Op de stripdagen van Haarlem (6 en 7 juni) was de maker van Kabuki, David Mack, aanwezig bij Comicwatch. David voorzag grote aantallen comics van handtekeningen en schetste erop los. Na een vermoeiende dag (en een verschrikkelijke storm- en regenbui) was hij echter graag bereid om met de ‘Nuff Said redactie van gedachten te wisselen. Gezeten op een overdekt terras kwam het volgende gesprek op gang.
Dave, bedankt dat je tijd wilt maken om aan dit interview deel te
nemen. Zeker na zo een lange en ingespannen dag.
Ach, dat hoort erbij. Om je comic te promoten moet je veel inspanningen doen.
Hoe doe jij dat dan, Kabuki onder de aandacht brengen?
Promotie is belangrijk om ervoor te zorgen dat je de comic kan maken die je zelf
wilt. Ik reageer niet op hoe mainstream comics zich ontwikkelen, ik zoek mijn eigen
richting. Ik denk niet tijdens het schrijven: “Laat ik hier een extra vechtscene of
een paar pagina’s vrouwelijk bloot invoegen, want dat stimuleert de verkoop”.
Nee, dat zou voor mij niet werken. Aan het eind van het creatieve proces, neem ik ook
afstand van mijn verhaal. Het is dan een afgerond geheel en ik wil er dan voor zorgen dat
het verkocht wordt, het maakt mij niet uit hoe en wat ik ervoor doen moet. Promotie en
verhaal staan wat mij betreft dan ook geheel los van elkaar.
Als ik kijk naar hoe ik mijn promotie heb aangepakt, dan is dat in verschillende fasen
gegaan. Toen ik net met Kabuki begon heb ik van elk deel dat ik maakte een grote
hoeveelheid kopieën gemaakt en deze naar winkeliers opgestuurd. Na enkele weken heb ik al
die winkeliers opgebeld en gevraagd of ze het deel van Kabuki ontvangen hadden. Zo zorgde
ik ervoor dat de winkeliers Kabuki op het netvlies kregen. Ik heb toen een groot
winkeliersbestand opgebouwd waaruit ik mijn mailings samenstelde. Daarnaast bestelde ze
geen titel “blind” uit de Previews, maar wisten ze hoe een en ander eruit zag.
Dat maakte de keuze van wel of niet (en hoeveel) bestellen van Kabuki voor hen veel
makkelijker. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik een goede band kreeg met veel van de
winkeliers, die trouwe klanten van me zijn geworden/ gebleven. Daarna ben ik veel beurzen
in de Verenigde Staten afgegaan om daar nieuwe zieltjes te winnen. Ik doe dat nu wat
minder, maar ga meer naar grote Europese beurzen om daar Kabuki bekend te maken. De soort
promotie verschilt dus per tijdstip.
Mijn aanpak heeft kennelijk effect, want in tegenstelling tot de algemene trend gaan mijn
verkopen nog steeds omhoog.
Maar is het verzorgen van de promotie niet het werk van de
uitgeverij?
Dat is wel wat Caliber mij ooit beloofde, ja.
Maar?
Laat ik het zo zeggen: bij Caliber is nog wel eens sprake van conflicterende
belangen.
Zo makkelijk kom je er niet vanaf, David. Er is iets tussen jou
en Caliber gebeurd, want als je tevreden met de samenwerking was, was je ook niet naar
Image overgestapt.
Ok, ik zal het verhaal dan uit de doeken doen. Toen ik pas met Kabuki begon was ik
dolblij dat Caliber mijn comics uit wilde geven. Na verloop van tijd bleek echter dat
Caliber niet zo ambitieus was als ikzelf. Dat ging steken, vooral omdat er steeds meer
productie problemen kwamen bij het maken van mijn comics (niet het tekenen en schrijven,
maar het fysiek in elkaar draaien van de comics) en Caliber het kennelijk moeilijk vond om
mij op tijd te betalen. Het ontbreekt Caliber echt aan een zakelijke instelling. Waar dat
nog het meest uit blijkt, en dat is tevens de hoofdreden waarom ik bij Caliber vertrokken
ben, zijn de reeds eerder genoemde conflicterende belangen. Kijk, zoals jullie al eerder
stelden hoort een uitgever een groot deel van de publiciteit voor een comic te verzorgen.
Een blad als Wizard belde dan naar de editors van Caliber op om informatie over mij en
Kabuki te vragen. Wat is nu het geval? Veel editors bij Caliber zijn ook schrijvers van
series die bij Caliber uitgegeven worden. Het antwoord dat zij dan ook aan Wizard gaven
was dat ik niet aanwezig was (terwijl ik er vaak wel was) en dat ze geen informatie
hadden, maar dat er wel een andere prachtige serie door Caliber werd uitgegeven waar
bergen informatie over was. En je raadt het al, dat was dan altijd een serie die door die
editor geschreven werd! Dat begon mij me keel uit te hangen, dus besloot ik mijn heil
elders te zoeken.
En dat was dus Image.
Ja, de deal met Image is precies zoals ik hem wilde. Image doet niets aan mijn
promotie, ze regelen alleen de distributie. Erik Larsen benaderde
mij en we waren er heel snel uit. Image krijgt per maand een vast bedrag van mij waarvoor
ze alles doen, onafhankelijk van het aantal comics dat ik verkoop. Ze regelen geen
promotie of iets dergelijks, dat moet ik allemaal zelf doen. Dat vind ik prima, ik weet nu
waar ik aan toe ben.
Image is dus je voorlopige “eindstation”, maar hoe ben
je ooit begonnen?
Als ik helemaal terug ga naar het begin, dan is dat vanaf mijn tweede levensjaar.
Ik ben altijd bezig geweest om mijn eigen verhalen te ontwikkelen. We hadden namelijk geen
tv thuis, dus ik was op mezelf aangewezen. Ik bedacht verhalen in allerlei formaten: ik
tekende, speelde verhalen met poppen na, je kon het zo gek niet bedenken. Op wat latere
leeftijd ging ik naar de kunstacademie, waar ik een opleiding tot grafisch ontwerper
volgde, maar ik bleef op zoek naar een medium waarmee ik mijn verhalen het best weer kon
geven. Dat bleek het comic medium te zijn.
Mijn eerste werk in de comicwereld had ik tijdens mijn studietijd. Ik zag een advertentie
waarin tekenaars gevraagd werden, stuurde wat van mijn werk op en kreeg niet veel later
mijn eerst opdracht binnen. Ik kreeg $10,- per pagina betaald en deed ongeveer 12 uur over
het maken van een pagina. Ik deed het toen uiteraard niet voor de beloning. Ik pakte toen
echt al het werk aan, alleen maar om te leren. Tegenwoordig werk ik bijna de gehele dag
door, maar dat vind ik niet erg. Ik kan mijn levensstijl prima integreren met mijn werk,
dus ik zie dat niet als een belemmering.
Als je zoveel werk, heb je dan nog wel tijd om werk van andere
comicmakers te lezen?
Uiteraard veel minder dan vroeger, maar voor goede comics maak ik gewoon tijd. Ik
ben altijd op zoek naar innovatieve zaken. Acme Novelty Library, bijvoorbeeld, daar mis ik
echt geen deel van en koop ik op de dag dat hij in de winkel ligt. Ook Cages van Dave
McKean vond ik top. Dave wordt altijd geroemd om zijn teken-/ schildertalenten, maar in
Cages laat hij zien dat hij ook een begenadigd schrijver is. Daarnaast lees ik alles van
Alan Moore, de schrijver die uit zoveel verschillende perspectieven kan vertellen dat je
er bijna eng van wordt. Maar mijn allergrootste “held” is Frank Miller. Frank
pakt elk project dat hij doet anders aan. Vanuit de comichoek is hij mijn grootste
beïnvloeder geweest.
Op welke wijze heeft Frank Miller je dan beïnvloed?
De eerste comic waarvan ik stijl achterover viel was Millers Daredevil. Ik heb die comics echt heel veel gelezen.
Tijdens die periode las ik ook een interview met Frank Miller, in de Daredevil Chronicles. Interviewer was Peter Sanderson.
Miller vertelde hoe hij Daredevil aanpakte en hoe
hij voor elk deeltje Daredevil probeerde om een
speciale techniek te gebruiken om de juiste sfeer te pakken te krijgen. Dat vond ik
fantastisch. Ik ben dan ook heel blij dat ik in zijn voetsporen mag treden en dat ik
binnenkort de schrijver van Daredevil word.
Jij? Wij dachten dat Kevin Smith dat werd?
Klopt als een bus. Maar ik zal vanaf deel 7 de vaste schrijver worden. Een tijdje
geleden belde Jimmy (Palmiotti, red.)
mij op en vroeg me of ik interesse had om schrijver van Daredevil
te worden. Uiteraard had ik dat en riep direct “ja”. Jimmy
was blij en vertelde me terloops dat ik dan wel even binnen 2 weken een script voor de
eerste zes delen moest sturen. Ik heb Jimmy gezegd dat dat niet
ging lukken, want ik zat midden in een Kabuki verhaal. We zijn toen tot overeenstemming
gekomen dat ik vanaf nummer zeven de vaste schrijver zou gaan worden. Jimmy heeft Kevin Smith toen bereid gevonden om de eerste zes delen
te schrijven. Overigens zal Joe Quesada
Daredevil gaan tekenen.
Kun je een tipje van de sluier oplichten voor wat betreft de
toekomst van Daredevil?
Ik wil er zo weinig moeilijk over kwijt. Enerzijds omdat ik niet precies weet wat
Kevin Smith precies gaat vertellen en ik daar enigszins op aan moet sluiten, anderzijds
omdat ik het verhaal niet wil verraden. Wat ik kan zeggen is dat ik niet Frank Miller zal
imiteren en dat één van de belangrijkste figuren Kingpin zal zijn.
Je noemde net Kabuki. Wat heeft je bij de creatie van Kabuki
beïnvloed?
Dat is een heel erg moeilijke vraag. Voor mij staat die ongeveer gelijk aan: hoe is
de wereld ontstaan? Wat kan ik daar nu voor zinnigs op zeggen? Ik ben altijd een fan
geweest van Japans theater. Het is een samenvoeging van enkele van mijn favoriete dingen:
zang, dans en acteren. Maar om nou te zeggen dat dat alle inspiratie is geweest, nee. Ik
denk dat elk verhaal blok dat ik maak door andere zaken zijn geïnspireerd. Kijk eens naar
“Circle of Blood”. Mijn inspiratie daar is gelegen in de veramerikanisering van
de Japanse cultuur. Tijdens mijn studie volgde ik een cursus karate en ontmoette daar een
Japanner, waarmee ik goede vrienden ben geworden. Hoe meer ik met hem omging, hoe meer ik
van de Japanse cultuur leerde kennen. Met name de invloed van Amerika op Japan fascineerde
mij heel erg. Enkele Japanse kennissen zijn namelijk Amerikaanser dan mijn Amerikaanse
vrienden. Dat onderwerp heb ik gebruikt als achtergrond van het “Circle of
Blood”verhaal. Ik heb de huidige politieke situatie in Japan genomen en die een
beetje extremer gemaakt, m.n. de relatie tussen de regering en de georganiseerde misdaad.
“Circle of Blood” is dan ook het verhaal dat de achtergrond vormt waartegen alle
andere Kabuki series zich af hebben gespeeld of gaan spelen.
Bij “Mask of the Noh” heb ik andere zaken proberen uit te diepen. Het ging me
hierbij vooral om het drie dimensioneel maken van de diverse bijfiguren. Om elk figuur een
eigen karakter te geven, heb ik ze allemaal door een andere tekenaar laten maken. Ikzelf
tekende Kabuki en de achtergronden, de andere tekenaars hun “eigen” figuur.
Hierdoor werd het voor de lezer makkelijker om elk figuur als apart en uniek te kunnen
beschouwen.
Wat kunnen we van Kabuki in de komende tijd verwachten?
Het spijt me dat te moeten zeggen, maar dat weet ik zelf nog niet. Mijn verhalen
beginnen met een globale opzet en groeien daarna vanzelf, net zolang tot alle zwakke
stukken eruit zijn. Verwacht het onverwachte. Mijn persoonlijke doelstelling is in ieder
geval om elk deel beter te maken dan het vorige en nieuw terrein te verkennen. Daarmee
bedoel ik niet het geforceerd gebruik maken van nieuwe technieken, formaten,
gezichtspunten, etc. Dat soort dingen blijven bij mij altijd ondergeschikt aan het
verhaal.
Wat je op korte termijn niet hoeft te verwachten is een Kabuki film. In de tijd dat de
Crow film uitkwam is er wel veel contact geweest, maar heb ik niet de juiste deal af
kunnen sluiten. Op dit moment zijn er geen contacten.
Is er naast Kabuki en Daredevil ander David Mack werk te
verwachten?
Ik ben nog met een Grendel verhaal bezig. Matt Wagner
maakt een boek met diverse korte Grendel verhalen, waarvan ik er één zal tekenen. Het
verhaal gaat over de oorsprong van het Grendel masker.
Ok David, bedankt voor je medewerking.
Graag gedaan, ik vond het een fijn gesprek. Ik hoop dat jullie lezers mijn verhaal
interessant vinden.
| Kabuki |