de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 24 februari 2007 (pagina 15)
Tussen bezeten gemoker wordt ook nog geaaid en gestreeld
Slagwerkfestival The Big Bang. 22 februari, Muziekcentrum Frits Philips, Eindhoven. Herhaling: Utrecht
(24), Enschede (25) en Amsterdam (26/2).
Aangenomen dat een actieve slagwerker gemiddeld acht meppen per seconde uitdeelt, krijgt het publiek bij
The Big Bang in de loop van één avond toch al snel tegen de 90 duizend slagen te
verwerken – en dat is een zuinige schatting, waarbij het effect van meer percussionisten tegelijk op
het podium niet eens is meegerekend.
Toch wordt er bij The Big Bang, het tweejaarlijkse slagwerkfestival, ook geaaid en gestreeld. Glen
Velez wrijft met een vinger vol spuug zoemende tonen uit een lijsttrom, en het Traces Ensemble tovert op
gezag van componist Artyom Kim verfijnde boventoonmengsels uit gongs en snorrebotten. Maar het overgrote
deel van het overvolle programma drijft toch op kracht, snelheid en razende roffels. 'Het mooie van
slagwerk,' aldus presentator Cesar Zuiderwijk, 'is dat je niet vals kunt spelen, en ook niet uit de maat;
dat doet altijd de rest van de band.'
De laconieke Golden Earring-drummer weet zelf van wanten. In zijn entr'actes bespeelt hij onder meer een
drietal stoelen en gaat een duattle aan met collega Hans Eijkenaar, waarin de twee elkaar bestoken
met knetterende salvo's op een manshoge koebel.
Eijkenaar op zijn beurt zet samen met zijn even slagvaardige maat Jeroen de Rijk een hoekige, strakke
funky ondergrond neer voor vibrafonist Frits Landesbergen, die daaroverheen soleert in priemende octaven.
Even absorberend is het optreden van het Iraanse Trio Chemirani, vader en zoons. Met hun zarb-trommels
ontvouwen ze ritmische netwerken, waarbij ze met behulp van subtiele vingerzettingen ook nog eens
verschillende tonen uit één vel halen.
Aanzienlijk aardser gaat het toe bij het New Yorkse slagwerkkwartet Hip Pickles dat het publiek bespeelt
in een flitsende show met een uitgekiende choreografie, ongepolijste zang en frenetiek gemoker. Ook
buiten de zaal, bij de stands van slagwerkorganisaties, is het getik en getrommel niet van de lucht: er
zijn zelfs spelers die gezien hun lengte nog op de basisschool zitten, maar een formidabel partijtje
drummen weggeven.
Hoogtepunt van The Big Bang is het optreden van het transcontinentale gelegenheidsensemble World
Drummers Ensemble XL. De zes spelers vinden elkaar in een duizelingwekkende aaneenschakeling van complexe
patronen, die ze met precisie en discipline volkloppen en variëren. Als er één discipline
is waarin muzikale culturen moeiteloos versmelten is het wel die van het slagwerk.
© Frits van der Waa 2007
