psychotherapie verkoopt als religie en zich de Church of Scientology noemt. Dit bedrijf mekkert over de publikatie van pietluttige stukjes tekst op het net omdat het zou gaan om religieuze geheimen. Terwijl iedereen die wel eens nadenkt, weet dat je geheimen nooit moet opschrijven. Scientology dacht zich aan die gulden regel te kunnen onttrekken en geeft nu het net de schuld van hun eigen fouten. Ook dat zou weer `gereguleerd` moeten worden. Het enige wat er in mijn ogen `gereguleerd` moet worden is dat iedere querulant die wat roept over `problemen met Internet` in dit land serieus genomen wordt.

Francisco van Jole

NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.