November 1999: Drie rode wijnen

Een primeur, een Barbaresco 1993 en een Costières de Nîmes

Beaujolais-Villages Primeur 1999, J. Pellerin

Plesant dat een collega afscheid nam; nog plesanter dat hij zijn directe collega's een fles Beaujolais-Villages Primeur 1999 cadeau gaf; het allerplesantst dat het afscheidspresentje op de derde donderdag van november werd uitgereikt, de dag waarop deze drank officieel verkocht mag worden, en daarmee dan ook geschonken en geproefd kan worden. En dat was wat ik, samen met medeproefnemer Marc gedaan heb op de 18e november.
In tegenstelling tot de Beaujolais Primeur is de Beaujolais-Villages Primeur meestal een iets meer alcohol bevattende wijn. De 'Villages' mag 'slechts' van 5.850 ha door de Franse staat goedgekeurde wijngaard komen.
Het etiket vermeldt 'Vin plaisant, friand et aromatique' en deze opsomming geeft redelijk aan wat de wijn in petto heeft. De macération carbonique heeft hier volgens Marc de grootste invloed op de afgemeten smaak. De Gamay-druif die uitstekend gedijt in het Beaujolais-gebied geeft in ieder geval het specifieke karakter aan deze Villages Primeur. Een wijn voor vele gelegenheden, maar wacht niet te lang want dit sap dient binnen een week of drie genuttigd te zijn
Het beste nieuws van deze Primeurwijn is dat hij erg lekker is. En dat biedt voor de crus de Beaujolais van de jaargang 1999 een buitengewoon rooskleurig beeld...


Barbaresco 1993 [ingezonden op 21 november 1999]

Ik wist het eerlijkgezegd niet meer, maar mijn vrienden wezen mij op een verjaardagscadeau dat ik twee jaar gelden aan een van hun heb gegeven. Een fles wijn uit Noord-Italië, Piëmonte om precies te zijn, die waarschijnlijk op exact het juiste moment geschonken en gedronken is. Hieronder hun proefervaring.

Emmie: Buitengewoon lekker. Portachtig. Ondanks het droge karakter zeer soepel wegdrinkend.
Peter: visueel: Bij kunstlicht redelijk richting het ideaal: roodachtig bruin (richting oranje), helder, en hangt mooi aan. Geur: Direct na openen, gesloten, weinig aroma, maar dat is logisch. Na een half uur wat bosfruit, en een zweem peper. Blijft qua neus ietwat gesloten. Smaak: Eerste teug: Rijk, vol, bijna port-achtig. Peper blijft, met een beetje tannine. Nasmaak is lang, peperig en meer fruitig dan zuurhoudend. Maar ook een beetje gruizig, en aarde-achtig. Vergelijking met Port blijft zich opdringen. Een uur of twee na opening is er eigenlijk geen ontwikkeling meer: Buitengewone consistentie! Superwijn!


Costières de Nîmes

Speciaal uit La France meegenomen door collega Eloy, ook een liefhebber van het betere druivennat (kom ook 'ns wat bij mij proeven, collega!), en nog wel gekocht in Normandië, deze Zuid-Franse stille rode, 12 % alcohol bevattende 75 cl-fles Costière de Nîmes Château Saint Antoine 1997, proefde ik nog voor het jaar nul (29 november 1999). En dat is op zich helemaal niet bijzonder en zeer wel te doen, maar...
Drink deze wijn niet na een mondvol zwarte olijven, want de combinatie van beide genotmiddelen is ronduit vies te noemen. Als zulks u overkomt, spoel dan aanstonds de mond met vers en fris water, opdat het palet uwer tong weer in ere hersteld worde. Wacht bovendien minstens een kwartiertje met inschenken na het openen van de fles om de wijn even aan zijn omgeving te laten wennen.
Als het dan eindelijk zover is, schenk dan in of uit, maar schenk in ieder geval. Zo dringt zich bij goede verlichting een dieprode en verleidelijke kleur op enigzins dwingende, niet onplezierige wijze aan u op. Daarenboven moet u niet vreemd opkijken indien u zich op een herfstig bospad waant door de licht hallucinerende houttonen die uw zintuigen in werking kunnen stellen. (Nee, ik heb geen paddo's nodig voor stimulans van mijn sensorsysteem!). De wijn is niet dik en romig, maar stil en toch zit er beweging in. De smaak trekt heen en weer tussen licht bitterzoet en fris jong ietwat stug fruit met zoetig kruisbessenzuur.
Eindoordeel: Prima wijn voor een prima prijs, beste collega, je mag nog eens naar Frankrijk. :)



29 november 1999
Edwin Brouwer